به گزارش سرویس سیاسی
صبح قزوین ، غلامحسین کرباسچی، شهردار سال‌های دور شهر تهران و دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی پس از انتخاب حناچی به‌عنوان شهردار تهران و دوچرخه‌سواری‌اش در شهر به انتقاد از او پرداخت و گفت: «ای کاش آقای حناچی به جای دوچرخه صبح زود بدون‌ترافیک با ماشین می‌رفت در دفتر کارش و پیگیری و تلاش می‌کرد که زودتر صدها واگن معطل‌مانده مترو به خطوط مترو ملحق شوند تا صدهاهزار مسافر مترو راحت‌تر و سریع‌تر برسند و ده‌هاهزار اتومبیل کمتر بیرون بیایند.»
صادق خرازی، دیپلمات پیشین ایران و دبیرکل حزب ندای ایرانیان هم نسبت به اقدامات حناچی در همین روزهای آغازین مسئولیتش و دوچرخه‌سواری در شهر تهران واکنش نشان داد و در صفحه شخصی خودش نوشت: «خدا کند عوام‌فریبی‌های هیجانی پایان بگیرد. روزی نخست‌وزیر یک کشور اروپایی دیر به پارلمان رسید و در اعتراض نمایندگان گفت که نخست‌وزیر شما مشغول واکس‌زدن کفش‌ها‌یش بود به این نخست‌وزیر باید افتخار کنید. رندی از نمایندگان مجلس گفت: خاک بر سر کشور و نخست‌وزیرش که کشورمان را علاف دو لیر پول و پرداخت آن کرده است. مرد حسابی پول واکس کفش تو را می‌دهیم، کشور را که در زمان جنگ است درست اداره کن.
جناب شهردار لطفا به داد شهر و حرمان‌ها‌یش، به داد مردم و گرفتاری‌شان برسید، به‌دنبال این عوام... ها نباشید. اگر خوب کار کنید مردم نیک داوری‌تان می‌کنند.»
نقد به هر گزینه جز گزینه کارگزاران
البته کرباسچی و برخی دیگر از اصلاح‌طلبان و کارگزارانی‌ها علاوه‌بر نقد حناچی پیش از او نیز به نقد محمدعلی افشانی هم پرداخته بودند.
کرباسچی بعد از انتخاب افشانی گفته بود: «بنده قطعا موافق نیستم که شهردار انتخاب‌شده بهترین گزینه انتخابی است. اگر می‌خواستم به تنهایی برای اداره شهر تهران فردی را انتخاب کنم، ممکن بود انتخابم متفاوت باشد اما اکنون افشانی با وجود حاشیه‌ها و حرف‌ها به‌عنوان شهردار انتخاب شده و ما باید وی را به‌عنوان سکاندار شهرداری تهران بپذیریم.»
عبدالله ناصری، عضو شورای مشورتی اصلاح‌طلبان و محمد قوچانی، نایب‌رئیس کمیته سیاسی حزب کارگزاران نیز به انتخاب افشانی انتقاد کرده بودند و ناصری گفته بود: «حتما می‌شد نیروهایی در حد بالاتر از آقای افشانی را در ذهن مرور کرد.»
صادق زیباکلام نیز در روزهای انتخاب افشانی و استعفای نجفی از شهرداری تهران در گفت‌وگویی با رسانه‌ها، در ارتباط با پیروز حناچی که از گزینه‌های شهرداری پایتخت بود، گفته بود: «مطمئن نیستم پیروز حناچی بتواند از نهادهای قدرت تاییدیه بگیرد.»(1)
پاسخ کرباسچی به «شرق» درباره نجفی و افشانی
هرگز آنها را شهردار نمی‌کردم
شرق: درباره دو شهردار قبلی منتخب شورای شهر پنجم، آقایان نجفی و افشانی، هم عملکرد و هم اساسا انتخابشان چه نظری دارید؟ به صورت کلی اگر قرار بود شما شهردار را انتخاب کنید، این گزینه‌ها را انتخاب می‌کردید؟
من هرگز چنین انتخابی نمی‌کردم. قطعا در انتخاب شهردار کسی باید انتخاب می‌شد که سابقه کار در شهرداری را داشته باشد، با مسائل شهرداری آشنا باشد و زمینه روحی، جسمی و زندگی‌اش متناسب با مدیریتی باشد تا بتواند در شهر تمام‌وقت کار کند. شهرداری مدیری نیاز دارد که پا به کار و آشنا به مسائل باشد؛ نه کسی که تازه بخواهد با نقشه‌ها و محله‌های شهر آشنا شود و یاد بگیرد. این موضوعات مسائل مهمی است که برخی افراد خیلی به آنها توجه نمی‌کنند، ولی بسیار مهم هستند.
آقای حناچی از این لحاظ که هم سابقه‌ای طولانی در شهرداری دارد هم اینکه در تهران بوده و آشنایی‌اش بیشتر از برخی افراد دیگر است، قطعا برای چنین سمتی مناسب‌تر است. من امیدوارم این انتخاب، انتخاب مبارکی برای شهر باشد و بتواند با هماهنگی و همکاری همه دست‌اندرکاران مسائل شهری تهران، مقداری از مشکلات مردم را کمتر کند.
شهردار خوب نباید اهل کار کردن باشد این همه تهران را ساخته‌اید که چه؟!
روزنامه ایران ارگان دولت در یادداشتی با عنوان «فرمان ایست به هیولا» به واکاوی پیام رفتارهای اخیر شهردار جدید تهران از جمله مترو سواری و دوچرخه‌سواری پرداخته و با انتقاد از کسانی که این گونه رفتارهای مقطعی و شعاری را پوپولیسم می‌دانند، نوشت: « آیا شهردار خوب شهرداری است که آفتاب نزده به دفترش می‌رود، سالی یک‌بار هم نمی‌تواند با خانواده‌اش به سفر برود، هیچ عکسی از او منتشر نمی‌شود و مثل یک روبات کار می‌کند و کار می‌کند و کار؟.. در رویکردهای توسعه‌گرای ایرانی.. که نزدیک به دو دهه شاهد حاکمیت‌شان بر تهران بوده‌ایم، شهر چیزی نیست جز سازه‌هایی که به هوا می‌روند و اتوبان‌هایی که کشیده می‌شوند تا این طرفش را به آن طرفش و بالایش را به پایینش بدوزند. ماهیت اقتدارگرای این رویکرد هم هرگز اجازه نداده یک بار از خودشان بپرسند «خب که چی؟». بیست سال است تهران، این زیبای مغموم، به تاخت ساخته می‌شود و بزرگ می‌شود و هی شبیه «خارج» می‌شود تا مثلاً سفیر مالزی در جلسه‌ای به یکی از مدیران شهری بگوید: «به به؛ بابا ایوالله چه کردید.» نظر مردم چه بوده؟ مردم؟ مردم کجای این بازی‌اند؟ ما خودمان آن‌قدر عقل داریم که ساعت ۵ صبح در دفترمان بنشینیم و جلسه بگذاریم و دستور بدهیم و تا 11 شب بکوب کار کنیم و یک‌تنه به رتق‌و‌فتق امور بپردازیم. رعایا هم می‌توانند هرچقدر دل‌شان خواست به ما افتخار کنند و برایمان هورا بکشند... این بار کسی آمده که می‌خواهد آرام و بی‌صدا، به هیولای توسعه‌ای که شما ساخته‌اید فرمان ایست بدهد.»
گفتنی است جریان مدعی اصلاحات – اعتدال که کارنامه عملکردشان در مدیریت شهری طی 15ماه گذشته تغییر و جابه جایی سه شهردار بوده است، معترف به عجز خود در ایجاد « موازنه کارنامه » با مدیریت قالیباف، رویه دیگری را در پیش گرفته و آن تخریب مدیریت جهادی است.
اصلاح‌طلبان خود به خوبی به توانایی و کارآمدی مدیران‌شان آشنا هستند و می‌دانند در میان مدیران ارشد این طیف هیچ کدام توانایی و کارایی مدیریت جهادی و خستگی ناپذیر را ندارند و مدیریت لیبرالی و برآمده از رویکردهای قدیمی و تمرکزگرا نیز نمی‌تواند با مشکلات و معضلات مختلف شهر تهران دست و پنجه نرم کند لذا به تغییر مفهوم مدیریت پرداخته و مدیر مطلوب را کسی می‌دانند که روند آبادانی و توسعه شهری را متوقف کند.(2)
حمله اصلاح طلبان به منتقدین اصلاح طلب! حناچی!
روزنامه شرق طی یادداشتی نوشت: در دو هفته اخير پيروز حناچي، شهردار تهران، به پويش سه‌شنبه‌هاي بدون خودرو پيوست و با دوچرخه مسير خانه تا محل کار را پيمود و شب هم با دوچرخه به خانه بازگشت. برخي چهره‌هاي سياسي و رسانه‌اي از جمله آقايان غلامحسين کرباسچي، شهردار اسبق تهران و صادق خرازي که نامش در ميانه گزينه‌هاي تصدي پست شهردار تهران مطرح بود، از اين کنش فرهنگي- اجتماعي شهردار تهران با برچسب‌هايي مانند «پوپوليستي‌بودن» انتقاد کردند. «پوپوليسيت» و کلمات هم‌خانواده آن از واژگاني بودند که در ادبيات سياسي ايران پس از سال 1384 براي توصيف رفتار و کنش سياسي دولت آقاي احمدي نژاد رواج پيدا کردند اما به‌تدريج معناي آن قلب شد و اين روزها برخي از بازيگران سياسي از آن به عنوان برچسبي براي القاي پيام منفي درباره تصميم و رفتار سياسي رقيب يا هر نوع تصميم و رفتاري که موافق حال و نظرشان نيست، استفاده مي‌کنند.واقعيت اين است که پيوستن شهردار تهران به سه‌شنبه‌هاي بدون خودرو و استفاده از دوچرخه را نمي‌توان حرکتي پوپوليستي يا عوام‌گرايانه دانست و به عبارتي مي‌توان گفت نوعي بدفهمي واضحي درباره واژه پوپوليست (حتي به معناي رايج آن) در انتقادها از دوچرخه‌سواري شهردار تهران وجود دارد. ويژگي اول «مدير پوپوليست» اين است كه هميشه در برابر نخبگان فکري، اقتصادي و سياسي قرار دارد و رويکردهايي خلاف آنها را دنبال مي‌کند. پوپوليست‌ها، گروه نخبگان را عامل تباهي جامعه و دورافتادن سياست و مديريت از خواست مردم مي‌دانند.
البته هر نوع انتقادي از نخبگان را نمي‌توان پوپوليسم ناميد و بسياري از جريان‌هاي فکري و اجتماعي هستند که به نخبگان سياسي و اقتصادي انتقادهاي جدي دارند اما پوپوليست نيستند. پوپوليست‌ها رويکردهايي را براي مديريت و حل مشکلات جامعه مطرح مي‌کنند که در برابر رويکردهاي نخبگان است؛ از جمله اينکه تلاش مي‌کنند اهداف خود را مستقل از نهادهاي موجود مانند نهادهاي سياسي، دانشگاهي و تصميم‌ساز و با فراخوان توده‌ها به پيش ببرند.
ويژگي دوم پوپوليست يارگيري از طبقات مختلف و تلاش براي انکار تنوع و تکثر در جامعه و گروه‌هاي اجتماعي است. آنها جامعه را توده يکسان و همساني فرض مي‌کنند و آنها را در برابر گروه اندکي از نخبگان قرار مي‌دهند.
ويژگي سوم پوپوليست‌ها اين است که از خشم و هيجان و احساسات مردم براي رسيدن به اهداف خود استفاده مي‌کنند؛ مثلا يک پوپوليست با ادعاي عدالت‌گرايي از خشم مردم نسبت به تبعيض‌ها و بي‌عدالتي‌ها بهره مي‌برد تا مخالفان خودش را منکوب کند و به عقب براند. بيشتر پوپوليست‌ها چارچوب فکري منسجمي ندارند و از هر ابزاري از جمله ملي‌گرايي براي تشکيل توده و تقابل آنها با نخبگان يا حتي مهاجران يا از مشکلات اقتصادي براي تقابل با رويکردهاي محيط‌زيست‌گرا استفاده مي‌کنند.
با توجه به اين سه ويژگي، پيوستن شهردار تهران به سه‌شنبه‌هاي بدون خودرو و استفاده از دوچرخه براي کاهش آلودگي، بهبود سلامت عمومي و... اصولا نسبت مشخصي با پوپوليسم ندارد. هرچند در تفکر مقابل که از واژه‌ها به عنوان برچسب استفاده مي‌کند، نمادهاي پوپوليسم کاملا قابل مشاهده است.
شايد منتقدان با استفاده از اين برچسب درباره شهردار تهران قصد دارند بگويند که حناچي براي حل مشکل پيچيده ترافيک راه‌حل ساده‌بينانه و دم‌دستي معرفي مي‌کند که در ظاهر هم جذاب است اما نمي‌تواند مشکل ترافيک را حل کند. شهردار تهران اما هيچ‌جا اعلام نکرده که فقط با پيوستن به سه‌شنبه‌هاي بدون خودرو و استفاده از دوچرخه مشکل ترافيک تهران حل مي‌شود؛ اين يعني شروع حل مسئله؛ يعني راهي قابل دسترس براي حل مشکلي بزرگ و پيچيده.
شايد منظور منتقدان اين باشد که آقاي حناچي به جاي حل مشکلات اصلي تهران به کارهاي تبليغاتي و عامه‌پسند روي آورده است. سه‌شنبه‌هاي بدون خودرو در تهران اما يک پويش و حرکت اجتماعي و فرهنگي است که مشابه آن در سراسر دنيا وجود دارد و اتفاقا مديران شهر در پيوستن به آنها پيش‌قدم هستند. از طرف ديگر کسي نمي‌تواند منکر شود که اين نوع فرهنگ‌سازي‌ها به تبليغات و حضور چهره‌ها نياز دارد تا توجه مردم جلب شود و الگوهاي رفتاري پايداري در آنها شکل بگيرد. حرکت آقاي حناچي که همه به او «متخصص» مي‌گويند هم در اين راستاست و اگر جنبه تبليغاتي هم دارد بايد از اين منظر به آن نگاه کرد.
از طرفي برخي به شهردار تهران توصيه کرده‌اند به جاي اين نوع رفتارها صبح زود به دفترش برود و مشکل مترو را حل کند.
البته آقاي حناچي براي حل مسائل مترو برنامه‌هاي خودشان را اعلام کرده‌اند و بهتر است از اين طريق از شهردار مطالبه کرد، اما نبايد فراموش کنيم حل مشکلات مردم به‌ويژه در مديريت شهري با پشت‌ميز‌نشيني صرف بدون جلب مشارکت مسئولان و مديران در دنياي امروز ممكن نيست.
در واقع شهردار تهران با رفتن به سر کار با دوچرخه در روز سه‌شنبه بدون خودرو از شهروندان براي حل مشکلات ترافيک شهر دعوت به مشارکت مي‌کنند و به مرور اين نوع مديريت مي‌تواند براي ساير مشکلات و ساير حوزه‌ها هم استفاده شود. نتيجه اينکه مشکل ترافيک و آلودگي هواي تهران تنها با مشارکت مردم حل نمي‌شود اما حضور و مشارکت آنها مي‌تواند به حل اين مشکلات کمک کند.
شهردار تهران يا هر کلان‌شهري براي مردم جايگاهي ويژه نسبت به ساير مسئولان دارد و اين به دليل ارتباط مستقيم عملکرد شهرداري با زندگي روزمره شهروندان است. فهم و مواجهه بي‌طرفانه با حرکت آقاي حناچي قطعا موجب ارج‌نهادن به اقدام قابل توجه و پيشروانه او خواهد شد.
انتهای پیام/1404
منبع: جهان
دیدگاه ها