تیم گلبال بانوان استان قزوین حامی ندارد/ ورزشکاران معلول فراموش شده‌اند

به گزارش خبرنگار ورزشی صبح قزوین؛ گلبال یک ورزش تیمی طراحی شده برای نابینایان است و در این بازی همه بازیکنان سعی می‌کنند با چشمان بسته توپ را در دو نیمه 12دقیقه‌ای با دست به درون دروازه تیم مقابل بیندازند؛ بانوان کشورمان هم در این رشته توانسته‌اند خوش بدرخشند.

سمیرا جلیلوند از گلبالیست‌های استان قزوین و کاپیتان تیم ملی گلبال زنان ایران است که سابقه 18ساله در این رشته ورزشی دارد و از سال 1385 به تیم‌ملی پیوسته است و در کارنامه خود حضور در سه دوره مسابقات پارآسیایی جاکارتا، اینچئون کره جنوبی و گوآنژو چین را دارد که در هرسه مسابقه مدال‌آوری کرده است و همچنین کسب مدال نقره و برنز در مسابقات جهانی و مسابقات آسیایی پاسفیک هم در رزومه این ورزشکار قزوینی دیده می‌شود.

وی در گفت‌وگو با خبرنگار صبح قزوین؛ با اشاره به نحوه ورود خود به دنیای ورزش اظهار کرد: پیش از گلبال تجربه هیچ نوع ورزش جدی را نداشتم و شرکت در تمرینات ورزشی  برادرم موجب علاقه‌مندی من با این رشته شد.

این ورزشکار قزوینی ادامه داد: زمانی که تیم گلبال بانوان قزوین تشکیل شد من کوچک‌ترین عضو تیم بودم و در ابتدای مسیر به دلیل سنگینی توپ و وزن کمی که داشتم، انجام این ورزش برایم دشواری‌هایی داشت اما علاقه‌ و پشتکارم باعث جلب نظر مربیانم و ورودم به مسابقات شد.

تیم گلبال بانوان در قزوین وجود ندارد

جلیلوند با اشاره به اینکه تیم گلبال بانوان در قزوین وضعیت خوبی ندارد؛ تصریح کرد: یک ماه دیگر مسابقات قهرمانی کشور را پیش رو داریم اما یک ورزشکار هم در تیم نداریم که بخواهیم تمرین کنیم این درحالی است که تیم گلبال بانوان قزوین در دو سال گذشته با ورزشکارهایی که داشت، توانست مقام اول مسابقات قهرمانی کشور را در دسته یک کسب کند.

کاپیتان تیم‌ملی گلبال بانوان ادامه داد: متاسفانه اکنون هیچ تیم بانوان گلبالی در قزوین وجود ندارد که باعث شده نتوانیم در مسابقات قهرمانی کشوری حضور داشته باشیم که رها شدن ورزش بانوان هیئت نابینایان و مدیریت اشتباه باعث بروز چنین مشکلاتی شده است.

وی با بیان اینکه تعطیلی در ایام کرونا نیز آسیب شدیدی به وزشکاران وارد کرد، افزود: تیم گلبال بانوان و آقایان قزوین حدود دو سال تعطیل شد اما استان‌های دیگر مانند تهران، خراسان و اصفهان حتی در دوران کرونا هم به تمرینات خود ادامه دادند و فقط در وضعیت بحرانی تمرینات را تعطیل کردند.

جلیلوند حمایت‌های مالی و معنوی را جزو اولویت‌های مسئولین در قبال ورزش معلولین دانست و تاکید کرد: ورزشکاران معلول نیازمند مدیر و مسئولی هستند که تمام قد از حقوق آنها دفاع کند زیرا یک ورزشکار با شرایط عادی خیلی از مسائل و مشکلات ورزشکاران معلول را تجربه نمی‌کند اما یک ورزشکار معلول در ابتدا باید خود را به جامعه ثابت کند.

این عضو تیم‌ملی ابراز کرد: در طول مدتی که به دلیل کرونا نمی‌توانستم در قزوین تمرین کنم برای پیگیری تمرینات به تهران یا اصفهان می‌رفتم چون برای رسیدن به این جایگاه تلاش کردم و نمی‌خواستم به راحتی و به دلیل یک وقفه دوساله افت کنم؛ اما همه این تلاش‌ها به پشوانه مالی نیاز دارد چراکه ورزشکاران از بیمه و درآمد ثابت برخوردار نیستند و شرایط برای آنها دشوار است.

ورزشکاران حرفه‌ای معلول بیکار هستند

وی با اشاره به اینکه خود و همسرش در رشته گلبال و پاورلیفتینگ مدال قهرمانی جهانی را دارند، ادامه داد: من و همسرم باوجود اینکه از مدال‌آوران و قهرمانان کشورمان هستیم اما شغل و درامد ثابت نداریم اما هیچگاه از مسئولین درخواست کمک مالی نکرده‌ایم؛ سال‌هاست که شغلی برای خودم و همسرم جستجو اما توقع هم ندارم که چون ورزشکار ملی هستیم و پرچم ایران را چندین بار بالا برده‌ایم به ما یک شغل اداری بدهند.

جلیلوند درباره نحوه تامین هزینه‌های ورزش افزود: امرار و معاش ورزشکاران از طریق برگزاری مسابقات لیگ داخلی تامین می‌شود که مبلغ قرار داد آن برای بانوان زیر 10میلیون تومان است و درمورد مسابقات بین‌المللی هم اگر مدال‌آوری داشته باشیم، دولت به ورزشکاران پاداش می‌دهد و در غیر این صورت همه هزینه‌ها روی دوش ورزشکار است.

کاپیتان تیم‌ملی گلبال بانوان درمورد امکانات ورزشی استان قزوین برای ورزشکاران معلول عنوان کرد: ورزشکاران معلول و نابینا سالن اختصاصی ندارند و با وجود اینکه خیلی تلاش کردیم این سالن را مهیا کنیم اما به هیچ نتیجه‌ای نرسیده‌ایم؛ بنابراین خود من در انجام تمرینات دچارمشکل شده‌ام زیرا زمان تمرین ورزش قهرمانی با کلاس مجازی فرزندم در یک ساعت است و باعث می‌شود نتوانم از پایگاه قهرمانی استفاده کنم.

وی در ادامه بیان کرد: ایاب و ذهاب ورزشکاران هم یکی از مشکلاتی است که بهزیستی و اداره کل ورزش و جوانان باید آن را حل کنند چراکه اگر مشکل رفت و آمد ورزشکاران معلول و نابینا مرتفع شود و از طریق سرویس جا به جا شوند بدون شک زمینه خروج آنها از منزل و حضور در رشته‌های ورزشی فراهم می‌شود و استعدادیابی بیشتری هم صورت می‌گیرد.

جلیلوند در پایان گفت: خیلی‌ها می‌گویند که معلولیت محدودیت نیست اما معلولیت واقعا محدودیت می‌آورد، برای افراد معلول بسیار سخت است که خود را به جامعه ثابت کنند و سپس مسیر را ادامه دهند اما این کار غیرممکن نیست؛ امیدوارم خانواده‌ها حامی فرزند معلول خود باشند و آنها را در ادامه مسیر یاری کنند.

انتهای پیام/۳۰۰۳