زنگ خطر!؛ تولید روزانه ۴۵۰تُن زباله مازاد در قزوین!/ اما و اگرهای سایت پُرماجرای محمدآباد

به گزارش خبرنگار اجتماعی صبح قزوین؛-----طاهره سادات موسوی.

پسماند از جمله موارد پراهمیت در هر جامعه‌ای به شمار می‌آید و علاوه بر سطح رضایت مندی شهروندان چگونگی مدیریت آن نیز به دلیل تاثیر گذاری بر محیط زیست از اهمیت بالایی برخوردار است.

در کشور ما زباله‌های شهری بسیاری تولید می‌شود و باید متناسب با آن جمع آوری و دفع آن‌ها نیز پیشرفته باشد؛ سایت محمدآباد در استان قزوین از مکان‌هایی است که پسماند در آن دفع می‌شود اما از گذشته مورد انتقاد طرفداران محیط زیست قرار داشته و با مشکلاتی همراه بوده است.

این سایت با وسعت 100 هکتار و شامل 40 هکتار لندفیل، دو هزار مترمربع بخش اداری، تصفیه شیرابه، دو خط تفکیک، دستگاه پرس و هوادهی برای کود کمپوست است.

این منطقه تحت مدیریت یک شرکت قرار دارد و استانداری و شهرداری نیز در آن سهم داشته و نظارت نیز بر عهده محیط زیست است؛ در واقع 40 درصد سهام در اختیار شهرداری قزوین، 59 درصد در اختیار سایر شهرها بوده و یک درصد نیز به استانداری تعلق دارد؛ ضمن اینکه شرکت پردازش پسماند نیز متولی فعالیت‌های انجام شده در این سایت است.

در محمدآباد روزانه 750 تا 850 تن زباله دفن می‌شود که از 21 شهر و برخی روستاهای استان به این محل منتقل می‌شود و به دلیل حجم عظیم ورودی، زباله بدون تفکیک به لندفیل می‌رود و همین موضوع باعث شده ظرفیت لندفیل‌ها روبه تکمیل شدن باشد.

دستگاه‌های تفکیک زباله نیز از کارایی لازم برخوردار نیستند و این موضوع نیز در پر شدن پیش از موعد لندفیل تاثیرگذار است، همچنین چاه‌های گمانه نیز برای اطمینان حاصل کردن از سلامت آبخوان‌های آشامیدنی وجود ندارد.

عنوان شده که این مکان دارای ارزیابی زیست محیطی است و موارد بهداشتی و ایمنی در آن رعایت می‌شود اما بازدید از آن بیانگر چیز دیگری است.

نه تنها نکات ایمنی و بهداشتی تفکیک و دفع در آن رعایت نمی‌شود و کارگران بدون هیچ گونه لباس مخصوص و ماسکی مشغول فعالیت هستند، بلکه شاهد وجود پسماندهای بیمارستانی در میان پسماندهای شهری نیز هستیم.

همچنین محل دفع زباله‌ها نیز بدون هیچ گونه پوششی بوده و این موضوع باعث می‌شود آلودگی از طریق پرندگان از این محل منتقل شوند.

برای آگاهی از وضعیت این سایت و بررسی‌های دقیق‌‌تر به سراغ چند نفر از فعالین تشکل‌های محیط زیست و مسئولان رفته و موضوع را از آن‌ها جویا شدیم.

دریافت بیش از ظرفیت زباله و عدم تفکیک

بارانی درباره دفع و جمع‌آوری پسماند به خبرنگار اجتماعی صبح قزوین؛ می‌گوید: بسیاری از کارگاه‌ها غیررسمی و بدون مجوز هستند و در اصل هر نوع خرید و فروش پسماند و ضایعات ممنوع است اما چون در این زمینه باند مافیا وجود دارد، متاسفانه کسی تاکنون موفق به برخورد و جمع آوری آن‌ها نشده است.

عضو شورای هماهنگی تشکل‌های محیط زیست و منابع طبیعی استان ادامه می‌دهد: پسماندها وارد خط پردازش می‌شوند اما به دلیل عدم برنامه ریزی در ورود زباله، بدون تفکیک وارد لندفیل می‌شود.

داوران، از فعالین اصلی محیط زیست در قزوین نیز با اشاره به نقاط ضعف سایت محمد آباد اظهار می‌کند: این سایت فاقد ایستگاه آتش‌نشانی است، لوله هدایت شیرابه‌ها از بین رفته و همچنین محل مجزا برای پسماندهای بیمارستانی و تصفیه خانه‌ای برای شیرابه‌ها وجود ندارد.

وی ادامه می‌دهد: بنا بود عمر لندفیل‌ها تا 1405 دوام داشته باشد اما اکنون درحال تکمیل است و هیچ گونه صنعت تبدیلی در اینجا مستقر نشده و کار تفکیک نیز به‌صورت دستی و توسط کارگران انجام می‌شود و دفن پسماندهای صنعتی فاقد مجوزهای زیست محیطی‌ است.

این فعال محیط زیست ابراز می‌کند: محل دفع پسماند صنعتی از ایزوله خوبی برخوردار نیست و از نظر پدافند غیرعامل نیز مدیریت منطقه قابل سوال است و اولین مشکل درواقع دریافت بیش از ظرفیت زباله و عدم تفکیک است و از نظر مکان گزینی ارزیابی محیطی زیستی درستی ندارد.

منشا آلودگی‌های آب‌های زیر زمینی نامعلوم است

رضایی درباره وضعیت این سایت به خبرنگار اجتماعی صبح قزوین می‌گوید: در طول 6 ماه مدیریتم برخی برنامه‌ها تدوین و به محیط زیست ارائه شده و عدم تخصیص بودجه و کمبود نقدینگی بزرگترین معضل و چالش ماست، در سال 94 در کارگروه پسماند استان برای بابت دفن هر تن زباله 20 هزار تومان درنظر گرفته‌اند.

وی ادامه داد: طبق محاسبات این میزان نقدینگی برای دفن زباله‌ها کافی نیست و هزینه استهلاک لندفیل حدود 40 هزار تومان است و در سایر استان‌ها نیز برای هر تن کمتر از 70 هزار تومان هزینه نداریم و با توجه به تورم و افزایش قیمت‌ها، پول تخصیص داده شده در استان کافی نیست.

مدیرعامل شرکت پردازش پسماند ابراز می‌کند: لندفیل موجود در این سایت کاملا ایزوله است و صرفا در کشور تعداد محدودی لندفیل با این شرایط وجود دارد، استخرهای شیرابه نیز کاملا ایزوله و عایق است اما برای تصفیه شیرابه‌ها هزینه لازم را نداریم.

وی اضافه می‌کند: در این مکان شیرابه‌ها با سیستم بازچرخش و تبخیر مدیریت می‌شوند و خط تولید کود کمپوست نداریم و مالکیت خط کنونی نیز علیه شهرداری قزوین رای قضایی گرفته است، همچنین ما علاوه بر نداشتن مجوز خط تولید کود نیز نداریم.

این مقام مسئول عنوان می‌کند: خط پرس نیز با هزینه دو میلیارد از ابتدا قابلیت استفاده نداشته و با نوع زباله در ایران همخوانی ندارد و درمجموع شاهد فرآیند ابتری در این سایت هستیم.

وی با اشاره به ورود زباله‌های خارج از استان اذعان می‌کند: در شش ماه مدیریت من حتی یک بار هم از خارج از استان، ورود پسماند نداشتیم اما میزان ورودی زباله در استان نیز زیاد است و بیس بر پایه 400 تن گذاشته شده و مدیریت مازاد زباله که به روزانه 850 تن نیز می‌رسد نیازمند هزینه است که سازمان پسماند نیز مبلغی در اختیار ما قرار نمی‌دهد.

رضایی بیان می‌کند: شیرابه‌ها آب زیرزمینی را آلوده نمی‌کند؛ چرا که حوضچه‌ها کاملا ایزوله هستند، برای اطمینان از این موضوع نیز باید چاه گمانه داشته باشیم که اکنون این چاه‌ها وجود ندارند البته آلودگی‌هایی در آب‌ها دیده شده که مشخص نیست مربوط به شیرابه‌ها و یا کارخانه الکل سازی باشد.

وی ادامه داد: حجم استخرهای شیرابه چهل متر عرض، سه متر طول در 120 متر است.

تولید روزانه 30 هزار لیتر شیرابه

پیمانکار این پروژه نیز درباره لندفیل موجود در این سایت ابراز می‌کند: سایت 100 هکتاری محمد آباد تنها سایتی است که از مجموعه تقریبا کاملی برخوردار بوده؛ اما ادامه پیدا نکرده است.

وی ادامه داد: لندفیل توسط شهرداری قزوین با میزان 300 متر در 300 متر در سال 89 تاسیس شده و بنا بود تا 12 سال کار کند و کاملا عایق شده و نفوذ شیرابه نداریم و آن‌ها توسط لوله به سمت موتورخانه و دو حوضچه هدایت می‌شوند و در پاییز و زمستان ذخیره سازی و در تابستان و بهار تبخیر صورت می‌گیرد.

این مقام مسئول عنوان می‌کند: روزانه 30 هزار لیتر شیرابه اضافه می‌شود، bod زباله در مرحله اول 300، در مرحله بعدی دو هزار و در حوضچه‌ها تا 60 هزار می‌رسد.

ضرورت وجود چاه گمانه و صدور مجوز نمونه‌برداری

یدالله ملکی درباره امکان آلودگی آب‌های زیر زمینی توسط سایت محمدآباد به خبرنگار اجتماعی صبح قزوین می‌گوید: زمان احداث مکان‌های دفع و مدیریت پسماند شروط و استعلاماتی انجام می‌شود که از جمله آن‌ها ایزوله کردن چند لایه جهت عدم نفوذ شیرابه‌هاست و دستگاه‌های نظارتی نیز هنگام اجرا بر این روند نظارت دارند.

وی ادامه می‌دهد: اگر شیرابه‌ها نفوذ داشته باشند قطعا آب‌های زیرزمینی را آلوده می‌کنند و برای اطمینان حاصل کردن از وضعیت، داشتن چاه‌های گمانه ضرورت دارد.

مدیرعامل آب منطقه‌ای استان قزوین ابراز می‌کند: ما از چاه‌های کشاورزی موجود نمونه برداری و آزمایش می‌کنیم اما ممکن است این چاه‌ها نزدیک سایت‌ها و محل‌های دفن زباله نباشند از این رو داشتن چاه گمانه ضرورت دارد و درصورت مشاهده آلودگی از طریق مراجع قانونی اقدام می‌کنیم.

وی در پایان تاکید می‌کند: افراد و شرکت‌ها صرفا اجازه بهره‌برداری ندارند اما برای نمونه برداری مجوز حفر چاه صادر می‌شود و این امکان برای درخواست‌های نمونه‌برداری وجود دارد.

گفتنی‌است؛ تاکنون مشکلات سایت محمدآباد از جمله نداشتن چاه گمانه که برای سفره‌های آب زیرزمینی تهدیدی جدی به شمار می‌آید و عدم تفکیک زباله حل نشده و مسئولین آن نیز با بهانه نبود نقدینگی آن را رها کرده‌اند، گویی محیط زیست و سلامت شهروندان هنوز در اولویت قرار نگرفته و باید منتظر عواقب این عدم توجه‌ها باشیم.
انتهای پیام/6006