مواسات و کمک مومنانه بستری را فراهم ساخت تا همه اعضای جامعه با هر نوع نگرش و سلیقهای با هدف دستگیری از همنوعانشان، در کنار یکدیگر قرار گیرند و تحت این فرمول بتوانند آسایش را برای خانوادههای آسیبدیده از کرونا، به ارمغان بیاورند.
مبدا کرونا کشور چین بود اما مقصدی مشخصی برای خود تعیین نکرده بود، درواقع هیچ مرزی نمیشناخت، هیچ فرقی هم بین مردم قائل نبود. فقیر، غنی، مرد، زن، مردم عادی یا مسئولین ارشد یک کشور، همه و همه را میتوانست بیسروصدا طعمه خود کند و این کار دشواری برایش نبود و از کوچکترین غفلت و سهلانگاری استفاده میکرد.
حالا موضوع دیگر جدیتر شده بود تا جایی که “کووید19” یا “کرونا” خبرسازترین موضوع رسانهها در جهان شد که تا امروز ادامه دارد، به طوری که بیشتر ما حتما اخباری حول محور این بیماری همهگیر را در طول روز دنبال کرده و آمار مربوط به آن را رصد میکنیم تا ببینیم بلاخره چه زمانی به حد صفر از مبتلایان به آن خواهیم رسید!
این ویروس ذرهبینی نظم و چارچوب جهانی را درهم شکست تا جایی که بسیاری از مناسبات بینالمللی هم به تعطیلی کشیده شد. بسیاری از کشورها و شهرهای جهان به خاطر وضعیت حاد در شیوع این ویروس، به ناچار دربهای منازل را به روی مردم بستند و قوانین سفت و سخت قرنطینهای را اعمال کردند تا شاید از آن در امان بمانند یا چرخه انتقال را به صفر برسانند.
درواقع اثری که “کووید19” داشت تنها بر سلامت آدمها نبود، بلکه تمام ساختار اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی کشورها را هم هدف قرار داده است. کرونا با خودش نیازهای جدیدی را برای مردم به همراه آورد که مهمترین آن نیاز به کالاهای بهداشتی بود که برای مقابله و پیشگیری از ابتلا به بیماری، اجتناب ناپذیر است. در حالی که شاید به طور عادی این اقلام در سبد مصرفی روزانه مردم جایی نداشت.
از این رو اقلامی مثل ماسک، دستکش، ژل و محلول ضدعفونیکننده در لیست تقاضای بالای مردم قرار گرفت؛ به طوری که حتی در بسیاری از موارد با نبود یا کمبود این اقلام یا احتکار و قیمتهای نجومی آن مواجه شدیم که حتی برخی کشورهای اروپایی که خود را مهد تمدن قلمداد میکنند، اقدام به دزدین محمولههای اقلام بهداشتی از یکدیگر کردند که در دنیا خبرساز شد که برخی از رسانهها از آن تحت عنوان “جنگ جهانی دالتونها برای ماسک!” یاد شد که نشان میدهد کشورهای اروپایی بر سر محمولههای بهداشتی جدال و به یکدیگر رحم نمیکنند.
ثبت برگ زرینی دیگر از ایثار و فداکاری در تاریخ ایران
از آنجایی که “کووید19” مرز جغرافیایی نمیشناسد، طبیعتا این مسافر ذرهبینی بلاخره به ایران هم رسید و کشورمان را با این بحران جدید مواجه کرد؛ اما روی دیگری از سکه را در ماجرای شیوع این ویروس منحوس در کشور عزیزمان دیدیم. از ایثارگری مدافعان سلامت که در خط مقدم مبارزه با کرونا بودند تا به میدان آمدن بسیجیان و نیروهای جهادی آتش به اختیار، همه این صحنهها را از روزهای ابتدایی به خاطر داریم تا به امروز که این تکاپو بدون وقفه، تا زمان ریشهکن شدن کرونا همچنان ادامه دارد.
آن زمان که کادر بهداشت و درمان کشورمان با جان و دل لباس رزم با ویروس کرونا و نجات جان هموطنان مبتلایمان را در بیمارستانها به تن میکردند؛ رسانههای غربی از رها شدن بیماران کرونایی در این کشورها خبر میدادند به طوری که حتی مراکز نگهداری از سالمندان هم به حال خود رها شده بود. و این درحالی است که تا به امروز بیش از 100 شهید سلامت در تاریخ زرین کشورمان به ثبت رسیده است و این همان فرهنگ ایثار و از خودگذشتگی است که در بین ایرانیان مرزی نمیشناسد.
شاید در روزهای ابتدایی شیوع این ویروس، کمبود اقلام بهداشتی از چالشهای مردم ایران بود اما طولی نکشید که آرامش در این بخش هم به همت و تلاش کارخانجات تولیدی و شروع به کار کارگاههای جهادی دوخت و تولید ماسک و دستکش، حاکم شد. به طوری که تمام این اقلام حتی به صورت رایگان هم در اختیار مردم قرار گرفت. و اما در این بین شاهد جدال کشورهای غربی بر سر به دست آوردن این اقلام و خالی شدن تمام فروشگاهها در همان روزهای اول بودیم.
یکیدیگر از جلوههای مهمی که از فداکاری در روزهای کرونایی شاهد هستیم؛ تدفین درگذشتگان بر اثر ابتلا به کرونا است که شاید این مسئله در سایر کشورها به یک چالش تبدیل شده و حتی برخی از کشورهای از جمله امریکا اقدام به دفن دستهجمعی اجساد میکنند. اما طلبهها و گروههای جهادی در این زمینه هم بیکار ننشستند و برای کمک به این بخش وارد میدان شدند؛ فیلم و مستندهای تولید شده در این زمینه، گواه این مسئله است که بیشتر هم توسط نیروهای جوان کشورمان رقم میخورد تا مرهمی بر داغ بازماندگان این درگذشتگان باشد و دغدغهای درمورد تدفین عزیزانشان نداشته باشند.
بیشک این صحنههای ایثار و فداکاری در تاریخ کشورمان ثبت خواهد شد، همان گونه که با چنین اتفاقاتی غریبه نیستیم و مانند آن را در برهههای مختلف، از جمله هشت سال دفاع مقدس تجربه کردیم؛ شاید این فرهنگ ازخودگذشتی برای بسیاری از جوامع غریب باشد اما کشور اسلامی و جامعهای که فرهنگ حسینی و عاشورایی را الگوی خود قرار داده است، نیز انتخاب و عملکردی به دور از این فرهنگ را نخواهد داشت و آن زمان است که مردمانش برای حفظ جان هموطنانشان و سربلندی کشورشان از جان خود هم دریغ نمیکنند.
کلیدواژه “سرمایه اجتماعی” که در روزهای کرونایی میدانداری کرد!
تمام این اتفاقات، کلیدواژهای تحت عنوان “سرمایه اجتماعی” را مقابل ما قرار میدهد که نباید از آن غافل شد؛ درواقع مردم ایران در بزنگاههای ایجاد شده در برهههای مختلف، بسیار آگاه و هوشمندانه وارد صحنه میشوند به طوری که در بسیاری از مواقع حتی نیازی به ابلاغ یا فراخوان خاصی نیست و این سرمایه عظیم به صورت خودجوش و داوطلبامه وارد عمل میشود. همان طور که اشاره شد، منشا این حرکتهای فداکارانه و انسان دوستانه که بدون هیچ چشمداشتی اتفاق میافتد را باید در پیشینه و تمدن ایرانیان و اعتقادات مذهبی و دینی آنان جستجو کرد.
اینجاست که ملت متمدن ایران اسلامی از برخی کشورهای غربی مدعی متمدن که در واقعیت چهره اصلی خود را در غارت یکدیگر نشان میدهند، متمایز میشوند و همواره با مشارکتهای اجتماعی و حرکتهای بسیجی و جهادی، باعث شگفتی دنیا میشوند. کرونا تلخیها و سختیهای زیادی را به کشورمان متحمل کرد و عدهای از هموطنانمان طعم تلخ بیماری یا از دست دادن عزیزشان را تجربه کردند، اما در این میان شیرینی تلاش همگانی برای رفع مشکلات و کمبودها را نمیتوان نادیده گرفت.
این تلاشها و فداکاریها با فرمولی واحد که در روز نیمه شعبان از سوی مقام معظم رهبری تحت عنوان “کمک مومنانه” بیان شد، به یک همصدایی و یکدستی رسید که نتیجهاش را امروز در سطح گسترده در کشور شاهد هستیم. رهبر معظم انقلاب در بیانات خود تأکید کردند: «خوب است که در ماه مبارک رمضان یک رزمایش گسترده برای مواسات، همدلی و کمک مؤمنانه به نیازمندان و فقرا در جامعه شکل بگیرد و برای اثبات ارادتمان به امام زمان(عج) صحنهها و جلوههایی از جامعه مهدوی را که جامعهای همراه با قسط، عدل، عزت، علم، برادری و همیاری است، بهوجود آوریم.»
بیانات و رهنمودهای امام امت، سرفصل تازهای از همت و تلاش همگانی را کلید زد که ملت ایران و بسیجیان بیادعا، لبیکگویان پای کار آمدند تا تمام ظرفیتها را برای تحقق رمز “کمک مومنانه” و “مواسات” به کار گیرند. در راستای این رزمایش که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از محورهای اصلی اجرای آن است، حتی دورافتادهترین نقاط کشور هم از کمکهای مومنانه بینصیب نماندهاند.
رزمایش تماشایی که اتحاد ایرانیان را به رخ جهان کشید
از ابتدای اسفندماه که کشور درگیر شیوع ویروس کرونا شد، بنا به برنامهریزیهای صورت گرفته در جهت کاهش و پیشگیری از چرخه انتقال بیماری، بسیاری از مشاغل و فعالیتها تعطیل شدند که حتی برخی هم هنوز شروع به کار نکردهاند. از این رو بسیاری از افراد از کسب و کار خود بازماندند که آنها را با مشکلات معیشتی و مالی مواجه کرد. اما رزمایش “کمک مومنانه” که از ابتدای ماه مبارک رمضان آغاز شد، روزنه امیدی را در این روزهای سخت ایجاد کرد.
کمک مومنانه تنها محدود به توزیع بستههای معیشتی نمیشود بلکه در قالب این رزمایش شاهد هستیم که بسیاری از مالکان واحدهای تجاری اجاره بهای دو ماهه خود را به مستاجران بخشیدند یا بسیاری از حساب دفتری خانوادههای بیبضاعت در مناطق کمبرخوردار توسط خیرین پرداخت شد و به افرادی که نیاز مالی داشتند نیز تسهیلات اعطا شد و بسیاری اقدامات دیگر که حتی رسانهای هم نمیشود و افراد در گمنامی اقدام به انجام این کارهای خیرخواهانه میکنند.
درواقع بنا به تدبیر و رهنمود رهبر معظم انقلاب، ملت ایران توانستند رفتاری از جامعه مهدوی را در شرایط سخت درگیری با بیماری و تنگدستی عدهای از افراد جامعه، به نمایش بگذارند و نشان دهند که در یک جامعه مهدوی افراد فقط به فکر منافع خود نیستند و در کمک به همنوعانشان، از یکدیگر سبقت میگیرند. این رزمایش تماشایی، بار دیگر اتحاد و انسجام مردم ایران را به رخ جهانیان کشید و نشان داد که از تهدیدها هم میتوان فرصت ساخت. به گونهای که از تمامی اقشار جامعه از زن و مردم، پیر و جوان، کارمند و بازاری و تمامی آحاد مردم پای کار آمدند.
مواسات و کمک مومنانه بستری را فراهم ساخت تا همه اعضای جامعه با هر نوع نگرش و سلیقهای با هدف دستگیری از همنوعانشان، در کنار یکدیگر قرار گیرند و تحت این فرمول بتوانند آسایش را برای خانوادههای آسیبدیده از کرونا، به ارمغان بیاورند و ماه مبارک رمضان بهترین فرصت برای توجه به حال یکدیگر بود. درواقع رزمایش “کمک مومنانه”، رزمایش “پیوند قلبها” در سختترین روزهاست.
انتهای پیام/ 1300
دیدگاه ها