به گزارش صبح قزوین به نقل از ایسنا، علیرضا صدرا اظهار کرد: خداوند در آیه‌ای از سوره نحل به عدالت، احسان و بخشش به خویشاوندان فرمان می‌دهد و از کار زشت و ناپسند بازمی‌دارد. این سوره نشان از این امر دارد که احسان و انفاق در راستای همدیگر هستند و فحشا و منکر که ضدارزش محسوب می‌شود در راستای یکدیگر هستند و خداوند این‌ها را یک رابطه علّی مطرح می‌کند.
این استاد حوزه و دانشگاه تاکید کرد: احسان دو نوع تعبیر دارد چرا که هم باعث خیزش خیر درونی می‌شود و هم باعث خیر بر جامعه می‌شود و کسی که انفاق می‌کند به محسن معروف است.
وی گفت: عدالت یعنی توازن و تعادل با همدیگر که در جوامع مدنی رخ می‌دهد و ایثار که بالاترین نوع توازن و تعادل است، انسان از جان و مال خود به راحتی گذشت می‌کند و از خودمحوری دور می‌شود.
صدرا با بیان این‌که «اوج خیرخواهی، خداخواهی است» گفت: احسان افضل فضایل اخلاقی است و فقط مختص به اسلام نیست. ما حتی در کتب اروپایی داریم که احسان بالاتر از عدالت است، چراکه اگر حق کسی را می‌دهیم باید احسان و کرامت اخلاقی را نیز در برابر او حفظ کنیم، بنابراین احسان از نوع محبت و ورای واجبات است.
این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: حضرت زهرا(س) در حدیثی می‌فرمایند: اول دیگران را ببینید و بعد خود را. این اوج احسان و جود است که نباید بر کسی منت بگذاریم.
وی با اشاره به تاثیرات احسان و انفاق در جامعه گفت: گاهی در زندگی موانعی از سر راهمان برداشته می‌شود ولی نمی‌دانیم چگونه. این نشان از این دارد که هیچ کاری در این دنیا بدون آثار و تبعات نیست.
این استاد حوزه و دانشگاه گفت: در کتاب اخلاق ناصری خواجه نصیرالدین طوسی، فصلی با نام فضیلت محبت بر عدالت وجود دارد یعنی عدالت در جامعه وحدت ظاهری را برقرار می‌کند ولی محبت وحدت و همگرایی درونی را بالا می برد. با این جمله خواجه نصیر می‌گوید که محبت و احسان بالاتر از عدالت است یعنی ما فراتر از عدالت نیازمند احسان هستیم.
صدرا خاطرنشان کرد: ما در سیاست نیز احسان سیاست داریم که منظور از آن تاثیر سیاست‌های عمومی بر جامعه است و این تاثیرات زمینه‌ساز سایر فعالیت‌های اجتماعی نیز می‌شود.
صدرا در ادامه با اشاره به این‌که «دولت هم باید در جامعه بحث سیاست‌های حمایتی را مورد توجه قرار دهد» گفت: دولت فقط نقش برقراری عدالت را ندارد باید زمینه‌های محبت را نیز در جامعه مهیا کند.
وی در پایان گفت: دولت باید اصل احسان را رعایت کند نه بیش از اندازه احسان کند که باعث برهم خوردن نظم شود و نه به‌گونه‌ای بی‌تفاوت باشد. دولت وظیفه دارد که زمینه احسان و انفاق عمومی را فراهم کند و بزرگ‌ترین احسان، رهبری درست است. احسان باید به گونه‌ای باشد که شرایط اشتغال و زندگی مردم فراهم شود.
انتهای پیام
دیدگاه ها