تبحر علی لاریجانی در حل یک نامعادله‌ ریاضی

خاطره‌ای از دکتر شهشهانی دارم. آن روزها به دلیل علاقه به ریاضیات، در این حوزه سختکوش بودم. یادم می‌آید یک روز در درس آنالیز، ایشان یک نامعادله در فضای برداری سه بعدی نوشت و گفت وقتی در دانشگاه برکلی درس می‌خواندم، استاد ما این نامعادله را به دانشجویان داد و گفت هر کس آن را حل کند، چند نمره به نمره امتحان او اضافه خواهم کرد.

دکتر شهشهانی توانسته بود آن نامعادله را حل کند؛ ولی گفت حالا بعد از سالها هر چه تلاش می‌کنم، نمی‌توانم آن را حل کنم و بعد اضافه کرد حالا هم من اعلام می‌کنم؛ اگر کسی این نامعادله را حل کند، 2 نمره به نمره امتحان او اضافه می‌کنم!

دوستی داشتم به نام آقای معصومی که فیزیک می‌خواند و به دلیل ذهن حاد علمی او، با وی رفاقت و دوستی داشتم. با هم تصمیم گرفتیم تلاش کنیم آن مساله را حل کنیم. کلاس‌ها را رها کردیم و در کتابخانه دانشکده چند ساعت سروکله زدیم، اما حل نشد. به منزل رفتیم. روز بعد هم به دانشگاه نرفتم و روی این مساله کار می‌کردم، اما باز هم حل نشد. روز بعد به دانشگاه رفتم و در کتابخانه دانشکده نشستم؛ نزدیک ساعت 4 بعدازظهر مساله حل شد.

با عجله به دفتر دانشکده رفتم. دکتر شهشهانی آنجا بود. راه حل را توضیح دادم و خلاصه، نمره را گرفتم! البته نمی‌دانم الان هم می‌توانم آن مساله را حل کنم یا نه. شاید من هم مشکل دکتر شهشهانی را پیدا کرده باشم! الان از فضای ریاضی آن زمان خیلی فاصله گرفته‌ام.

عالم سیاست برای تخریب ذهن خیلی کارها می‌کند! از برتراند راسل نقل است که در خاطرات خود گفته است: من تا چهل سالگی که مغزم خوب کار می‌کرد، در عالم ریاضیات فعال بودم. بعد از چهل سالگی تا شصت سالگی که ذهنم نیم بند بود، به فلسفه اشتغال داشتم. از شصت سالگی به بعد که ذهنم مطلقاً کار نمی‌کرد، به سیاست پرداختم!

ظاهراً ما زودتر از موعد به شصت سالگی رسیده‌ایم! هر چند حرفهای برتراند راسل را نباید خیلی جدی گرفت! همانگونه که در مسائل متافیزیکی نظرات وی دقیق نیست![1]

خاطرات روزنوشت علی لاریجانی در تاریخ 15 فروردین 1373 منتشر شده در روزنامه جام جم مورخ 1383/8/17.





انتهای پیام/1404