شهردار بومی، انتخابی با مزیت‌های نسبی یا ضرورتی قطعی؟!

به گزارش خبرنگار سیاسی صبح قزوین، بدون تردید یکی از مهمترین و پرچالش‌ترین تصمیمات شورای شهر، انتخاب شهردار است. شهرداری که قرار است برای چندسال سکان اجرایی مدیریت شهر قزوین را بر عهده بگیرد و تمامی ساکنان شهر بطور مستقیم با نحوه مدیریت و آثار عملکرد او مواجه شده و تحت تاثیر آن خواهند گرفت.

یکی از سوالات و حواشی همیشگی فرآیند انتخاب شهردار و حتی بطور فراگیر، انتخاب مدیران دستگاه‌های اجرایی شهری و استانی، مسئله بومی بودن یا غیر بومی بودن فرد منتخب است. اینکه گزینه منتخب، زاده و یا ساکن آن بوم باشد و شناخت کافی از مختصات حوزه‌های مختلف و جغرافیای تحت مدیریت خود داشته باشد از مواردی است که همیشه منشأ شکل‌گیری حواشی و بحث‌های فراوانی بوده است و تلاش این مطلب براین است تا بتواند به حد بضاعت این موضوع را بررسی کند که با در نظر گرفتن تمامی ویژگی‌هایی که یک شهردار مطلوب باید داشته باشد، بومی بودن چه جایگاهی دارد؟

حامیان و طرف داران انتخاب گزینه بومی برای تصدی جایگاه شهرداری قزوین دلایلی را اقامه می‌کنند که به آن‌ها اشاره می‌شود:

• شناخت مناسب گزینه بومی نسبت به مختصات فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و جغرافیایی شهر و پرهیز از صرف هزینه، انرژی و زمان برای کسب آگاهی‌های لازم
• دغدغه‌مندی بیشتر گزینه بومی نسبت به حل مسائل شهر و مردم
• سهولت در ارتباط‌گیری و تعامل گزینه بومی با سایر بخش‌های مدیریتی شهر و استان
• افزایش حس همدلی و همیاری متقابل بین مردم و منتخب بومی

و ...

تقریبا مشخص است که دلایل برشمرده شده ، دلایل درست و قابل توجهی است و نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت و حتما شورای محترم شهر در فرآیند تصمیم‌گیری به آن‌ها توجه خواهد داشت.

اما نکته ای که وجود دارد این است که دلایل برشمرده شده در نظام اولویت‌های شایستگی انتخاب شهردار مطلوب چه جایگاهی دارد؟ و اینکه آیا صرف بومی بودن گزینه با لحاظ کردن تمامی ویژگی‌ها و امتیازات اشاره شده برای تصدی جایگاه اول شهرداری قزوین کفایت می کند؟ و یا مؤلفه‌های دیگری هم وجود دارد که شاید در قیاس با مؤلفه و ویژگی بومی بودن، جایگاه و مرتبه بالاتر و مهمتری داشته باشد.

آیا گزینه‌های پیشین شهرداری قزوین و یا حتی سایر بخش‌های مدیریتی شهر و استان که در بسیاری اوقات گزینه‌های بومی بوده اند، کارنامه موفقی از خود ارائه کرده‌اند؟

تقریبا اشتراک بین علل ضعف‌ها و مشکلات احصاء شده‌ی  امروز شهر و استان قزوین در قول بسیاری از صاحب نظران، فقدان یک مدیریت کارآمدِ پاک دستِ انقلابی است.

مدیریتی که ضمن برخورداری از دانش و تجربه کافی، اعتقاد عمیق به باورهای انقلابی داشته باشد؛ مدیرانی که جایگاه مسئولیت برای آن‌ها نه یک جایگاه شغلی با مزایای فردی فراوان بلکه عرصه خدمت رسانی باشد و پاک دستی و سلامت نفس لازم برای تصدی این جایگاه را داشته باشند.

البته پرمحتمل است که تمامی ویژگی‌های عنوان شده در فردی بطور کامل جمع نشود و توجه نگارنده به برخورداری حداکثری گزینه منتخب از شایستگی‌های اشاره شده است.

اما بیایید دوباره به این سوال برگردیم که بومی بودن شهردار قزوین در چه جایگاه اولویتی قرار دارد؟

بسیار بدیهی است اگر گزینه‌ای موجود باشد که ضمن برخورداری از بایستگی‌ها و شایستگی‌های برشمرده شده، بومی نیز باشد، آن گزینه، گزینه‌ای مطلوب است؛ اما اگر چنین نبود چه؟ و در شرایطی فرضی بین گزینه‌ای با ویژگی‌هایی چون تحول گرایی، کارآمدی حداکثری‌، پاک دستی و برخوردار از روحیه و مشی انقلابی و البته غیر بومی و گزینه‌ای بومی و دارای ضعف در ویژگی‌های عنوان شده به نظر شما کدام اصلح است؟

البته این نکته را هم نباید نادیده گرفت که در عمل، تشخیص و انتخاب اصلح و سنجش شایستگی‌های لازم در بین گزینه‌های موجود، کاری است بس سخت و دشوار و به مراتب پیچیده‌تر از آن است که بخواهیم در قالب سطوری آن را تعیین و تکلیف کنیم و به هیچ وجه قصد نگارنده مطلب هم چنین چیزی نیست.

اما چیزی که از نگاه نویسنده مطلب مهم است و می‌بایست مورد توجه شورای محترم شهر قزوین و منتقدین تصمیمات شورای شهر در خصوص انتخاب گزینه بومی و یا غیر بومی برای شهرداری قزوین قرار گیرد، ضرورت اولویت‌بندی درست شایستگی‌های لازم برای انتخاب شهردار است و بومی بودن صرفا می‌تواند یکی از این شایستگی‌ها باشد.

توفیق در خدمت گذاری و اتخاذ تدابیر و تصمیمات درست برای شورای محترم شهر قزوین و منتخبشان را از خداوند متعال مسئلت داریم.

حمید حامدی فر

انتهای پیام/6006