ما افغانستانی‌ها سی و هفت هشت ساله که جنگ شده زندگی‌مان. از خانه که بیرون می‌آییم برای یک لقمه نان برای زن و اولادمان، نمی‌دانیم برمی‌گردیم خانه‌ای مانده یا نه، نمی‌دانیم برگردیم زن و اولادی داریم یا نه. اولادمان را که مدرسه می‌فرستیم، نمی‌دانیم خبرش می‌آید یا خودش می‌آید...