زنان شهر الوند به رسم هر سال در ۱۲ محرم در تشییع نمادین، پیکرهای مطهر شهدای کربلا را به خاک سپردند. داستان زنان قبیله بنی اسد از آنجا شروع می‌شود که پس از شهادت سید الشهدا و یاران گرانقدرش، جمعی از زنان قبیله ی بنی اسد گذرشان به میدان جنگ می افتد. آنها بعد از مشاهده اجساد امام و یارانش در زیر نور آفتاب سخت منقلب می شوند و نزد مردان قبیله خود در غاضریه می شتابند و از آنها می خواهند که برای دفن امام حسین(ع) و یارانش اقدام کنند. مردان قبیله از ترس آنکه گرفتار خشم ابن زیاد و امویان نشوند از این کار امتناع می کنند. زنان بنی اسد هنگامی که دیدند تلاش و اصرار آنان راه به جایی نمی برد خود آماده بازگشت به کربلا شدند و با برداشتن وسایل و ابزار برای دفن پیکر شهدا، غاضریه را به مقصد کربلا ترک کردند. این کار آنها روح خفته مردان را بیدار کرد و آنها هنگامی که دیدند زنان برای دفن شهدای کربلا عازمند، از ترس از دست رفتن حیثیت خود برای دفن شهدا به کمک زن های بنی اسد رفتند. در روایاتی آمده است که به هنگام تدفین پیکر مطهر شهدا حضرت علی بن حسین زین العابدین(ع) بصورت ناشناس در جمع بنی اسد حاضر و یکی یکی بدن‌ها را به آنها معرفی می فرمود و آنها بدن‌ها را دفن می‌کردند. پس از دفن شهدا بود که خود را به آنان معرفی نمود. پس از آن بود که قبیله بنی اسد و بخصوص شیرزنان این قبیله به سبب این حرکت شجاعانه در تدفین شهدا بسیار مشهور شدند و مورد احترام و تکریم شیعیان قرار گرفتند
