تا آخرین نفس روی آرمان‌های خود ایستاده‌ و پشیمان نیستیم/ لغو قراردادهای بیمه و تهیه دارو مهمترین مشکل جانبازان

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر صبح قزوین؛ 8 تیر ماه سالروز بمباران شیمیائی سردشت روز مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی نامگذاری شده است؛ به همین مناسبت مصاحبه‌ای با سیف الله آقاجانی جانباز شیمیایی۷۰ درصد قزوینی انجام شده که در ذیل می‌خوانید.

آقاجانی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر صبح قزوین می‌گوید: سال ۶۶ زمانی که ۱۷ سال داشتم احساس وظیفه کرده و برای دفاع از مملکت در جبهه حضور پیدا کردم.

وی می‌افزاید: آن زمان که تصمیم به رفتن به جبهه گرفتم پدر و برادرم هم در جبهه بودند؛ اما در هر صورت مادرم را متقاعد کردم که به رفتن من نیز رضایت دهد.

این جانباز قزوینی که در مدت حدود ۲ سال حضورش در جبهه در عملیات‌های مختلفی شرکت کرده بود، با اشاره به روز مجروح شدنش عنوان می‌کند: در عملیات والفجر ۱۰ و در حلپچه شیمیایی شدم، عید سال ۶۷ و بعد از عملیات بود که عراق شهر حلپچه را شیمیایی و مردم بی‌گناه را قتل و عام کرد، دو تا سه روز پس از آن نیز نیروهای پشتیبانی ایران را که ما هم در توپخانه بودیم مورد حمله شیمیایی دشمن با گاز خردل قرار گرفتیم.

اگر نیاز باشد همین جان ناقابل را هم برای دفاع از کشور و ارزش‌ها تقدیم می‌کنیم

وی ادامه می‌دهد: پس از مجروح شدن چند روزی بیهوش بوده و چند روزی هم کاملا نابینایی داشتم و مدت طولانی در بیمارستان بستری بودم به طوریکه مدتی در بیمارستان کرمانشاه بودم که آنجا توسط دشمن بمباران شد و ما به بیمارستان امام رضای مشهد منتقل شدیم.

آقاجانی می‌گوید: مدتی هم در بیمارستان تهران و قزوین جهت مداوا بستری شدم، متاسفانه اکنون نیز همچنان به دلیل شیمیایی بودن در مسیر رفت و آمد به بیمارستان هستم.

وی که با وجود مجروحیت باز هم به منظور دفاع از این مرزو بوم به جبهه رفته بود، بیان می‌کند: در عملیات والفجر۱۰ و پیش از مجروح شدن صحنه باورنکردنی‌ای دیدم که هرگز از خاطرم فراموش نمی‌شود.

این جانباز قزوینی تصریح می‌کند: همواره می‌گفتند که نیروهای امداد و آمبولانس‌هایی که مجروحان را حمل می‌کنند در جنگ مورد اصابت دشمن قرار نمی‌گیرند اما خدا را شاهد می‌گیرم که بچه‌های لشکر ۸ نجف داشتند مجروح می‌آوردند که هواپیماهای عراقی همه نفرات ما را با گلوله دوشکا زدند.

وی ادامه می‌دهد: من در ارتفاع قرار داشتم و با چشمان خویش می‌دیدم که آنها امدادگران ما را که در حال حمل مجروحان بودند؛ ‌زدند یعنی دشمن به هیچ کس رحم نمی‌کرد و این خاطره بدی است که در ذهن من نقش بسته است.

آقاجانی با اشاره به مشکلات جانبازان شیمیایی بیان می‌کند: جانبازان شیمیایی از مشکلات زیادی رنج می‌برند به ویژه در زمینه تهیه دارو با توجه به لغو قراردادهای بیمه و یک طرفه شدن آنها، تهیه داروهای لازم سخت شده و خانواده‌ها عذاب می‌کشند.

وی که سرفه‌های گاه و بیگاهش سخن گفتن را برایش سخت می‌کرد، می‌گوید: جانبازان که از نعمت سلامتی بی‌بهره‌اند حداقل با دارو درد آنها تسکین پیدا می‌کنند که تهیه آن هم امروزه برای جانبازان با مشکل مواجه شده و قابل تحمل نیست.

همه ارگان‌ها باید در قبال خانواده شهدا، جانبازان و ایثارگران احساس وظیفه کنند

این جانباز شیمیایی بیان می‌کند: اکنون نزدیک به یک ماه است که در خانه خوابیده‌ام و هر روز کارم رفتن به دکتر است.

وی عنوان می‌کند: چند روز پیش برای تهیه داروهایم به داروخانه هلال احمر رفتم و با وجود حال بدم ۲ ساعت منتظر نشستم که در آخر هم به من گفتند که این داروها را نداریم و یا این داروها با قیمت آزاد است؛ مسئله پولش نیست مگر ما چه گناهی کرده‌ایم حداقل جلوی مردم، جانبازان را به خاطر دارو تحقیر نکنید.

آقاجانی بیان می‌کند: قبلا قرارداد داشتند و ما به راحتی داروها را تهیه می‌کردیم اما اکنون همه قراردادها را لغو کردند و این به عذابی برای ما تبدیل شده است، این شرایط برای بچه‌های شیمیایی در واقع به مرگ تدریجی تبدیل شده است.

وی عنوان می‌کند: ما فقط به خاطر رضای خدا به جبهه رفتیم و اکنون هم اگر نیاز باشد همین جان ناقابل را برای دفاع از کشور و ارزش‌ها و مردم تقدیم می‌کنیم اما به هر حال ما هم زندگی و خانواده و درد و دلی داریم، عمر انسان دست خداست و ما با کمک همین داروها زندگی می‌کنیم.

این جانباز شیمیایی بیان می‌کند: ما از این دولت فقط رسیدگی به مشکلات جانبازان را می‌خواهیم، اینکه مسئولان مشکلات درمانی و دارویی جانبازان را حل کنند.

وی عنوان می‌کند: رسیدگی به مشکلات جانبازان و ایثارگران و خانواده شهدا امری ملی است؛ فقط بنیاد شهید متولی نیست بلکه همه ارگان‌ها باید در قبال این افراد احساس وظیفه کنند.

آقاجانی در پایان می‌گوید: بعضی جاها ما نمی‌توانیم ابراز کنیم که جانبازیم چون بعضا می‌شنویم که می‌گویند خب جبهه نمی‌رفتید اما اشکالی ندارد؛ چراکه هدف ما چیز دیگری بود و هنوز هم تا آخرین نفس روی آرمان‌های خود ایستاده‌ایم و هرگز پشیمان نیستیم.

انتهای پیام/۷۰۰۳