بهورز قزوینی گفت: من شغل بهورزی را عاشقانه انتخاب کردم و کارم را دوست دارم؛ کسی که عاشق کارش باشد سختیهایش را به جان میخرد.
تلاش بهورزان در دور افتادهترین روستاهای کشور موجب میشود، خدمات بهداشتی لازم به روستائیان ارائه شود و به این وسیله از اشاعه بیماری در جامعه جلوگیری شود. با این وصف بهورزان نه تنها موجب سلامت روستائیان میشوند بلکه به تأمین سلامت جامعه شهری کمک میکنند.
بهورزان تلاشگران و پیشگامان عرصه سلامت جامعه هستند؛ دوازدهم شهریور در تقویم ایران به عنوان روز بهورز نامگذاری شده لذا به مناسبت این روز به سراغ یکی از بهورزان سخت کوش در منطقه محروم استان قزوین رفتیم تا بیشتر در جریان کار این قشر قرار گیریم؛
ابوالفضل کاظمی 39 ساله، متاهل و فوق دیپلم رشته مددکاری اجتماعی است که از سال 89 به عنوان بهورز در خانه بهداشت آرشت بخش کوهین شروع به کار کرده است.
اصلی ترین وظیفه یک بهورز چیست؟
کاظمی: اصلیترین وظیفه یک بهورز آموزش در حیطه بهداشت برای ارتقاء سلامت و تغییر رفتار غیربهداشتی به سمت رفتار بهداشتی است؛ بیشترین وظایف یک بهورز در حیطه پیشگیری در قالب سه بعد اولیه، ثانویه و ثالثیه جای میگیرد.
منظور از پیشگیری اولیه این است که ما تمام آموزشهای بهداشتی را به افراد تحت پوشش ارائه میکنیم تا از ابتلا به بیماری جلوگیری کنیم مانند شرایط امروز که ویروس کرونا شیوع یافته، ما تمام آموزشهای لازم را در قالب ماسک زدن و رعایت نکات بهداشتی را به افراد ارائه میدهیم.
پیشگیری ثانویه به شناسایی افراد مبتلا به بیماری باز میگردد مانند افرادی که به فشار خون یا دیابت مبتلا هستند اما اطلاعی ندارند؛ بهورزان با غربالگریهایی که انجام میدهند، بیماران را شناسایی میکنند.
پیشگیری ثالثیه به مرحله قبل بازمیگردد به طوریکه افراد شناسایی شده را به پزشک ارجاع میدهیم تا اقدامات لازم را برای درمان انجام دهند و پیگیریهای لازم را در خصوص مصرف مرتب داروها، اصلاح وضعیت تغدیهای و رفتار بهداشتی داشته باشند تا سلامتشان بهبود یابد.
از چه سالی در خانه بهداشت روستای آرشت فعالیت دارید؟
کاظمی: سال 1389 در آزمون بهورزی پذیرفته شدم و توانستم در خانه بهداشت شوم. خانه بهداشت آرشت از سال 1385 تاسیس شده است که در واقع تحت نظر مرکز جامع سلامت روستای آقابابا است.
چند روستا و چه میزان جمعیت تحت پوشش خانه بهداشت روستای آرشت قرار دارد؟
کاظمی: روستای اصلی آرشت است و روستاهای کوشکک و بوچینک تحت پوشش ما قرار دارند؛ جمعیت تحت پوشش هم هزار و 524 نفر است که 424 خانوار هستند و ما خدمات بهداشتی را به آنها ارائه میکنیم.
اقدامات دیگر خانه بهداشت و یک بهورز را توضیح دهید.
کاظمی: وظایف مختلفی برعهده ما است که تعدادی از این خدمات را اینگونه میتوانم شرح دهم؛ مراقبتهای مختلف در ردههای سنی از کودکان بیمار، مانا، نوجوانان 12 تا 18 ساله، جوانان 18 تا 29 ساله ، میانسال 30 تا 50 ساله، سالمندان 60 سال به بالا است. مراقبت زنان یا مادران باردار، مراقبتهای سلامت باروری که قبل از باردار شدن برای بانوان انجام میشود.
مراقبتهای بهداشت و محیط، مراقبت بررسی منابع آب، بازدید اماکن تهیه و توزیع مواد غذایی، بازدید از اماکن مذهبی و مدارس که شامل بازدید بهداشت مدارس، مراقبت آموزش بهداشت مدارس، بینایی سنجی و انجام سنجش نوآموزان است.
مراقبتهای بهداشت حرفهای به این صورت است که از کارگاههای زیر 10 نفر بازدید به عمل میآوریم و کارهای مراقبت بهداشت حرفهای آنان برعهده بهورزان است.
مراقبت بهداشت و روان شامل آموزش و شناسایی و بیماریابی افراد مشکلدار و ارجاع به پزشک و انجام مشاوره به مردم که بر عهده بهورزان است.
انجام امور مربوط به بیماریها مانند واکسیناسیون، مراقبت فشار خون، دیابت، شناسایی بیماران و گزارش به مرکز همچنین برنامه رابطان بهداشت، طرح سفیر سلامت از دیگر وظایف بهورز است.
ارائه مکملهای ویتامین به افراد تحت پوشش و کمکهای اولیه نظیر پانسمان کردن، مراقبتهای دهان و دندان افراد تحت پوشش، ارائه گزارش عملکرد ماهانه، سه ماهه و شش ماهه به مرکز شهرستان از دیگر وظایفی است که یک بهورز بر عهده دارد.
چند واحد صنفی و اماکن تحت نظر شما قرار دارد؟
کاظمی: حدود 56 صنف و اماکن نظیر باتری سازی، جوشکاری و آهنگری و سوپر مارکت و نانوایی زیر نظیر خانه بهداشت آرشت است.
شیوع ویروس کرونا چه تاثیری در فعالیت شما داشت؟
کاظمی: از زمانی که کرونا آغاز شد حوزه فعالیت ما بیشتر شد و تعطیلات عید هم نداشتیم و طی تماس با خانوادهها درباره بیماری آگاهی رسانی میکردیم به طوری که طی تماس تلفنی توانستیم چند نفر را شناسایی کنیم که بعد از انجام آزمایش کرونا مثبت شده بودند. حتی در فضای مجازی هم فعال بودیم و آموزشهای لازم را ارائه کرده و مراقبتهای لازم را تذکر میدادیم.
در ایام کرونا از طرف خانه بهداشت با همکاری دهیاران روستاهای تحت پوشش مواد ضدعفونی تهیه کرده و اماکن عمومی و کوچههای روستاها را به طور متناوب چندین بار گندزدایی کردیم.
توزیع پک شوینده و بهداشتی در اماکن عمومی و برخی اصناف، نصب پوستر و بیلبورد جهت آگاهی در روستاها از دیگر اقدامات خانه بهداشت بود.
تلخترین و شیرینترین خاطرهای که در طی این سالها داشتید چه بود؟
کاظمی: خاطره تلخم فوت یکی از روستائیان در مقابل چشمانم بود؛ خانواده این فرد با اورژانس تماس گرفته بودند و قبل از رسیدن اورژانس به مرکز بهداشت هم اطلاع دادند. زمانی به منزلشان رسیدم قبل از رسیدن اورژانس آن شخص فوت کرد و این خاطره بدی بود که در ذهنم باقی مانده است.
از خاطرات به یاد ماندنی دیگر هم که برایم جالب بود مراجعه خانم سالمندی بود که با حال عمومی نامساعد وارد خانه بهداشت شد اما بعد از کنترل فشار و وضعیت حالش متوجه شدم که وضعیتش خیلی حاد نیست در حین معاینه از او سوال کردم “مادر جان چه خبر؟!” بیمار شروع به صحبت کرد به طوری که یک ساعت به طول انجامید و بعد احساس سبکی کرد و آهی کشید و گفت “حالم بهتر شد”؛ درواقع او فقط احتیاج به دردودل و هم صحبتی داشت و این خاطره خوبی بود که در ذهنم باقی مانده است.
علاوه بر خدمات بهداشتی، در حوزههای دیگر هم با روستائیان همکاری دارید؟
کاظمی: یکی دیگر از اقداماتی که انجام دادم و هنوز بخاطر این کار خوشحال هستم؛ فراهم کردن امکانات ورزشی برای جوانان روستا بود که با همکاری اداره تعاون روستایی محوطهای با 300 متر زیربنا را به عنوان خانه ورزش روستایی تاسیس کردیم که خوشبختانه افتتاح آن جزو شیرینترین لحظات زندگیام بود که توانستم خدمتی به مردم بویژه جوانان داشته باشم.
در آن خانه ورزش کلاسهای تکواندو، آمادگی جسمانی، بوکس، شطرنج، دارت و برنامههای تفریحی ورزشی دایر است تا علاوه بر حفظ روحیه جوانان، برنامه تفریحی و آموزشی هم داشته باشند.
مهمترین دغدغهای که به عنوان یک بهورز دارید، چیست؟
کاظمی: سلامت مردم مهمترین دغدغهام است که بتوانم به درستی انجام وظیفه کنم تا سلامتی مردم در معرض خطر قرار نگیرد.
من شغل بهورزی را عاشقانه انتخاب کردم و کارم را دوست دارم؛ کسی که عاشق کارش باشد سختیهایش را به جان میخرد.
بهورزی درواقع اقیانوسی با عمق کم است چون ما با مردم سرو کار داریم و کارمان از نطفهای که هنوز تشکیل نشده آغاز میشود تا زمان سالمندی ادامه دارد.
چون عاشقانه کارم را دوست دارم هدف اصلی از کارم خدمت به مردم است، از ناملایمات زیاد ناراحت نمیشوم و سختیها را به جان میخرم اما از مسئولین انتظار دارم ما را درک کنند.
انتظارات شما از مسئولین چیست؟
کاظمی: بهورزان پایینترین رده بهداشتی هستند و درواقع در خط مقدم جبهه سلامت فعالیت میکنند و به طور مستقیم با مردم در ارتباط هستند؛ مسئولین اگر ما را بهتر درک کنند به عنوان پل ارتباطی مردم میتوانیم مشکلات را به آنان اطلاع رسانی کنیم تا علاوه بر خدمات رسانی بتوانیم به درستی انجام وظیفه کنیم.
اگر بهورز به عنوان پایینترین رده کادر درمان آرامش روان داشته باشد و توسط مسئولین حمایت شود قطعا وظیفهاش که همان خدمات رسانی درست به مردم است را انجام میدهد.
یکی از مهمترین دغدغه بهورزان دو سال آموزشی است که متاسفانه دو سالانه را جزو سوابق بیمه محسوب نکردهاند لذا خیلی از همکاران درخواست دارند که دو سالانه به عنوان سابقه محسوب شود.
انتهای پیام/ 1003
دیدگاه ها