بارقه های امید در بازار کارجویی/مهارت؛ حلقه مفقوده تحصیلکردگان دانشگاهی

به گزارش سرویس اقتصادی  صبح قزوین ، یکی از کاریابی های واقع در مرکز تهران محیط مناسبی است برای بررسی وضع جویندگان کار یا افرادی که درصددند شغل خود را تغییر دهند.
در چهار ساعت حضور در این کاریابی، دریافتم جویندگان کار به طور عام جوانان و تحصیلکردگان دانشگاهی اند. بیشتر کارجویان از دانشگاه های آزاد یا غیرانتفاعی فارغ التحصیل شده اند و زنان نیز همانند مردان به دنبال یافتن موقعیت های شغلی می گردند اما آنچه بیش از همه خود را نشان می دهد امیدواری جوانان نسبت به بهبود بازار کار است.

** کارجویان از بازار کار می گویند
«س.ق» زن جوان شاغلی بود که با داشتن مدرک کارشناسی تربیت بدنی برای یافتن شغل بهتر به کاریابی آمد.
وی گفت: از 15سال پیش کار می کنم اما اکنون به کاریابی مراجعه کرده ام تا بتوانم شغل بهتری بیابم.
وی علت تمایل به تغییر شغل را کافی نبودن درآمد عنوان کرد و گفت: شاید تا پیش از این موضوع هویت یابی در شغل برایم اهمیت بیشتری داشت اما الان موضوع مهم برایم کسب درآمد بیشتر است.
این بانوی متاهل تاکید کرد: دلم می خواهد به لحاظ درآمدی توانمند شوم. حتی اگر در رشته خود شغلی پیدا نکنم حاضرم در زمینه های دیگر به کار مشغول شوم.
وی در آرزوی یافتن شغلی در بخش دولتی بود و در این زمینه توضیح داد: مزیت های شغل دولتی بهتر از بخش خصوصی است. استرس از دست دادن کار را هم نداری.
این زن جوان که زمانی مربی دانشگاه بود، گفت: حق التدریس دانشگاه ناچیز است؛ به طوری که بیش از 400 هزار تا 500 هزار تومان در یک ترم دریافتی نداری.
نظر او را درباره کارآفرینی و خوداشتغالی پرسیدم، گفت: کارآفرینی به سرمایه و دانش کافی نیاز دارد. چند سال پیش که می خواستم برای خود کار کنم وقتی به بانک مراجعه کردم، فقط 40 میلیون تومان به من وام پرداخت می کردند که با آن میزان حتی قادر نبودم ابزار اولیه برای باشگاه بدنسازی بخرم.
همان زمان بود که او پس از مراجعه به مرکز کاریابی توانست به دلیل توانمندی در زمینه کار با کامپیوتر در بخش اداری یکی از موسسه ها کاری بیابد.
یکی دیگر از مراجعه کنندگان به این مرکز کاریابی، جوانی با مدرک فوق دیپلم برق بود.
وی در یکی از کارخانه های سیمان کار می کرد اما به دلیل مشکلات کارخانه، درصدد تغییر شغل برآمده بود.
این جوان توضیح داد: در کارخانه ما حقوق با تاخیر پرداخت می شود و در سه ماه گذشته دستمزد من به طور کامل داده نشده است.
وی گفت: هرچند ماهانه علی الحساب 200 هزار تا 300 هزار تومان از سوی کارخانه پرداخت می شود اما آنها قادر به پرداخت همه دستمزد کارگران نیستند. برخی اوقات به کارگران سهمیه سیمان می دهند که به درد من نمی خورد چون نمی توانم با آن هزینه زندگی را بپردازم.
یکی دیگر از مراجعه کنندگان به دفتر کاریابی زن جوانی بود که برای تغییر شغل همسر به این مکان پا گذاشت.
همسر این زن، فوق دیپلم مکانیک بود و در یک شرکت شوینده در شهرستان به عنوان اپراتور کار می کرد. این تکنسین به دلیل ازدواج درصدد بود در شهر تهران کاری بیابد.
سابقه خوب شغلی به این مرد کمک کرد تا از سوی یک موسسه کاریابی به عنوان مونتاژکار صنعتی به یک شرکت در تهران معرفی شود.
«م.ر» جوان 30ساله ای با مدرک فوق دیپلم حسابداری صنعتی بود که برای یافتن موقعیت بهتر شغلی به این دفتر کاریابی مراجعه کرد.
وی پیشتر در یک شرکت قطعه سازی خودرو به مدت چهار سال و نیم کار می کرد اما در چند ماه گذشته به طور آزاد بازاریابی می کرد.
وی دلیل تمایل خود برای یافتن شغل ثابت را مشکل های کار آزاد به لحاظ درآمدی و ساعت کار عنوان کرد و توضیح داد: در کار آزاد درآمد مناسبی نداشتم و برای همین ترجیح می دهم کار ثابت بیابم.
وی همانند برخی کارجویان به یافتن شغل دولتی تمایل دارد. میانگین درآمد وی در چهار سال و نیم کار در شرکت قطعه سازی، یک میلیون و 400 هزار تومان در ماه بود.
این کارجو تاکید کرد فارغ التحصیلان دانشگاه های مختلف بسیارند و فرصت های شغلی محدود. بنابراین استخدام در موقعیت های خوب به «آشنا» نیاز دارد و همه افراد نمی توانند براحتی استخدام شوند.
وی گفت: الان دوست دارم جایی استخدام شوم که درآمد ثابتی داشته باشم زیرا اهل ریسک نیستم و دوست ندارم به دنبال کاری باشم که نامشخص است.
«ر.ش» یکی از بانوان کارجوی مراجعه کننده به دفتر کاریابی، گفت: نزدیک به یک ماه است در این مرکز برای یافتن شغل ثبت نام کرده ام.
وی افزود: بهمن ماه سال 1391 در رشته مکانیک فارغ التحصیل شدم و مهرماه امسال توانستم در یک شرکت الکترونیکی به کار مشغول شوم.
این خانم که به دلیل بی علاقگی شغل پیشین را رها کرده بود، گفت: به دنبال موقعیت بهتری شغلی می گردم. شغلی که رها کردم ارتباط مستقیمی با مردم داشت که برای من با توجه به نداشتن سابقه کار دشوار بود.
«ر.ص» کارجوی 27ساله مرد که در رشته الکترونیک تحصیل کرده بود، گفت: در یکی از شرکت های تولیدکننده بالابر نزدیک به 2 تا سه ماه سابقه کار دارم. نزدیک سه ماه است به شکل جدی به دنبال کار می گردم و هنوز منتظرم. در صورتی که بتوانم در بخش دولتی استخدام شوم خیلی بهتر است زیرا هم مزیت های بهتری خواهم داشت و هم از امنیت شغلی برخوردارم.
از او پرسیدم فضای بازار کار را چگونه ارزیابی می کند؟ گفت: شواهد نشان می دهد فضای کسب و کار در حال بهبود است و امید بیش از گذشته در این فضا موج می زند.
این جوینده کار از جوانانی بود که برای رفتن به خارج از کشور تمایلی نداشت و تاکید کرد: دوست دارم در ایران بمانم و به جای اینکه اجازه دهم محیط بر من تاثیر داشته باشد، خودم بتوانم شرایط کسب و کار را بهتر کنم.
وی گفت: اگر درس نمی خواندم و فقط دوره های مهارت آموزی را می گذراندم، خیلی راحت تر می توانستم در بازار کار جذب شوم.
«ع.ع» یکی دیگر از مراجعه کنندگان به دفتر کاریابی، دارای مدرک کارشناسی مکانیک بود و در زمان مراجعه نیز در کارخانه ای در اشتهارد به کار اشتغال داشت اما به دلیل ساعت کار طولانی (روزانه 12ساعت) و راه دور درصدد بود شغلی با شرایط بهتر بیابد.
وی گفت: به دلیل مخارج بالا با وجود ساعت طولانی کار و دریافت اضافه کاری نتوانستم پس اندازی بیش از یک میلیون تومان جمع کنم.
این شاغل جویای کار، از پرداخت نشدن به موقع بیمه از سوی کارفرمایان و فقدان نظم و ترتیب در پرداخت بیمه شکایت داشت.
وی گفت: پیشتر در یک کارخانه قطعه سازی استخدام شده بودم؛ با وجود اینکه کارفرما از متقاضیان برای سه سال ماندگاری در این شغل تعهد گرفته بود اما هفت ماه بعد به دلیل آنکه این صنعت ورشکسته شد، به دلیل تعدیل نیرو از کار بیرون آمدم. وی تمایل داشت در ایران کار کند تا اینکه برای یافتن شغل به مهاجرت دست بزند.
این مراجعه کننده به دفتر کاریابی تاکید کرد: هنوز اتفاق خاصی در فضای بازار کار رخ نداده است و بازار کار همچنان از نبود فرصت های شغلی رنج می برد.
وی که از یکی از استان های کشور به تهران مهاجرت کرده است، گفت: در شهرستان ها وضع بازار کار خوب نیست و بیشتر جوانان تحصیلکرده برای یافتن شغل مجبورند به تهران مهاجرت کنند.
این کارجو دو سال پیش برای یافتن شغل به دفتر کاریابی مراجعه کرده بود و اکنون که دو سال سابقه کار دارد امیدوار بود موقعیت بهتری برای کار بیابد.
«م.آ.ش» دانشجوی دکتری صنایع غذایی در یک دانشگاه دولتی، از مراجعه کنندگان به این مکان کاریابی بود و گفت از سه تا چهار ماه پیش در جست وجوی کار است.
وی گفت: موضوع کار آنقدر برایم اهمیت دارد که اگر به دلیل تحصیل در مقطع دکتری نتوانم کاری بیابم تحصیل را رها می کنم و با مدرک فوق لیسانس به دنبال کار می روم. وی در سال های گذشته کار کرده بود.
این کارجو گفت: امیدوارم با روی کار آمدن دولت یازدهم و رفع تحریم ها وضع بازار کار بهتر شود بنابراین تمایلی ندارم برای تحصیل یا پیدا کردن شغل مناسب به خارج از کشور بروم.

** گفت و گو با یک کارفرما
«محمد نجفعلی زاده» کارفرمای صنعت بیمه که برای جذب نیروی کار به کاریابی مراجعه کرده بود، در گفت وگو با خبرنگار اقتصادی ایرنا، گفت: متاسفانه صنعت بیمه هنوز در کشور به طور کامل شناخته شده نیست و حمایتی از این نوع صنعت صورت نمی گیرد.
وی افزود: در شرکتمان، واحد تحقیق و توسعه راه اندازی کرده ایم و افراد پس از یک دوره آموزش کوتاه مدت می توانند جذب بازار کار شوند.
وی ادامه داد: نیروهای بازاریاب بیمه با حداقل حقوق و بیمه تامین اجتماعی، استخدام می کنیم و آنان به شرکت ها مراجعه می کنند تا آنها را با خدمات متنوع بیمه آشنا کنند.
به گفته او، شاغلان در این حوزه افزون بر حداقل دستمزد، کارانه نیز دریافت می کنند اما با وجود همه این مزیت ها، جذب نیرو کم است که یکی از علت های آن می تواند این باشد که افراد دوست دارند در جایی استخدام شوند که از شرکت بیرون نروند و به عبارتی پشت میز بنشینند.
وی تاکید کرد بیشتر افراد شاغل در این حوزه پس از دو تا سه ماه، کار خود را رها می کنند.
نجفعلی زاده درباره تفاوت زنان و مردان در بازار کار گفت: زنان بیشتر از مردان در کار دوام می آورند، به عبارتی زنان صبورتر و مدیرترند. از دید او، وضع بازار اشتغال با رفع تحریم ها بهبود می یابد.
وی گفت: زمانی که شرکت های خارجی وارد عرصه اقتصاد داخلی شوند تردیدی نیست وضع اشتغال بهبود می یابد.
نجفعلی زاده افزود: متاسفانه حمایت درستی از کارآفرینی صورت نمی گیرد و کارآفرینان بندرت می توانند از تسهیلات بانکی برخوردار شوند.
وی تاکید کرد در هشت سال دولت نهم و دهم «خشونتی در جامعه جاری شده بود که بر فضای کسب و کار تاثیر می گذاشت اما خوشبختانه با روی کارآمدن دولت یازدهم امید در جامعه تسری یافته است؛ هر چند هر خبر ناخوشایندی بر فضای کسب و کار تاثیر نامطلوبی دارد».

** کارجویان فاقد دو توانایی مهم در کارند
«لیلی دانشمندی» نایب رئیس انجمن های سراسری کل کشور در اتاق بازرگانی، در گفت وگو با ایرنا مشکلات بزرگ کارجویان ایرانی را کمبود مهارت، ندانستن زبان انگلیسی و همچنین دانش کامپیوتر اعلام کرد و گفت: فارغ التحصیلان ما باید برای ارتقای دانش به یادگیری زبان خارجی و همچنین نرم افزارهای مختلف کامپیوتری اقدام کنند.
نایب رئیس انجمن صنفی مراکز کاریابی استان تهران افزود: تقاضای کار برای تکنسین زیاد است اما متاسفانه فارغ التحصیل تکنسین ماهر کم داریم.
به گفته او، موقعیت کاری برای تکنسین ها بسیار بهتر است به طوری که هم اکنون دفترهای کاریابی نمی تواند پاسخگوی بنگاه های اقتصادی برای جذب نیروی تکنسین باشد زیرا بیشتر دانش آموخته های کشور دارای مدارک کارشناسی، ارشد یا دکترا هستند و فوق دیپلم کم داریم.
وی درباره اشتغال زنان در رشته های فنی گفت: متاسفانه بسیاری از شرکت های مهندسی وقتی زن جوان تحصیلکرده رشته هایی مانند برق را استخدام می کنند، کارهایی همچون لحیم کردن را به او می سپارند بدون اینکه به توانایی این زن دانش آموخته در زمینه های دیگر توجهی کنند.
دانشمندی افزود: در دولت گذشته که مرخصی زایمان و ساعت مرخصی برای شیر افزایش یافت، بسیاری از کارفرمایان تمایل خود را برای استخدام زنان از دست دادند و در صورتی که به استخدام یک زن دانش آموخته وادار می شدند شرط می گذاشتند یا این زنان ازدواج نکنند یا دقت می کردند آنان کودکی در سن وابستگی به شیر مادر نداشته باشند.
وی تاکید کرد: قانون یاد شده به ضرر زنان بود و سبب شد دید کارفرمایان برای استخدام زنان تغییر کند، به عبارتی موقعیت بازار کار را برای زنان بدتر کرد.
به گفته او، وضع بازار کار نسبت به سال های گذشته سخت تر شده است و کارفرمایان موقعیت های کمتری را برای جذب نیرو معرفی می کنند.
نایب رئیس انجمن های سراسری کل کشور در اتاق بازرگانی گفت: در مراکز کاریابی حتی تست های روانشناسی از متقاضیان گرفته می شود تا بتوان تشخیص داد هر فردی را برای چه کاری باید معرفی کرد.
وی افزود: متاسفانه بیشتر کارجویان تمایل دارند در بخش دولتی استخدام شوند؛ در حالی که متاسفانه بخش دولتی به خلاقیت نیاز ندارد و جوانانی که استخدام می شوند تمایلی به خلاقیت و نوآوری ندارند.
دانشمندی گفت: اکنون موضوع مهم میزان دستمزد است که متاسفانه فرد نمی تواند براحتی زندگی خود را تامین کند. در صورتی که دستمزدها بر اساس شایسته سالاری تنظیم شود برای کارجویان فرقی نمی کند در کجا استخدام شوند.
به گفته او، کشورهایی موفقند که بتوانند از منابع انسانی خود بدرستی استفاده کنند و اگر آرامش محیط کار برای شاغلان و همچنین دستمزد بر اساس توانمندی و شایسته سالاری پرداخت شود، چه بسا مشکل بازار کار کاهش یابد.
دانشمندی انتقاد کرد چرا باید شرایط بازار کار را به گونه ای دشوار کنیم که با وجود هزینه کشور برای تحصیل جوانان، آنان پس از فارغ التحصیلی مهاجرت کنند.
نایب رئیس انجمن صنفی مراکز کاریابی استان تهران گفت: متاسفانه الگوی مناسبی برای بازار کار نداریم و بسیاری از فارغ التحصیلان نگرانند پس از اتمام تحصیل باید به چنین بازاری مراجعه کنند.
وی تاکید کرد: کارجویان باید از طریق مرکزهای کاریابی، جذب بازار کار شوند. اگر دفترهای کاریابی درجه بندی شوند کارفرماها می دانند برای جذب نیروی خود باید به چه مکانی مراجعه کنند.

** فرجام سخن
بازار کار ایران در سال های گذشته دچار رکود شده و با وجود نیروی جوان و دانش آموخته بسیار، به دلیل نداشتن فرصت های شغلی کاریابی را دشوار کرده است.
بازار کار ایران به طور عام مردانه و فرصت شغلی برای زنان کمتر است اما بسیاری از کارفرمایان به دلیل جدیت و پیگیری زنان، بکارگیری نیروی زن را به مرد ترجیح می دهند.
در سال های گذشته دانشگاه های کشور گسترش بسیاری یافت و توانست جمعیت زیادی از جوانان را که با بحران بیکاری روبرو بودند، به خود جذب کند اما تردیدی نیست بازار کار کشور اکنون با بیکاری تاخیری روبرو شده است. به عبارتی جوانانی که در دانشگاه ها عمری سپری کردند اکنون می خواهند راهی بازار کار کشور شوند.
جوانی و دانش آموخته بودن کارجویان، تمایل به استخدام در بخش دولتی، شکایت از کمی دستمزد، مراجعه بیشتر کارجویانی که از دانشگاه های آزاد و غیرانتفاعی فارغ التحصیل شده اند نسبت به فارغ التحصیلان دانشگاه های دولتی و... مهمترین ویژگی های بازار کارجویی در ایران است.
در سال های گذشته بجای اینکه مراکز توسعه مهارت در کشور گسترش یابد، دانشگاه های کشور زیاد شد به طوری که هم اکنون بسیاری از فارغ التحصیلان به طور عام فاقد مهارت لازم برای انجام کارند.
هم اکنون بازار کار بیش از کارجوی دانشگاهی به تکنسین نیاز دارد اما دانشگاه های کشور از نظر آموزش های مهارتی در این سال ها ضعیف بوده اند.
توسعه محقق نمی شود مگر اینکه اقتصاد را بر پایه توانمندی نیروی انسانی برنامه ریزی کنیم. ثروت واقعی کشور، جوانان توانمند و دانش آموخته اند که می توانند چرخه اقتصاد کشور را تحرک بخشند و به غیر از آن هرگونه برنامه ریزی بدون در نظر گرفتن این توانمندی سهل انگاری با هدف های توسعه است.

انتهای پیام/7008