دانش‌آموزانی که در قله کوه‌ها آموزش می‌بینند!

به گزارش خبرنگار اجتماعی صبح قزوین؛ شیوع کرونا و تغییر روش‌های آموزش به صورت مجازی باعث شد تا استفاده از اینترنت برای دانش‌آموزان و معلمان به یک ضرورت تبدیل شود اما عدم دسترسی مناطق دورافتاده و روستایی به اینترنت قصه تلخ این روزهاست که با گذشت دو سال از شیوع کرونا همچنان ادامه دارد.

مصرآباد، روستایی از توابع بخش آبگرم شهرستان آوج در استان قزوین و جزو دهستان خرقان شرقی است که در همسایگی دهستان بزرگ کلنجین قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۶۹ نفر شامل ۵۷ خانوار بوده ‌است که البته با محاسبه جمعیت فصلی به بیش از ۱۰۰ خانوار می‌رسد.

یکی از دانش‌آموزان روستای مصرآباد در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی صبح قزوین؛ با اشاره به مشکل اینترنت در روستا اظهار کرد: در پایه ششم تحصیل می‌کنم و از زمان شیوع کرونا برای آموزش و پیگیری دروس با مشکل قطع و وصل اینترنت در روستا مواجه هستیم.

وی افزود: ما و دانش‌آموزان دیگر روستاها که اینترنت نداریم به ناچار برای دسترسی به آموزش مجازی به ارتفاعات و تپه‌های اطراف می‌رویم تا بتوانیم تکالیف خود را انجام دهیم.
این دانش‌آموز بیان کرد: قطع و وصل بی‌موقع اینترنت مشکلات فراوانی برای ما به وجود آورده است به طوری که در هوای گرم و سرد برای دستیابی به اینترنت مجبور هستیم از منزل خارج شده و چند ساعتی را در مناطق مرتفع روستا بگذرانیم.

یکی دیگر از دانش‌آموزان مقطع متوسطه اول که در مدرسه شبانه‌روزی روستای کلنجین تحصیل می‌کند، بیان کرد: دو روز در هفته را برای آموزش دروس تخصصی‌ در مدرسه شبانه‌روزی حاضر می‌شویم و مابقی دروس را باید از طریق فضای مجازی دنبال کنیم که نبود اینترنت کار ما را سخت کرده است.

وی افزود: چرا ما باید همواره به حال دانش‌آموزان روستاهای بزرگتر و یا شهرها غبطه بخوریم چون امکانات فراوان همیشه سهم آن‌هاست و ما چون در روستاهای با جمعیت کمتر ساکن هستیم باید محروم واقع شویم.

این دانش‌آموز ادامه داد: والدین ما در این شرایط اقتصادی سخت با مشقت فراوان گوشی هوشمند تهیه کردند تا از تحصیل باز نمانیم اما نبود اینترنت یکی از عوامل بازماندن دانش‌آموزان از تحصیل است که امیدواریم مسئولین مشکل مناطق روستایی را برطرف نمایند.

مهدی شوندی که از معلمان پایه ابتدایی روستای ارتش‌آباد و ساکن مصرآباد است، اظهار کرد: متاسفانه دانش‌آموزان این روستا از نبود اینترنت بسیار رنج می‌برند به طوریکه همه جای روستا پوشش اینترنت ندارد و مناطق دیگر هم آنتن‌دهی بسیار ضعیفی است.

وی افزود: آنتن دهی محدود و ضعیف در این مناطق باعث شده تا دانش‌آموزان در هوای سرد و گرم برای بازنماندن از تحصیل به مناطق مرتفع بروند که باتوجه به شرایط جوی نامناسب و بارش برف و باران همان اینترنت و آنتن محدود هم قطع می‌شود.

شوندی بیان کرد: برای دو روستای ارتش‌آباد و کلنجین اینترنت پرسرعت نصب شده اما برای مصرآباد که در مسیر فیبر نوری قرار دارد و از دکل مخابرات برخوردار است هیچ گونه اقدامی صورت نگرفته است.

وی اذعان کرد: روستای مصرآباد از مخابرات برخوردار است اما چون خطوط تلفن از نوع بی‌سیم و سیم‌کارت است نمی‌توانیم وای‌فای نصب کنیم و از طرفی چون خدمات رومینگ برداشته شد، پوشش اینترنت ضعیف است.

شوندی ابراز کرد: روستای میلاق بالاتر از مصرآباد قرار گرفته و با وجود اینکه تعداد دانش‌آموزانش کمتر از این روستا است اما دستگاهی را نصب کردند که به راحتی می‌توانند از خدمات وای‌فای در منازل خود برخوردار شوند.

وی ادامه داد: با توجه به بخش‌نامه آموزش‌وپرورش، در مناطق روستایی که تعداد دانش‌آموزان محدود است کلاس‌ها به صورت حضوری دایر می‌شود اما باتوجه به بیماری کرونا، کلاس‌ها را طبقه‌بندی کردیم و زمان زیادی برای تدریس تمام دروس نداریم بنابراین خیلی از دروس را از طریق شبکه شاد پیگیری می‌کنیم که متأسفانه دانش‌آموزان این روستا از پوشش اینترنت مغفول مانده‌اند.

وی اضافه کرد: این مشکل را در جلسات متعدد بخشداری یا با دهیار و شورا منعکس کردیم که پیگیر این موضوع بودند اما تاکنون اقدامی صورت نگرفته در حالی که این روستا هم در مسیر فیبر نوری و مابین دو روستای کلنحین و ارتش‌آباد قرار گرفته و هم از دکل مخابرات برخوردار است.

شوندی ادامه داد: متاسفانه بیش از ۲۵ دانش‌آموز در روستای مصرآباد اعم از مقاطع ابتدایی، متوسطه اول و دوم متوسطه از نبود اینترنت رنج می‌برند.

به گزارش خبرنگار اجتماعی صبح قزوین، این جملات، داستان تلخ و تکراری بسیاری از کودکان نقاط محروم و مغفول مانده استان است که اگرچه ممکن است تعدادشان زیاد نباشد اما هرکدام از آن‌ها می‌توانند فرد موفقی در آینده برای کشور باشند چراکه ما نخبگان و افراد موفق بسیاری را داریم که در روستاها متولد شده و تحصیل کرده‌اند.

و اما بعد از گذشت بیش از دو سال از شیوع کرونا و مجازی شدن مدارس و مراکز آموزشی این سوال در ذهن تداعی می‌شود که چرا تاکنون همچنان باید برخی دانش‌آموزان و والدین با چالش اینترنت همراه باشند چه کسی پاسخگوی این نابسامانی‌ها خواهد بود؟ و چرا میزان تقسیم اماکانات و رفاه در مناطق مختلف یکسان نیست؟

انتهای پیام/1003