فروغ فرخزاد، منتقدی ظالم برای اشعار خود

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر  صبح قزوین ، نشست ادبی "عصری با ادبیات" با عنوان "فروغ شعر" با حضور جمعی از بانوان فعال عرصه ادبیات در حوزه هنری قزوین برگزار شد.
در این نشست نگارالسادات معصوم زاده_مسوول کارگاه_ به بیان ویژگی شعری فروغ، سیر و روند تکاملی شخصیتی وشعر او پرداخت و گفت: فروغ با مجموعه «تولدی دیگر» از نگاه و قالب سنتی به یک اندیشه می‌رسد و تبدیل به شاعری اندیشمند می‌شود و این روند با انتشار 3 مجموعه اسیر، دیوار و عصیان کامل می‌شود.
وی افزود: فروغ هرگز وجودی منفعل نداشت و با محیط اطرافش رابطه‌ای دو سویه داشت و همواره در پی بررسی نقادانه دنیای پیرامون خود بود.
معصوم زاده یادآور شد: این شاعره نامدار در انتخاب اسم این آثار کاملا سیر زندگی خود را گنجانده است و با نگاه بسیار ساده و احساساتی پا در مسیر تکاملی نهاده و به تشخُص شعری رسیده که به دوران خودیافتگی و آگاهی او تعبیر می‌شود.
وی ادامه داد: فروغ در جایی می‌گوید که من نیما را دیر و درعین حال به موقع شناختم همچنین خود فروغ آثارش را نقد می‌کرد و معتقد بود که برای آثارش قاضی ظالمی است.
این منتقد ادبی خاطرنشان کرد: فروغ مانند نیما وزن را رها نکرد، با این حال با قرارگرفتن وزن‌های غیر ضروری و دستکاری نمودن آن‌ها، وزن شعرش را به آهنگ طبیعی گفتار نزدیک و به قول خودش وزن را به نخ نامرئی میان کلمات تبدیل نمود.
گفتنی است : در این جلسه در بیان این دیدگاه ها از کتاب «گمشدگی تا رهایی » اثر محمود نیک بخت هم استفاده شد.
انتهای پیام/7006