به گزارش خبرنگار اجتماعی
صبح قزوین ؛ 12 اردیبهشت ماه مصادف با سالروز شهادت شهید مطهری در تقویم جمهوری اسلامی ایران به منظور قدردانی از زحمات معلمان با عنوان روز معلم نامگذاری شده است.
رشد و تعالی هر کشوری در گرو آموزش و پرورش صحیح است و در این میان آراستن تحصیل با فضایل اخلاقی تنها با همت استادان و معلمان فرهیخته و دانشمند میسر است.
روز معلم یادآور شکوه و عظمت زنان و مردانی است که در طول تاریخ در عرصه تعلیم و تربیت زیباترین جلوههای عشق و ایثار را به نمایش گذاشتهاند.
معلمانی که با وجود کمبودها و مشکلات فراوان از هیچ کوششی برای آموزش درس زندگی به دانشآموزان فروگذار نیستند؛ به ویژه معلمان مدارس استثنایی که به واسطه مشکلات جسمی و روحی فراوانِ دانشآموزانِ با نیاز ویژه، وظیفه سنگینی در مسیر تعلیم و تربیت آنها بر دوش دارند.
فریبا حسامی متولد سال 1352 و دارای لیسانس روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، یکی از معلمان مدارس استثایی است که 29 سال از عمر خود را در راستای کمک به دانشآموزان کمتوان ذهنی صرف نموده است. به مناسبت روز معلم مصاحبهای با ایشان انجام شده که در ذیل می خوانید.
صبح قزوین : انگیزه اصلی شما از انتخاب این شغل چه بوده است؟
حسامی: از ابتدا علاقه زیادی به شغل معلمی داشتم؛ چراکه یکی از توانایی هایی که دارم این است که میتوانم مفاهیم را به خوبی به کودکان منتقل کرده و با آنها ارتباط برقرار کنم. این موضع در کنار علاقهام به کودکان باعث شد که در نهایت شغل معلمی را انتخاب نمایم.
صبح قزوین : اگر به گذشته برگردید؛ آیا باز هم این شغل را انتخاب میکنید؟
حسامی: بله چون با علاقه وارد این شغل شدم و هنر معلمی را در آموزش به دانشآموزان با نیازهای ویژه ذهنی دیدم.
صبح قزوین : آیا اولین روز تدریس خود را به یاد دارید؟
حسامی: اولین روز مدرسه در پایه آمادگی ناشنوا کار خود را آغاز کردم؛ بعد از آشنایی با دانشآموزان دوست داشتم آموختههای خود را به مرحله اجرا در درآورم. کار اصلاح تلفظ با نوآموزان را شروع کردم، یکی از دانشآموزانم آن طور که میخواستم نمیتوانست تلفظ کند و بعد از اصرار و پافشاری من برای یادگیری، او که خسته شده بود با سرش به صورت من زد که دهانم پر از خون شد و بسیار گریه کردم و آن موقع بود که فهمیدم تنها آموختههای من کافی نیست و باید با حوصله، صبوری و با آهستگی با آنها برخورد کنم.
صبح قزوین : معمولا اولین روز مدرسه را چگونه شروع می کنید؟
حسامی: با توجه به اینکه روزهای ابتدایی شروع مدرسه، دارای اهمیت بسیاری است و معمولا افراد از آن با عنوان خاطرهای به یادماندنی نام میبرند؛ از سوی دیگر نوع برخورد معلم با دانشآموزان در ایجاد نگرش مثبت یا منفی آنها نسبت به درس و مدرسه تاثیرگذار است، لذا با توکل بر خدا و با روحیه ای بسیار عالی و ظاهری آراسته در کلاس درس حاضر میشوم.
صبح قزوین : در مورد مشکلات و سختی کار آموزش به کودکان استثنایی توضیح دهید.
حسامی: به نظر من هر کاری مشکلات خاص خود را دارد. این کودکان مشکلات جسمی، حرکتی و ذهنی و گاه فقر فرهنگی دارند که به صبوری و تحمل زیادی نیازمند میباشد؛ همچنین بعضی از این دانشآموزان مشکلات رفتاری شدیدی دارند.
صبح قزوین : آیا خستگی محیط کار، در زندگی شخصی شما مشکلی ایجاد نمیکند؟
حسامی: خیر مشکلی در زندگی شخصی من ایجاد نمیکند؛ چون بچهها و کارم را دوست دارم؛ بنابراین بارها اتفاق افتاده است که موقع انجام کار در منزل نیز به فکر راه حلی برای رفع مشکل موجود در کلاسم بودهام.
صبح قزوین : آیا سختی و فشار کار با کودکان معلول موجب خستگی یا پشیمانی شما از انتخاب این شغل نشده است؟
حسامی: خیر چون لطف و نظر خداوند را در تدریس به این کودکان در زندگی شخصی خود بارها دیدهام.
صبح قزوین : به نظر شما یک معلم خوب دارای چه ویژگیهایی است و باید به چه ظرافتهایی توجه کند؟
حسامی: به نظر من یک معلم خوب باید دارای سطح آگاهی و اطلاعات خوبی بوده و نسبت به کار خودش پشتکار، خلاقیت و وجدان کاری داشته باشد و بتواند دانشآموزان را درک کرده و با صبر و بردباری آموزش دهد.
صبح قزوین : در امر آموزش چه مسائلی میتواند مانع پیشرفت تحصیلی دانشآموزان دارای معلولیت شود؟
حسامی: اکثر دانشآموزان استثنایی برای پیشرفت تحصیلی نیاز به خدمات درمانی و توانبخشی دارند که هزینههای این خدمات بالا است. برای خانوادههای آنها تامین این هزینهها بسیار مشکل است و این مهمترین مانع پیشرفت تحصیلی آنهاست.
صبح قزوین : بهترین هدیهای که در روز معلم گرفتید چه بوده است؟
حسامی: یکی از دانشآموزان ناشنوا شاخه گلی برایم آورده بود؛ ولی چون آن روز تکالیف خود را انجام نداده بود من او را مواخذه نمودم و او شاخه گل را با عصبانیت از من گرفت؛ اما زمان رفتن به خانه، موقع سوار شدن به سرویس مدرسه با عجله به سوی من دوید و گل را به من داد. با وجود گذشت سالها هنوز این خاطره را در ذهن دارم و بهترین هدیهای است که تاکنون گرفتهام.
صبح قزوین : یک خاطره به یادماندنی از دوران فعالیت خود تعریف کنید.
حسامی: زنگ ورزش بود بچهها را به حیاط مدرسه بردم و از آنها خواستم تا با هم مسابقه دو بدهند و فاصلهای را تعیین کردم تا بدوند. دانشآموزی که معلولیت جسمی نداشت از من خواست تا با یک دانشآموز معلول مسابقه دو بدهد من هم قبول کردم و انتظار داشتم که او برنده شود؛ اما در حالت ناباوری دیدم که او آهسته میدود طوری که در کنار دانشآموز معلول قرار میگیرد و زیر چشمی به او نگاه میکند. وقتی که به نقطهی پایان نزدیک شد خود را به زمین انداخت تا دوستش به نقطه پایان برسد و برنده شود این صحنه برایم خیلی جالب و شیرین بود که یک دانشآموز با نیاز ویژه میخواست شادی و خوشحالی دوستش را ببیند آن موقع بود که به شعور و مهربانی او احسنت گفتم و او را در آغوش کشیدم.
صبح قزوین : چه درخواستی از مسئولان دارید؟
حسامی: دانشآموزان با نیاز ویژه (ذهنی) بعد از اتمام دوران تحصیل خانه نشین میشوند و این برای آنها و خانوادهیشان بسیار سخت است. من از مسئولین درخواست دارم که برنامهریزی اساسی برای دوران بعد از تحصیلات این دانشآموزان داشته باشند.
صبح قزوین : و سخن پایانی؛
حسامی: در پایان برای تمامی معلمان مخصوصاً معلمان آموزش و پرورش استثنایی که با صبر و حوصله فراوان در امر آموزش این کودکان تلاش میکنند؛ آرزوی موفقیت و توفیق روزافزون دارم.
انتهای پیام/۷۰۰۳
دیدگاه ها