نقشه سه‌گانه دشمن را چگونه می‌توان خنثی کرد

در حوزه فشار روانی که هدف اصلی آن «بی‌اعتماد‌سازی مردم نسبت به انقلاب و حاکمیت» از طریق ناتوان نشان دادن نظام می‌باشد، تلاش می‌شود روح ناامیدی از آینده نظام و کشور، اقشار مختلف مردم را به این نتیجه برساند که با الگو و مدل فعلی حاکمیت سیاسی کشور نمی‌توان حداقل مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم را مرتفع کرد و برای رسیدن به حداقل انتظارات مردمی باید مؤلفه‌های گفتمان انقلاب جای خود را به مؤلفه‌های مورد پذیرش غرب دهد و کشور در عرصه تعامل با غرب دچار استحاله شود.

در این حوزه موازی با تلاش جماعتی در داخل کشور، دشمن می‌کوشد با سیاه نمایی و نمایش دورنمایی غیرشفاف از آینده کشور و همچنین درونی‌سازی این شبهه که نظام جمهوری اسلامی ایران نتوانسته به شاخصه‌های تعریف شده در مانیفست خود دست پیدا کند، باعث ایجاد یأس و ناامیدی در میان مردم شود. سرانجام این یأس و نا امیدی نیز چیزی جز ایجاد فشار مردم بر حاکمیت برای پذیرش خواسته‌های دشمن و عدول از اهداف تعیین شده نخواهد بود. رهبر معظم انقلاب اسلامی در خطبه‌های بعد از نماز عید سعید فطر نیز بخشی از سخنان خود را به همین بخش از تلاش همگون بیرونی – داخلی برای خسته نشان دادن جامعه ایرانی از انقلاب و آینده کشور اختصاص دادند و فرمودند: «ملت ایران بیدار و پر انگیزه است. این ملتی که بعد از یک شب احیاء با آن شور و هیجان به خیابان‌ها می‌آید، خسته و ناامید نیست، آن کسانی که به پیروی از تبلیغات دشمنان، ادعای خستگی و بی‌نشاطی مردم را دارند، در واقع حال و روز خود را به همه مردم تعمیم می‌دهند و خودشان خسته و بی‌نشاط هستند.» در حوزه فشار اقتصادی نیز دشمن تلاش می‌کند تا «نظام» را در تحقق انتظارات دم دستی مردم ناتوان القا کرده و لازمه تغییر چنین شرایطی فشار مردم برای تغییر رویکرد‌های نظام در مواجهه با غرب است که بخشی از آن در مذاکرات جدید در حوزه موشکی و منطقه‌ای قابل تصور است.

یکی از مهم‌ترین وعده‌های تمام دولت‌هایی که در جمهوری اسلامی ایران روی کار آمده‌اند، موضوع بهبود شرایط اقتصادی کشور و بهبود وضعیت معیشتی مردم بوده است. این وعده هربار به دلایل مختلفی اعم از سوءمدیریت دولت‌ها و فشار‌های بیرونی به تعویق افتاده و باید این واقعیت را پذیرفت که وضعیت اقتصادی کشور و معیشتی مردم در تراز جمهوری اسلامی ایران و مانیفست تعریف شده انقلاب نیست؛ اتفاقی که باعث بروز دلخوری در میان مردم شده و آنان همواره مهم‌ترین درخواست خود از دولت‌ها را بهبود شرایط اقتصادی کشور قرار داده‌اند.

انتظارات بدون پاسخ مردم از مسئولان در جهت مرتفع کردن مشکلات اقتصادی نیز تا جایی است که رهبر معظم انقلاب اسلامی در خطبه‌های نماز عیدسعید فطر به ضرورت تمرکز مسئولان ارشد کشور به تقلیل مشکلات اشاره می‌کنند و می‌فرمایند: «امروز توطئه دشمن عبارت است از فشار اقتصادی به توده ملّت ایران برای اینکه این‌ها را خسته کنند، برای اینکه این‌ها را ناامید کنند؛ این را بدانید که همه باید در این زمینه تلاش کنند؛ هم دولت باید تلاش کند، هم مسئولان باید تلاش کنند؛ دولت، یعنی مجموعه دستگاه‌های حاکمیتی. بحمدالله، خوشبختانه یک کانون مرکزی‌ای برای رسیدگی به این امور با حضور رؤسای سه قوّه و فعّالانِ مسئولانِ قوای سه‌گانه تشکیل شده است که این مسئله - مسئله مهمّ اقتصاد- را قدم‌به‌قدم دنبال کنند و تصمیم‌های قاطع بگیرند و اجرا کنند؛ این کار باید ان‌شاءالله با جدّیت دنبال بشود.»

بر اساس برخی از ضعف‌ها و ناتوانی‌های داخلی، نظام سلطه نیز با برآورد‌هایی که از جامعه ایرانی در اختیار دارد، محور مهم فشار‌های خود را در حوزه اقتصاد کشور قرار داده و تلاش می‌کند، حوزه اقتصادی را به نقطه ضعف کشور تبدیل کند. 
نمونه بارز این فشارها، علاوه بر تأکید مقامات امریکایی و اروپایی مبنی بر «لزوم تشدید فشار‌ها بر ایران جهت ایجاد انعطاف در طرف‌های ایرانی» را می‌توان به تمرکز غرب برای اعمال تحریم‌های ضد انسانی علیه ایران در دوره جنگ تحمیلی و پس از آن تحریم‌های هسته‌ای و غیر هسته‌ای جست‌وجو کرد؛ فشار‌هایی که به رغم پذیرش برجام و تعطیلی بخشی از صنعت هسته‌ای کشور بار دیگر از سوی امریکا تشدید شده و باعث بروز نوساناتی در بازار کشور شده است.

در حوزه فشار عملی به عنوان هدف غائی غرب نیز باید «آشوب و غائله‌آفرینی» را به عنوان هدف دشمن مورد توجه قرار داد؛ جایی که پس از ایجاد یأس و ناامیدی در مردم و افزایش فشار‌های اقتصادی، مردم را به کف خیابان‌ها کشانده و از طریق بروز آشوب داخلی، نظام را سرنگون کنند. مدل ضعیف و کوچک شده این طراحی سال گذشته توسط اتاق فکر‌های محور غربی- عربی و عبری در کشور به اجرا درآمد و شاهد بودیم که بخش‌هایی از مردم که از عدم حصول نتیجه برجام سرخورده بوده و با مشکلات اقتصادی و معیشتی دست و پنجه نرم می‌کردند، در برخی از شهر‌ها به خیابان‌ها آمدند و باعث بروز آشوب‌هایی شدند؛ شهرآشوبی که با مدیریت صحیح نظام مدیریت شد. با این حال باید در نظر داشت که موفقیت این طراحی در به خیابان کشاندن مردم و ایجاد فشار بر نظام باعث شده که این حوزه‌های فشار همچنان جزو مهم‌ترین برنامه‌ریزی دشمنان برای سرنگونی نظام است، هر چند در فتنه ۸۸ و غائله ۱۸ تیر ۷۸ نیز غرب به برخی از اهداف دست چندم خود نزدیک شد.

پرسش اساسی این است که در برابر این طراحی پیچیده دشمنان چه راهکاری را می‌توان اتخاذ کرد؛ بدون تردید راه حل مقابله با این تهدیدات، نه از دل مذاکرات دیپلماتیک، بلکه با اتکا به ظرفیت‌ها و توانمندی‌های داخلی قابل ایفاد است؛ آنجایی که قوه مجریه به عنوان سکاندار اقتصاد کشور از حالت انفعالی خارج و با نوسازی تیم اقتصادی خود و بهره‌گیری از مدل اقتصاد مقاومتی که مدلی درون‌زاست به اوضاع معیشتی - اقتصادی کشور سامان بدهد و بسیاری از تحریم‌ها را بی‌اثر کند.» نمایش یک چهره با صداقت از سوی دولت که در مواجهه با فساد فعال است» و در جهت ایفای حقوق جمعی جامعه حرکت کرده و تمام توان خود را برای خدمت به مردم به کار گرفته می‌تواند بسیاری از دسیسه‌های دشمنان را خنثی کند. در مقابل مردمی قرار دارند که اگرچه خواسته‌های بحقی در حوزه اقتصادی دارند، اما به خوبی می‌دانند که در پس آشوب‌های داخلی، پروژه‌ای سنگین برای ضربه زدن به نظام جمهوری اسلامی ایران قرار دارد؛ مردمی که در طول سال‌های سخت جنگ و پس از آن تحریم‌های ضدانسانی، با نظام همراهی کردند و باعث سرافرازی خود و انقلابشان شدند.