در حلبچه شیمیایی شدم/ جانبازان شیمیایی مجبور به فروش خانه خودمی‌شوند

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر صبح قزوین ؛ 8 تیرماه، سالروز بمباران شیمیایی سردشت، روز مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی نامگذاری شده است چراکه در روزهای 7 و 8 تیرماه 1366، هواپیماهای بمب‌افکن عراقی با بمب‌های شیمیایی به 4 نقطه پر ازدحام شهر سردشت حمله کرده و آن شهر را آماج گازهای کشده شیمیایی قراردادند.

به این بهانه خبرنگار فرهنگ و هنر صبح قزوین با یکی از جانبازان شیمیایی قزوین مصاحبه‌ای انجام داده است که در ذیل می‌خوانید.

رضا کشاورز، جانباز 60 درصد شیمیایی و بازنشسته بنیاد شهید و ایثارگران استان قزوین است که در طول 27سال‌ خدمت، در سمتِ معاونت برنامه‌ و بودجه و اعتبارات، معاونت مسکن و همچنین مشاوره مدیرکل به ارائه خدمت به جامعه ایثارگران استان پرداخته است.

صبح قزوین : کی به جبهه اعزام شدید و در چه عملیات‌هایی شرکت داشتید؟
کشاورز: به صورت متوالی چندباری به منطقه عملیاتی اعزام شدم و در عملیات‌های والفجر 8 و 10 حضور داشتم. اما آخرین بار در سال 67 و در عملیات والفجر 10 در منطقه عملیاتی بلندی‌های شاخ شمیران بالای سد دربندیخان در حلبچه، مجروح شدم.

صبح قزوین : چگونه خانواده خود را برای رفتن به جبهه راضی کردید؟
کشاورز: خوشبختانه در این‌باره با خانواده‌ام مشکلی نداشتم به طوریکه علاوه بر خودم که در 18 سالگی در منطقه حضور داشتم، مرحوم پدرم نیز در عملیات والفجر 10 و برادرم کوچکم نیز که اکنون جانباز شیمیایی است در مناطق عملیاتی شرکت داشتند.

از این بابت در خانواده‌ای بزرگ نشدم که مخالف حضورم در جبهه باشند بلکه همواره احساس دین می‌کردند و به ویژه مادرم برای این کار، ما را تشویق هم می‌کرد.

صبح قزوین : کجا و چگونه جانباز شدید؟
کشاورز: بعد از اتمام عملیات والفجر 10 در حلبچه، نیروهای ایرانی مستقر شده بودند که هواپیماهای عراقی این منطقه را بمباران کردند و بسیاری از رزمندگان شیمیایی شدند که همه را به بیمارستان 22 بهمن باختران منتقل کردند.

متاسفانه همانجا هم، ساعت سه بعد از نیمه شب بمباران شد؛ بنابراین حوالی صبح بود که مجروحان را به بیمارستان امام رضا(ع) منتقل کردند و یک ماه در آنجا بستری بودیم که عوارض آن به صورت عفونت چشمی، ریوی و تاول زا آشکار شد.

اما عوارض ثانوی شیمیایی شدن بسیار بیشتر از عوارض اولیه آن است چراکه متاسفانه، شیمیایی درمان ندارد بلکه فقط باید به کمک داروهای خاص، روند پیشروی آن را تاحدودی کنترل کرد.

صبح قزوین : آیا ارزش‌های دفاع مقدس به نسل کنونی منتقل شده است؟
کشاورز: به نظر من ارزش‌ها، آنطور که شایسته است به نسل امروز جامعه منتقل نشده است و ما شاهد هستیم که متاسفانه نوعی بدبینی در برخی از افراد جامعه نسبت به خانواده‌های شاهد و ایثارگر وجود دارد به طور مثال اگر فرزندان شاهد و ایثارگر در دانشگاه قبول شوند و یا موفقیتی را کسب کنند؛ گفته می‌شود که باعث این موفقیت، پدر آنها بوده که شهید یا جانباز است.

امیدوارم که با عملکرد صحیح متولیان امر، فرهنگ ایثار و شهادت در جامعه ترویج شود؛ زیرا رزمنده‌ای که با سنین کم به منطقه رفته است هرگز به دنبال منافع مالی نبوده چراکه او با خدا معامله کرده است و اصلا در این فکر نبوده که پس از شهادت یا مجروحیتش به خانواده‌ وی امکانات یا امتیازاتی تخصیص یابد.

صبح قزوین : جانبازان شیمیایی چه انتظاراتی از مسئولین دارند؟
کشاورز: تروبج فرهنگ ایثار و شهادت و انتقال ارزش‌ها به نسل جوان امروز، مناسب سازی فضای دانشگاه برای تسهیل حضور جانبازان در کلاس‌های درس برای ادامه تحصیل و همچنین رفع مشکلات درمانی آنها از جمله انتظارات جانبازان است.

صبح قزوین : مهمترین مشکلی که جانبازان با آن مواجه هستند، چیست؟
کشاورز: بحث درمانی و تهیه دارو به ویژه داروهای خارجی دارای هزینه بالا، از مهم‌ترین مسائلی است که جانبازان با آن مواجه هستند؛ از سوی دیگر اکثر جانبازان اعصاب و روان و شیمیایی به دلیل مصرف دارو، مشکل دهان و دندان دارند؛ اما گفته می‌شود که جزو هزینه‌های زیبایی است؛ در حالیکه این مشکل، عوارض ناشی از مصرف دارویی بوده است.

آیا افرادی که در زمان جنگ جانشان را به دست گرفته و برای دفاع از خاک این مرزوبوم به جبهه رفتند، هرگز به این فکر می‌کردند که ممکن است درمانشان با مشکل مواجه شود و یا اینکه برای تامین هزینه‌های درمان مجبور شوند خانه خود را بفروشند.

صبح قزوین : مدعیان حقوق بشر ادعا دارند که نباید از سلاح‌های شیمیایی علیه بشریت استفاده کرد، نگاه شما به این عملکرد و مواضع مدعیان حقوق بشر چیست؟
کشاورز: مدعیان حقوق بشر ابتدا باید به ادعاهایشان در کشور خود عمل کنند و مسئله حقوق بشر را در کشور خود حل کنند؛ مگر نه این است که آنها خود در زمان جنگ تحمیلی عراق با ایران، این سلاح‌ها را در اختیار عراق قرار دادند.

این کشورها حقوق بشر را در کشور خود رعایت نمی‌کنند و به کشور ایران ایراد می‌گیرند. حقیقت این است که آنها به دنبال براندازی جمهوری اسلامی ایران هستند و حقوق بشر را بهانه و دستاویزی برای خود قرار داده‌اند؛ در حالیکه کدام کشور به اندازه ایران آزادی بیان دارد؛ به طوریکه طیف‌های مختلف سیاسی آزادانه به بیان نظرات و انتقادات خود می‌پردازند.

دشمنان ایران اسلامی با دروغگویی، درصد ایجاد بدبینی جهانیان نسبت به کشور ما هستند در حالیکه حقوق بشر در کشور ما بسیار بیش از سایر کشورها رعایت می‌شود؛ البته من منکر وجود معایب نیستم زیرا همه کشورها دارای معایب و محاسنی هستند اما در زمینه رعایت حقوق بشر، کشور ما دارای شرایط بهتری نسبت به دیگر کشورهاست.

و اما سخن پایانی:
کشاورز: مظلوم‌ترین جانبازان، جانبازان اعصاب و روان و شیمیایی هستند زیرا در ظاهر، سالم به نظر می‌آیند و کسی تصور نمی‌کند که این فرد یک جانباز 70 درصد اعصاب و روان و یا شیمیایی است در حالیکه نه تنها خودِ این افراد، بلکه خانواده آنها نیز متحمل رنج بسیاری هستند به ویژه جانبازان اعصاب و روان که همسرانشان زحمت زیادی برای آنها می‌کشند.

این در حالی است که متاسفانه جامعه نیز نسبت به این افراد و ارزش‌های دفاع مقدس، بی‌تفاوت شده‌اند و رزمندگان 8 سال جنگ تحمیلی را زود رها کردند؛ البته رزمندگان نیز انتظاری نداشتند و فقط با خدا معامله کردند و در این راه، از همه چیز خود گذشتند و اکنون با مشکلات مختلفی مواجه هستند.

بنابراین ضرورت دارد که دولت و جامعه و یکایک آحاد جامعه نسبت به جانبازان اعصاب روان احساس دین کرده و به آنها احترام بگذارند، ضمن اینکه مسئولان با مراجعه به منازل آنها، پیگیر مسائل و مشکلاتشان باشند.

امنیت جامعه امروز ما مرهون از جان گذشتگی و ایثار رزمندگان و شهدایی است که از سنین بسیار پایین تا بالا در مناطق جنگی حضور داشتند و برای دفاع از ارزش‌ها حتی از جان خود گذشتند.
انتهای پیام/7003