۱۹/رمضان/۱۴۴۵

-

۱۴۰۳/۰۱/۱۰ جمعه

صبح قزوین وقتی سینما درمقابل مردم تسلیم می‌شود
کد خبر: ۹۴۳۶۹ نویسنده: ندا حبیبی تاریخ انتشار: ۱۳۹۴/۶/۲۱ ساعت: ۲۱:۴۵ ↗ لینک کوتاه

به مناسبت روز ملی سینما؛

وقتی سینما درمقابل مردم تسلیم می‌شود

روز سینما شاید بهانه‌ای باشد برای آشتی مردم با سینما اما نمی‌توان علاقه مردم را در اقبال به سینما نادیده گرفت، مردمی که سرمایه اصلی سینماگران محسوب می‌شوند.

وقتی سینما درمقابل مردم تسلیم می‌شود
صبح قزوین ؛
چند صباحی می گذرد از آن زمانی که مخاطبین ایرانی، فیلم ضد محتوایی "چهار چنگولی" را به یک فیلم ارزشی محتوا محور، ترجیح می‌دهند و سینمای ارزشی ایران را زمین می‌زنند.
این مشکل نمی‌تواند دلیل فراموشی مذهب مردمی باشد که هنوز هنرپیشگان فیلم‌های مذهبی را به نام کاراکترشان می شناسند!
روزسینما سال 1394 بی شک یکی از به یادماندنی‌ترین روزهای تاریخ سینما ایران است.
مجید مجیدی با خلق پدیده "محمد رسول الله " قدرت بی‌نظیر سینما ایران را به رخ جهانیان می کشد و راه را برای آنانکه دغدغه مذهبیشان خواب شبانگاهی را از چشمانش ربوده است، باز می کند.
خلق چنین آثاری از ابتدای انقلاب نیازفرهنگی جامعه اسلامی بوده و باعث رشد سینمای ایران شده است.
روند رو به رشد سینما بعد ازانقلاب،صحبت همیشگی سینماگران ایرانی است و جذب مخاطبان خاص وعام به سینما یکی ازمسائلی است که موجب بالا و پایین شدن سطح کیفی فیلم‌های ایرانی می‌شود.
سطح استقبال مخاطبین از یک فیلم، بی‌شک معیاری برای سنجش علاقه مردم به ژانرهای مختلف سینمایی است.
وقتی سینماگران ایرانی، به فاصله یک هفته، با فروش فوق العاده یک فیلم مذهبی مواجه می شوند، باید بدانند که تشنگی مردم به حقایق اسلامی فروکش نکرده است ونعره همیشگی سینما گران روشن فکرنما، برای مبارزه با سنت به اصطلاح قدیمی به نام دین، بی فایده است.
یکی ازمشکلات بزرگ سینمای ایران، تعامل سرسختانه سینماگران مذهبی وغیرمذهبی نسبت به تفکرات یکدیگراست.
واکنش‌های منفی نسبت به عقاید سینما گران مذهبی، آن‌ها را به گوشه نشینی ودوری ازجامعه سینمایی سوق داده است.
وقتی دو کارگردان مطرح سینما مانند "ابراهیم حاتمی کیا با فیلم چ" و " عباس کیا رستمی با فیلم طعم گیلاس" درمقابل هم قرار می‌گیرند، شکاف بزرگی در جامعه سینمایی به وجود می‌آوردند که از نتایج سوء این فاصله مذهبی، ریزش مخاطب خاص وعام ازمحیط سینمایی است.
دغدغه مذهبی فیلم‌سازان اسلامی، ایده آل ترین هدف یک نظام اسلامی است که درک این حقیقت آشکاربرای اهالی روشن‌فکر سینما بسیار مشکل است.
هجوم نابه‌هنگام و به دور از وجدان این دسته ازسینماگران به ایدئولوژی اسلامی و آثار تولید شده از این تفکر، بی‌احترامی به علاقه مردمی است که شهرت و موقعیت هنرمندانه خود را از آن‌ها به‌دست آورده اند.
ادعای اهالی علاقمند به سینمای غرب، در مورد فراموشی اسلام علی (ع) در بین مردم بی اساس است وقتی که محمد رسول الله(ص) مجیدی در فاصله یک هفته مخاطب میلیاردی پیدا می‌کند و سرسختانه در مقابل لجبازی عده‌ای روشنفکر قد علم می کند.
این علاقه مردم نسبت به تفکر مذهبی نباید جامعه اصیل سینمای ایران را به چالش بکشد و بین دوایدئولوژی اختلاف بوجود آورد.
لرزش همیشگی پایه‎های سینمای ایران به وسیله جنجال‌های همیشگی دو سمت ماجرا، موجب نابودی تفکردو جبهه خواهد شد واحترام به عقاید، ازمواردی است که موجب یک‌دست شدن جامعه هنری می‌شود.
به راستی برای آن‌هایی که هنر را برای هنرمی خواهند، چه تفاوتی دارد که یک اثرمطابق باهنجارهای جامعه است یا خیر؟
اگر به یقین مطابق با این تفکر پیش می روند، نباید براهالی سینما اسلامی خرده بگیرند در حالی که پایه‌های کشور مطابق با تفکر اسلامی بنا شده است وبه قطع از کوزه همان تراود که دراوست!
در یک سینمای ایده آل یک آشنا به فن سینمایی از تماشای یک اثرخارق العاده با ساختاراصولی لذت می برد، همان‌گونه که یک انسان آشنا به مذهب وناآشنا به فن سینمایی ازتماشای تفکراسلامی خود برروی پرده ی سینما ذوق زده می‌شود!
یک اثر اسلامی می‌تواند تمام نیازهای هنری یک اهل سینما را ارضا کند و به همان روال رضایت یک فرد مذهبی رابه دنبال داشته باشد.
خلاء میان این دو تفکر زمانی پیش می‌آید که اهالی تفکر،اصول خاص سینمایی هنر را برای هنر نمی‌خواهند، بلکه آن را برای انتشار تفکرات اومانیسمی(انسان گرایی) خود می‌خواهند.
در جامعه‌ای با ساختار اسلامی، به دنبال رشد تفکرخود گرایی بودن، توقع بی‌جایی است و برای رسیدن به اهداف هنری، باید هنرمندان علاقه خود را فراموش کنند و تسلیم خواسته مردم شوند.
یکی ازعقاید روشنفکری اروپایی عدم تحمیل یک تفکرخاص به مردم عوام است درحالی که حملات بی رحمانه به یک اثر مذهبی پرفروش نقیض این تفکر است که اغلب سینما گران غرب پسند کشور به آن دچار شده اند.
اگر سینماگران روشنفکر و علاقمند به شعار "هنر برای هنر" نگران فراموشی خود از جامعه ایرانی هستند، باید آثار خود را مطابق با میل تفکرعموم قراردهند و از تعصب بی‌جا نسبت به آثار تولید شده اسلامی دست بردارند.
برد با جامعه‌ای است که از تفکر مردم حمایت می‌کند و تزریق اجباری یک تفکر، بی‌میلی مردم را به دنبال خواهد داشت.
زمانی که ایدئولوژی جامعه اسلامی در اذهان عمومی به خطرمی‌افتد، این هنرمندان هستند که با ذوق هنری خود به خلق آثارارزشی می‌پردازند و حیات مذهبی واخلاقی یک جامعه را باز می‌گردانند.
رویارویی دوعقیده جدا ازهم در سینما ایران خطری بزرگ برای صندلی‌ سالن‌های سینماست.
انتهای پیام/7006



دیدگاه ها

اخبار استان قزوین
اخبار ایران و جهان