عید قربان روز بندگی و گذشت از تعلقات در راه خداست

حجت الاسلام عباس نظری در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر صبح قزوین با اشاره به فلسفه عید قربان اظهار کرد: فلسفه عید قربان به ماجرای حضرت ابراهیم(ع) و مراسم ذبح حضرت اسماعیل بر می‌گردد.

وی افزود: حضرت ابراهیم به عنوان پیامبر قهرمان توحید، امتحانات و آزمایشان متعددی را با سربلندی پشت سر گذاشت.

معاون فرهنگی اداره کل تبلیغات اسلامی استان قزوین تصریح کرد: یکی از سنت‌های تغییر ناپذیر الهی، سنت امتهان و آزماش است که خداوند متعال هرکسی را به نحوی مورد آزمایش و امتهان قرار می‌دهد که از زمان آدم تا خاتم و از خاتم تا روز قیامت این سنت الهی جاری است.

وی عنوان کرد: یکی از امتحانات الهی حضرت ابراهیم(ع) این بود که در آن واقعه تاریخی، برای ذبح و قربانی کردن یگانه فرزندش حضرت اسماعیل(ع) اقدام کرد و در آن آزمایش سخت و تاریخی پیروز و سربلند شد.

نظری بیان کرد: حضرت ابراهیم که در دوران پیری و زمانی که 83 سال داشت صاحب فرزند شد سه شب متوالی خواب عجیب و شگفت انگیزی دید که بیانگر قربانی کردن یگانه فرزندش حضرت اسماعیل با دست خود بود.

وی اضافه کرد: پس از اینکه حضرت ابراهیم(ع) این موضوع را با فرزندش در میان گذاشت، حضرت اسماعیل(ع) گفت که پدر هرآنچه که بدان امر شدی انجام بده که مرا از صابران خواهی دید.

معاون فرهنگی اداره کل تبلیغات اسلامی استان قزوین ادامه داد: وقتی پدر و پسر حکم خدا را گردن نهادند و ابراهیم(ع) تیغ را بر حلق اسماعیل(ع) گذاشت؛ بریده نشد و سرانجام به امر الهی قوچی فرستاده شد تا آن را به جای فرزند قربانی کند که این قضیه فلسفه قربانی کردن در روز عید قربان قرار گرفت و همه ساله در تاریخ دهم ذی الحجه و عید قربان حجاج و عموم مسلمانان یک گوسفند قربانی می‌کنند.

وی تصریح کرد: عید قربان در واقع به این معناست که انسان باید تسلیم دستورات الهی بوده و در مقابل خواسته‌ها و تمایلات نفسانی خویش بایستد و روز عید قربان روز بندگی و عبودیت است که در آن انسان از همه تعلقات خود در راه معبود می‌گذرد.

نظری بیان کرد: بندگی مختص به زمانی خاص نیست بلکه کسی که توحید را قبول داشته باشد تسلیم خداوند متعال شده و مطابق دستورات الهی عمل می‎کند.

وی عنوان کرد: عبودیت و بندگی به تعبیر امروزی همچون مدالی گرانبها است که نظیر ندارد؛ چراکه هرکس که به مقام بندگی و عبودیت رسیده و خداوند متعال معشوقش باشد؛ همچون ابراهیم تسلیم فرمان الهی شده و حتی از فرزندش می‌گذرد و یا مانند امام حسین(ع) همه هستی‌اش را برای دینش در راه خدا می‌دهد.

انتهای پیام/7003