به گزارش خبرنگار اقتصادی صبح قزوین؛ امروزه مشاغل خانگی در کشورهای توسعه یافته نقش بسزایی در فعالیت‌های اقتصادی ایفا کرده و توانسته تولیدات ناخالص ملی را با رشد چشمگیری مواجه و اقتصاد محلی را با تحول روبه‌رو کند و سبب افزایش اشتغال در جامعه شود؛ ضمن آنکه امروزه این نوع مشاغل به عنوان ماندگارترین شغل‌ها در جوامع قلمداد شده و بالاترین نرخ بقا را داراست.
کارآفرینی و ایجاد کسب‌وکار از دیدگاه بسیاری از شهروندان مستلزم داشتن شرایط مناسب مالی و تجربه فراوان است؛ شاید پیچیدگی‌ها و سختی‌های موفقیت در این عرصه باعث شود تا خیلی‌ها دست به این خطر نزنند و فرصت و سرمایه خود را در راه‌های دیگری صرف کنند اما هستند افرادی که کار در این عرصه را تقریبا با هیچ شروع کرده‌اند و به جایگاهی که می‌خواستند رسیده‌اند.
زنان کارآفرین در کشورهای رو به توسعه، امید و دلگرمی برای ارتقاع بنیان اقتصادی خانواده‌ها و رشد و توسعه کشور خود محسوب می‌شوند.
اعظم ساووجی بانوی کارآفرین ۳۹ ساله قزوینی یکی از همین افراد است؛ او کارش را با سرمایه‌ای اندک آغاز کرد، در این راه هیچ تجربه و دانش تخصصی نداشت و به نوعی وارد رشته‌ای شد که تقریبا با آن بیگانه بود، با این حال قدم‌ها را محکم‌تر از گذشته برداشت تا اینکه توانست علاوه بر خودش فرصت‌های شغلی بسیاری را برای دیگران ایجاد کند.
ساووجی یکی از بهترین مربی‌های آموزش فرش دستبافت است که توانسته فوق دیپلم فرش دستبافت را از دانشگاه اصفهان کسب کند اما چرخه روزگار این بار او را وارد عرصه خیاطی و دوزندگی کرده است.
از ۱۸ سالگی مربی فرش بودم
وی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی صبح قزوین؛ با اشاره به اینکه 11 سال کارشناسی فرش انجام داده است، اظهار کرد: از ۱۸ سالگی مربی فرش بودم و به دلیل اینکه مادرم بافنده و پدرم کارشناسی آن را بر عهده داشت انگار با فرش عجین شده بودم و علاقه خاصی به آن داشتم.
این بانوی کارآفرین با بیان اینکه 21 سال سابقه مربی‌گری فرش را دارد، افزود: مدتی در ادارات مختلف بازرگانی، آموزش و پرورش، جهاد سازندگی، جهاد کشاورزی و کمیته امداد کار کردم تا اینكه با توجه به شرایطی که برایم رقم خورد به طور قطعی تصمیم گرفتم در منزل کنار فرزندم بمانم و بتوانم كسب و كاری را راه‌اندازی كنم.
ساووجی با اشاره به هزینه‌های بالای راه‌اندازی کارگاه فرش‌بافی ابراز کرد: ادامه فعالیت فرش‌بافی برایم مقدور نبود و چون مادرم دستی هم به هنر خیاطی داشت و سفارش تک دوزی می‌پذیرفت، تصمیم گرفتم ابتدا با الگوکشی برای مادرم کارم را شروع کنم و گاهی هم تولیدات را برای فروش در مغازه خواهرم عرضه می‌کردیم.
وی اذعان کرد: از خیاطی هیچ سررشته‌ای نداشتم و حتی کار با چرخ صنعتی را آموزش ندیده بودم؛ فقط با مادرم صحبت کردم که بتوانم برش الگوی لباس‌هایش را انجام دهم چون فکر می‌کردم اگرچه دوخت به مهارت نیاز دارد اما برش کار سختی نیست.
این بانوی کارآفرین اضافه کرد: آن زمان به ازای هر برش از مادرم 500 تومان دستمزد دریافت می‌کردم و شاید در روز اگر تمام وقت کار می‌کردم می‌توانستم 10 الی 12 برش را انجام دهم تا اینکه در نهایت بعد از سه ماه تصمیم گرفتم کار دوخت را به تدریج شروع کنم.
ساووجی عنوان کرد: کار با چرخ خیاطی برایم سخت بود به طوری که حتی نمی‌توانستم پدال آن را کنترل کنم اما با کمک مادرم تا حدودی آموزش دیدم؛ سپس مادرم تسهیلاتی را که از کمیته امداد دریافت کرده بود را به من داد تا بتوانم یک چرخ خیاطی صنعتی تهیه کنم و برش‌هایی را که انجام میدادم را بدوزم.
وی بیان کرد: چند ماه به تنهایی برش و دوخت انجام میدادم تا اینکه یکی از دوستانم که با ما رفت‌وآمد خانوادگی داشت به این کار علاقه نشان داد و پیشنهاد همکاری داد، ابتدا تردید داشتم چون درآمدم آنقدری نبود که بتواند پاسخگو باشد اما در نهایت پذیرفتم.
این بانوی کارآفرین ادامه داد: دونفری این کار را از زیرزمین منزل ما آغاز کردیم به طوری که اگر به تنهایی 10 الی 12 دوخت انجام میدادم آن را به 40 دوخت رساندیم که در ازای هر دوخت درصدی دستمزد به همکارم میدادم سپس بعد از اینکه کمی کارمان رونق گرفت، خانم دیگری به پیشنهاد دوستم با ما همکار شد.
برای دوخت اولین کارم بیش از 40بار الگو کشیدم
ساووجی بیان کرد: داستان کار ما از جایی شروع شد که برای جلسه اولیاء و انتخاب لباس به مدرسه پسرم رفته بودم در همان لحظه به این فکر افتادم که چرا ما سفارش‌های مدرسه را انجام ندهیم و با اینکه در این کار هیچ سررشته و تجربه‌ای نداشتم اما تصمیم گرفتم با مدیر مدرسه صحبت كنم که این فرصت را در اختیار ما بگذارد که خوشبختانه او هم پذیرفت.
وی افزود: با وجود اینکه به هیچ الگو و خیاط حرفه‌ای دسترسی نداشتیم؛ تصمیم گرفتم لباس مدرسه پسرم و پسر دوستم و پسر همکار دیگرم را که در سه سایز متفاوت بود را بشکافیم و ما بین این لباس‌ها را سایزبندی کنیم به طوری که 10 سایز لباس طراحی کردیم اما چون لباس‌ها کهنه شده بود، حالت اولیه خود را از دست داده و آن طوری که مد نظرم بود، انجام نمی‌شد.
این بانوی کارآفرین افزود: برای اینکه بتوانم الگوی مناسبی طراحی کنم 45 بار الگو کشیدم و پاره کردم و شاید 15 الی 20 بار پارچه خریداری کردم و لباس را دوختم اما چون لباس دلخواهم نبود کنار گذاشتم تا بلاخره به هدفم رسیدم.
ساووجی تصریح کرد: ما آن سال به جز تولید مدرسه پسرم، سفارشات سه مدرسه دیگر را پذیرفتیم و با بهترین کیفیت کار آن‌ها را تحویل دادیم که خوشبختانه توانستیم رضایت مدیر مدارس و والدین را کسب کنیم و همین موجب شد که با انرژی بیشتری هدفم را دنبال کنم.
وی بیان کرد: با درآمد حاصل از سفارشات مدارس یک اتوی صنعتی خریداری کردم درحالی که تا قبل از آن تمام لباس‌های مدارس را با اتوی خانگی انجام میدادم با توجه به افزایش حجم سفارشات در زمان دوخت لباس مدارس تصمیم گرفتیم یک نیروی کمکی جذب کنیم.
این بانوی کارآفرین اظهار کرد: بعد از دو سال کار کردن روی لباس فرم مدارس، تصمیم گرفتم شیوه کار را به سمت تولیدات جشن تکلیف گسترش دهم؛ اما چون تجربه‌ای نداشتم کار اولیه را از تهران می‌آوردم و آن را می‌شکافتم و از طراحی تا دوخت روی آن کار می‌کردم، سعی داشتم یک کار متفاوت و خاص ارائه دهم به طوری که همان سال 12 مدل سجاده و کیف و چادرهای مختلف را تهیه کردم.
ساووجی افزود: برای به دست گرفتن بازار و جذب مشتری به مدارس مختلف مراجعه کردم تا با آن نمونه‌ها بتوانم سفارش بپذیرم اما از تمام مدارسی که رفته بودم تنها توانستم سفارش یک کلاس 20 نفری از یک مدرسه را دریافت کنم؛ کمی سخت و خسته‌کننده بود اما با تجربه‌ای که در لباس مدارس داشتم، امیدوار بودم که بلاخره کارم رونق می‌گیرد.
وی ادامه داد: سال دوم همان مدرسه به علاوه چند مدرسه دیگر که توسط مدیر این مدرسه معرفی شدند، سفارش بسته جشن تکلیف دادند و طوری شد که سال بعد ما 1500 چادر جشن تکلیف دوختیم و از سال‌های بعد چون خودم فرصتی برای مراجعه به مدارس را نداشتم یک نفر را به عنوان بازاریابی جذب کردم.
این بانوی کارآفرین اذعان کرد: به تدریج بعد از لباس مدارس و جشن تکلیف کارهای سری برش شده از تهران تحویل می‌‌گیریم و بعد از دوخت مجدد بسته‌بندی کرده به تهران ارسال می‌کنیم.
کارآفرین نیاز به آموزش و اتصال به بازار دارد
ساووجی با بیان اینکه کار خیاطی را از سال ۹۳ آغاز کرده است، گفت: اکنون هشت نیروی مستقیم به صورت تمام وقت در داخل کارگاه مشغول به کار هستند و همچنین شش نیروی غیرمستقیم به صورت بیرون‌بر و حمل و نقل سفارشات با ما همکاری دارند.
وی تاکید کرد: کارآفرینی و ایجاد کسب‌وکار از دیدگاه بسیاری از شهروندان مستلزم داشتن شرایط مناسب مالی است اما چیزی که برای من به عنوان یک کارآفرین ثابت شده است که مسائل مادی تنها دغدغه نیست بلکه شاید بتوان گفت در اولویت سوم یا چهارم قرار می‌گیرد و مهمترین مسئله حمایت دستگاه‌ها از مشاغل خانگی است که علاوه بر خودش برای چندین نفر دیگر هم اشتغالزایی می‌کند.
این بانوی کارآفرین ادامه داد: در کنار حمایت دستگاه‌ها، یک کارآفرین نیاز به آموزش برای آشنایی و ارتباط با بازار دارد که متاسفانه در شهر ما کمتر دیده می‌شود اگرچه کمیته امداد در خیلی از جاها پشتیبان من بوده و اگر حمایت آن‌ها نبود شاید نمی‌توانستم کارم را به این وسعت افزایش دهم اما دوست دارم این حمایت بیشتر شود به طوری که به بازار متصل شوم و نیاز به واسطه نداشته باشم.
ساووجی تصریح کرد: متاسفانه کار ما طوری شده که باید از تهران سفارش تحویل بگیریم و مجدد همان تولید به عنوان اجناس وارداتی، وارد شهر خودمان شود در حالی که اگر ما بتوانیم همان اجناس را در شهرمان تولید کنیم و در بازار عرضه کنیم قطعا نفع بیشتری دارد چراکه فروشندگان قزوینی باید همان تولیدات ما را با قیمت گزاف‌تری از تهران خریداری کند و با در نظر گرفتن سود خودش با قیمت بسیار بالایی به دست مشتری برساند.
وی با اشاره به اینکه آموزش می‌تواند نقش زیادی را در توسعه کارآفرینی داشته باشد، بیان کرد: آموزش‌های مدیریتی و بازاریابی برای مدیر هر کارگاهی و صاحب هر کسب و کاری حیاتی است؛ اصول مدیریت، جذب و برخورد با نیروی کار و اتصال به بازار نیاز اصلی هر مدیری است به طوری که بسیاری از صاحبان مشاغل خانگی حتی از کار با چک و برخورد با بازار اطلاعی ندارند و این موجب سختی کار آن‌ها می‌شود.
این بانوی کارآفرین تصریح کرد: آموزش هیچگاه پایانی ندارد چون هر روز باید اطلاعات جدیدتر و به روزتری را به دست آوریم لذا دستگاه‌های متولی و حامی ایجاد کسب و‌کار باید از اساتید برتر کشوری دعوت به عمل آورند تا کارآفرینان بتوانند از آموزش‌ها و سمینارهای آنان بهره ببرند؛ اگرچه سازمان صنعت و معدن دوره‌های آموزشی را برگزار کرد که واقعا مفید بود اما این آموزش‌ها باید ادامه داشته باشد.
هیچ حمایتی از مشاغل خانگی صورت نمی‌گیرد
ساووجی با تصریح بر اینکه هیچ حمایتی از مشاغل خانگی صورت نمی‌گیرد، عنوان کرد: جواز مشاغل خانگی دارم اما متاسفانه بابت این مجوزهیچ گونه حمایتی وجود ندارد و واقعا در این زمینه گلایه‌مند هستم؛ زمانی که عنوان مشاغل خانگی مطرح می‌شود، قطعا باید حمایت‌هایی وجود داشته باشد چه بسا که یک فرد علاوه بر خودش اشتغالزایی هم دارد.
وی افزود: مصرف برق منزل ما باید مصرف خانگی محاسبه شود در صورتی که هم منزل و هم کارگاه را به صورت صنعتی حساب می‌کنند و تاکنون پیگیری‌های بسیاری به استانداری، اداره برق کل و شهرستان قزوین، اداره کار و کمیته امداد داشتم اما متاسفانه هیچ حمایتی نشده و اکنون هم برق هر دو طبقه منزلم به صورت صنعتی محاسبه می‌شود؛ انتظار دارم مسئولین به این مسئله رسیدگی کنند.
این بانوی کارآفرین ابراز کرد: عدم حمایت از مشاغل خانگی کار را دشوار می‌کند، چه بسا که مگر صاحب یک شغل خانگی چقدر سود دارد که علاوه بر پرداخت دستمزد کارگرانش و هزینه‌های جانبی بتواند در نمایشگاه غرفه کرایه کند چراکه در اولین سال آغاز به کار، در نمایشگاه بین‌المللی غرفه رایگان در اختیارمان می‌گذاشتند اما از سال دوم به بعد باید هزینه پرداخت می‌کردیم.
ساووجی ادامه داد: علاوه بر هزینه اجاره غرفه باید هزینه حمل باربری و هزینه فروشنده را نیز می‌پرداختیم در حالی که اگر ادارات از ما حمایت کنند یا غرفه رایگان در اختیار ما بگذارند علاوه بر اینکه جنس ارزان‌تر به دست مشتری می‌رسد؛ فرصت برای تنفس ما فراهم می‌شود تا بتوانیم هزینه‌های کلان را در این روزها جبران کنیم.
وی تشریح کرد: صرف اعطای وام و مجوز در بسیاری موارد کافی نیست؛ توانمندسازی صاحبان مشاغل خانگی را از طریق مشاوره، راهنمایی، هدایت، تیم سازی و اتصال این افراد تازه‌کار به کسانی که مدت‌هاست در این فرایند و زمینه کار می‌کنند، کمک می‌کند بهتر و با گام‌های قوی‌تر وارد بازار کار شوند.
این بانوی کارآفرین با اشاره به تاثیر کرونا بر کسب و کارشان ادامه داد: مسلما ما هم مانند سایر مشاغل بی‌تاثیر از کرونا نبودیم به طوری که اگر سال گذشته مانتویی را با 18 هزار تومان می‌دوختیم امسال همان کار را با 14 هزار تومان می دوزیم و برای هر کار چهار هزار تومان کاهش نرخ داشتیم اما برای اینکه چرخه کارگاه نایستد و نیروها بیکار نشوند، ادامه می‌دهیم.
ساووجی بیان کرد: از آنجایی که تولیدی‌ها نسبت به سال‌های گذشته بازار فروش ندارند، حجم سفارشات بسیار کاهش یافته و درواقع به نوعی بازار سیاه ایجاد شده و ما به دلیل نخوابیدن چرخه تولید مجبور هستیم سفارشات با قیمت پایین بپذیریم اگرچه این روزها نسبت به اوایل حجم سفارشات کمی بهتر شده است.
وی در پایان در توصیه به افرادی که می‌خواهند وارد کسب و کار شوند، گفت: تولید تنها داشتن سرمایه نیست بلکه کسی که در نظر دارد تولید انبوه داشته باشد باید در کنار آموزش و علم آموزی تجربه لازم را کسب کند تا بتواند یک کسب و کار موفقی داشته باشد.
انتهای پیام/۱۰۰۳
دیدگاه ها