به گزارش سرویس فرهنگ وهنر صبح قزوین به نقل از دانا؛سایه شوم کرونا و مرگ‌های بدون مراسم عزاداری و تسلیت این روزها تاب و توان را از مردم دنیا ربوده است. ترس و اضطراب از یک سو و عدم حضور در جمع‌هایی که می‌تواند حال افراد را بهتر کند از سوی دیگر روح و روان افراد را دچار آسیب کرده است اما در این وانفسا نباید مرگ عزیزان دستمایه بازی‌های سیاسی و درگیری‌های صنفی شود.
اینکه عده‌ای سینه چاک می‌کنند که باید تولیدات رسانه ملی تعطیل شود به این مهم توجه دارند که تنها سرگرمی مخاطبان در شرایط فعلی تلویزیون است؟
سینما که مدت‌هاست بسته شده و مخاطبی ندارد البته متاسفانه سالن‌های سینما زمانی که باز هم بود با فیلم‌هایی که با سیاست‌های غلط آقایان به نمایش درآمد نتوانست مخاطب را جذب کند؛ این در حالی است که در کشورهای اروپایی و آمریکایی سینماها با اکران فیلم‌های مورد توجه مخاطب توانستند مخاطب را در همین اوضاع کرونا به سینما بکشانند.
از سوی دیگر باید از سینه چاکان تعطیلی تولیدات تلویزیونی پرسید چگونه خوراک رسانه ملی را باید تامین کرد؟ اگر در مقطعی شبکه‌های تلویزیونی به سمت تکرار بعضی از سریال‌ها بروند همین گروه فریاد بلند می‌کنند که چرا تلویزیون در این شرایط که مردم مجبور به حضور در خانه هستند هیچ برنامه سرگرم‌کننده‌ای ندارد.
چطور است که برنامه‌های تلویزیونی باید تعطیل شود اما تولیدات سینمایی و شبکه نمایش خانگی به قوت خود باقی بماند؟ این دیگر چه رسمی است؟ خانم‌ها و آقایانی که امروز مخالف تهیه و تولید در هنرهای تصویری هستید به این فکر کردند که خانوارهایی که معیشت‌شان با این هنر گره خورده و عجین است چگونه باید امرار معاش کنند؟
این نکته را باید به خانم‌ها و آقایانی که امروز اظهار نظرهایی احساسی را در فضای مجازی مطرح می‌کنند گوشزد کرد. قشر فیلمساز فقط به نویسنده، کارگردان، تهیه‌کننده و بازیگر محدود نمی‌شود؛ افرادی از قبیل گروه تدارکات و تولید و... هم در پشت صحنه مشغول به کار هستند که با پیشنهادات این عزیزان علاوه بر فشارهای روانی این ویروس با بحران مالی نیز مواجه می‌شوند.
همانطور که بسیاری از هنرمندان در این حوزه این روزها با اظهار نظرهای متعدد خواستار ادامه فعالیت گروه‌های تولیدی در حوزه‌های مختلف شدند، بهتر است شیوع ویروس کرونا را بهانه‌ای برای نزاع های سیاسی قرار ندهیم.
بعد از گذشت ماه‌ها از شیوع ویروس کرونا، مردم به ویژه هنرمندان که قشر فرهیخته هستند با نحوه مقابله با ویروس آشنا هستند و سر صحنه کارهای تولیدی مواد بهداشتی و ماسک توزیع می‌شود و نظافت فردی و گروهی رعایت می‌شود. حضور پزشک و تب‌سنجی و اندازه‌گیری اکسیژن خون هم نشان از دقت در این حوزه و توجه به این مهم است.
امروز که عزیزان بسیاری در حوزه‌های مختلف از جمله سلامت را از دست می‌دهیم، هنرمندان به این مهم توجه کنند که از دست دادن رفیق و همراه عزیزمان کریم اکبری‌مبارکه را دستمایه مناقشات قرار ندهند؛ حال که خانه سینما با انتخاب مجدد منوچهر شاهسواری بعد از کشمش‌های فراوان در هیات مدیره به ثبات رسیده به جای ایجاد فضای متشنج (تولیدات تلویزیون تعطیل شود) بهتر است از آب گل‌آلود ماهی صید نکنیم. یکی از تریبون‌های اصلی حمایت از خانه سینما عنوان می‌کند: "اما قطع به یقین یکی از راهکارهای اساسی برای جلوگیری از انتقال این بیماری، بارها و بارها پرهیز از اجتماعات گروهی و فعالیت‌های دست جمعی عنوان شده است؛ شرایطی که با ذات ساخت یک پروژه تلویزیونی آن هم از نوع پربازیگرش همخوانی چندانی ندارد؛ خصوصا که بازیگران هم چاره ای جز برداشتن ماسک‌هایشان مقابل دوربین‌ها ندارند."
یک سوال مهم اینجا مطرح می‌شود و آن این است که چرا این الگو برای سینما و شبکه خانگی توصیه نمی‌شود؟
محمدرضا گلزار که مشغول بازی در سریال «گیسو» بود کجا کرونا گرفت؟ چرا کسی حرفی نزد تا پروژه تعطیل شود؟ یا «نوید محمدزاده» که مشغول بازی در فیلم سینمایی «شب، داخلی، دیوار» بود کجا کرونا گرفت یا دوستان دیگر...
این نوع الگوها قابل تفکیک برای سینما و تلویزیون نیست و این تنها نشان از غرض‌ورزی و ایجاد فضای تشنج برای کوبیدن طرف مقابل است.
همین تریبون خانه سینما در جای دیگری می‌نویسد: "از طرفی «آنتن تلویزیون را نمی‌توان خالی نگه داشت و هنرمندان هم همچون کارکنان سلامت برای سلامت روح مردم تلاش می‌کنند»؛ این توجیهی نسبتا منطقی است که این روزها از سوی تهیه‌کنندگان سریال‌ها عنوان می‌شود و با همین رویکرد هم در شرایطی که آمار قربانیان کرونا در کشور طی یک روز به بیش از ۳۶۰ نفر رسیده است، پروژه‌های متعدد تلویزیونی با تعداد بازیگران بالا همچنان در شهرهای مختلف کشور می‌تازند و هنرمندان هم چاره‌ای جز همراهی و پذیرش این شرایط ندارند؛ این در حالی است که تلویزیون می‌توانست با کمی مدیریت بیشتر و هماهنگ کردن شرایط ساخت سریال‌های پربازیگر و برنامه‌های پرعوامل با اوج و فرود کرونا در کشور، تا حدودی از مشکلات و خطرات احتمالی بکاهد."
جدای از اینکه به وضوح مشخص است دغدغه این عزیزان حمایت از هنرمندان نیست و تنها می‌خواهند پروژه‌های تلویزیون را تعطیل کنند و کاری هم با پروژه‌های سینمایی و شبکه نمایش خانگی ندارند، ذکر یک نکته دیگر جالب توجه است. آن‌ها از یک طرف به لزوم تولید آثار تلویزیونی و خالی نبودن آنتن اذعان می‌کنند و از طرف دیگر می‌گویند تلویزیون می‌توانست با کمی مدیریت بیشتر شرایط را مهیا کند. این مدیریت بیشتر چیست؟ ای کاش این مدیریت بیشتر را هم می‌گفتند تا بقیه یاد بگیرند.
تلویزیون باید چه کار می‌کرده که نکرده است؟ برآوردها را افزایش داده و هزینه‌های بالای ضدعفونی لوکیشن و ماسک و الکل و حضور پزشک و پرستار سر صحنه را پرداخت کرده است و مراقبت‌ها را هم چند برابر کرده است. این ویروس منحوس مشخص نمی‌کند که شما حتما سر کار مبتلا شوید کمااینکه بسیاری از افرادی که در این مدت دورکار هم بودند به این ویروس مبتلا شدند.
ای کاش این تریبون‌ها بجای حمایت یک‌طرفه قدری هم انصاف داشته باشند و از مرگ یک هنرمند با اخلاق مثل کریم اکبری‌مبارکه سوء استفاده صنفی نکنند تا در این شرایط سخت به غم و اندوه خانواده این عزیزان افزوده نشود.
در شرایط فعلی همه و همه باید دست به دست هم بدهند تا اوقات خوبی را برای بیننده‌ای که این روزها با تمام مشکلات معیشتی و اقتصادی با این ویروس درگیر شده است، فراهم کنند. همانطور که هدایت هاشمی در نشست خبری نجلا گفت ما هنرمندان می‌توانیم در این شرایط سخت از طریق جعبه جادویی آرامش را به خانه مردم بیاوریم.
خانه سینما هم اینجا باید فضای امنی برای کار و تلاش همه عزیزان فراهم آورد نه اینکه تنها به ارائه بیانیه بسنده کند. خانه سینما این روزها باید به کمک اهالی هنر آمده و این تشنج و استرس فعالیت در حوزه تصویر را کاهش دهد نه آن که اعضای اصلی آن با اظهار نظرهای بدون دقت فضای کار را ناامن جلوه دهند. همانگونه که بسیاری از هنرمندان از جمله منوچهر هادی، امین زندگانی و... پس از اظهارنظرها و بیانیه‌های هماهنگ، نسبت به پروژه تعطیلی کارهای هنری واکنش نشان دادند و آن را چاره کار ندانستند.
متاسفانه در شرایطی که دولت از کسب و کارهای زیان‌دیده حمایت نمی‌کند، افراد مجبور به حضور در جامعه و کار و فعالیت هستند. اینجاست که نقش هنرمندان در این حوزه پررنگ می‌شود و به قول امین زندگانی باید زکات شهرت‌شان در سال‌های قبل را بپردازند. آن‌ها باید با اشاعه فرهنگ استفاده صحیح از ماسک و رعایت شیوه‌های بهداشتی فضای کسب و کار را برای مردم بدون تنش و آرام جلوه دهند نه آن که این فضا را متشنج و ناامن جلوه دهند و باعث نگرانی بیش از پیش شوند.
انتهای پیام/1404
دیدگاه ها