به زیستی معلولان توانا در بهزیستی ارغوان

به گزارش صبح قزوین، یکی از مشکلاتی شهر اقبالیه آن است که این شهر با گذشت زمان از بافت روستایی به بافت شهری تغییر یافته است.
اما این تغییرات به صورت نامطلوب و غیر اصولی بوده که همین امر موجب شده که مشکلات شهری فراوان از جمله: بافت شهری پراکنده، غیر فنی، خیابان ها و پیاده رو های غیر استاندارد و غیره.

حال سوالی در این خصوص مطرح می شود که آیا مسئولین شهر؛ همزمان با تغییر شهر در راستای ایجاد زیر بنای شهری مناسب نیز اقدام کرده اند؟ آیا خیابان ها و معابر شهر اقبالیه با استاندارد های شهری مطابقت دارد؟ شهر اقبالیه با اصول یک شهر سازمان یافته با اصول مهندسی چقدر فاصله دارد؟

این مشکلات برای تردد و زندگی یک شهروند سالم و عادی نیز مشکل آفرین است، حال اگر شخصی دچار معلولیت نیز باشد این مشکلات دو چندان می شود.
متاسفانه مسئولین اقبالیه در طراحی و ساخت بنا ها و معابر و خیابان ها برای معلولین هیچ تدابیری نیاندیشیده اند.

یکی از مراکزی که در شهر اقبالیه معلولین  و مددجویان را تحت پوشش خود قرار می دهد، مجتمع خدمات بهزیستی شهری ارغوان است.
البته این مرکز با مشکلات عدیده ای مواجه است که مهم ترین آن کمبود بودجه برای تامین هزینه هایشان است.

نکته قابل توجه در خصوص این مرکز این است که مسئول بهزیستی ارغوان خود نیز دچار معلولیت حرکتی و جسمی است ولی با این وجود در جامعه حضور پرنگ و فعال دارد و حتی این مسئول امید بخش افراد معلول دیگر نیز است.

مسئول بهزیستی ارغوان در گفتگو با صبح قزوین در خصوص فعالیت های این مرکز گفت:  مجتمع غیر دولتی ارغوان تحت نظارت اداره کل بهزیستی استان قزوین است.
این مجتمع مجوز فعالیت خود را طبق ماده 26 قوانین بهزیستی دریافت کرده است و خدماتی از جمله توانبخشی، روانشناسی و روانکاوی و غیره را برای معلولان ارائه می کند.

وی ادامه داد: این مجتمع مددجویان شهر اقبالیه و روستا های اطراف را که قبل از تاسیس این بهزیستی تحت نظارت سازمان بهزیستی قزوین بوده اند را تحت پوشش قرار می دهد.

اسلامی در خصوص تعداد مددجویانی که تحت پوشش مجتمع ارغوان هستند اعلام کرد: ما برای 300 نفر با بهزیستی کل قرارداد داشتیم ولی در حال 410 مددجو تحت پوشش ما هستند و ایتن تعداد نیز رو به افزایش است.

وی عنوان کرد: برخلاف مشکلات مالی و رفاهی که مرکز بهزیستی ارغوان با آن مواجه است، با استقبال بسیاری رو به رو شده است.
طبق استاندارد به ازای هر 150پرونده یک کارشناس و یک مددکار باید داشته باشیم، ولی با توجه به تعداد مددجویان این مرکز قادر نیستیم بیش از 2 مددکار داشته باشیم.

این تلاشگر در خصوص فعالیت هایی که برای مددجویان ارائه می شود اظهار کرد: با همکاری سازمان فنی و حرفه ای آموزش رایگان به مددجویان داده می شود.

اسلامی در پاسخ به این سوال، که آیا معلولیت باعث نشده که خودتان را در انجام امور خود ضعیف و محدود بدانید؟ پاسخ داد: معلولیت برای من یک امتیاز بوده نه یک مانع! محدودیت می تواند باعث دیده شدن نیاز ها شود.
در مرحله اول وقتی به خود باوری برسی و خود را قبول داشته باشی دیگران نیز به تو اعتماد می کنند.

این توانمند بیان کرد: معلولین باید توانایی هایشان رادرک کنند و به این باور برسند که  خداوند استعداد های فراوانی را بع آن ها عطا کرده است.
پس نباید دچار افسردگی یا انزوا طلبی شوند.

وی در خصوص معلولیت خود عنوان کرد: از بدو تولد معلولیت جسمی و حرکتی داشتم ولی خانواده ام طوری برخورد می کردند که من هیچ گاه نقصی در خود احساس نمی کردند.
اما در دوره دبستان که دیگر نتوانستم ورزش کنم و  متوجه این موضوع شدم.

اسلامی اضافه کرد: به خاطر این مشکل ام جراحی نیز داشته ام و همواره سپاسگذار خانواده ام هستم، زیرا آن ها با رفتار خود موجب شدند که من در عرصه های مختلف استعداد های خود را نشان بدهم.

وی در پاسخ به اینکه برخورد دیگران با معلولیت شما چگونه است، گفت: عده ای تصور می کنند با معلولیتی که دارم در انجام بسیاری از کار ها ناتوان هستم و یا با مشکل مواجه هستم و گاهی با دلسوزی آن ها مواجه می شوم.
ولی من با انجام کار های که می خواهم، توانایی های خودم را به آن ها اثبات می کنم.

این تلاشگر در پاسخ به این که چطور ایده تاسیس این بهزیستی در شهر اقبالیه به ذهنشان رسید توضیح داد: درد کشیدن خود طبیب است.
با توجه به مشکلاتی که مددجویان اقبالیه در ترد تا مرکز استان داشتند وجود این مرکز دراین شهر برایشان ضروری بود.
از هکاری مسئولین بهزیستی استان برای همکاری شان در این خصوص متشکرم.

وی ادامه داد: از انجایی که تحصیلات من در رشته کامپیوتر و در حد دیپلم بود و ارتباطی با شغلی که انتخاب کردم نداشت، در کنکور امسال در رشته روانشناسی شرکت کردم تا بتوانم تخصصی تر مددجویان را همراهی و کمک کنم.

اسلامی اظهار کرد: در نظر داریم که کمسیون های پزشکی نیز در همین مکان برگزار شود ولی متاسفانه با کمبود فضا مواجه هستیم و مجبوریم که این کمسیون ها را در روزهای تعطیلی برگزار کنیم.
این مشکل کمبود فضا با افزایش تعداد مددجویان بارزتر هم می شود.

این تلاشگر با اظهار ناراحتی از مسئولین شهر اقبالیه ابراز کرد: شهرداری اقبالیه در هیچ یک از فضا های شهری به نیاز های معلولین توجهی نکرده است و حتی محل عبوری که در ابتدای خیابان این مرکز بود را نیز مسدود کرده است.

وی افزود: در طی پیگیری هایی که داشتیم شهرداری پاسخگوی این مشکل نبود و آن را به سازمان حمل و نقل واگذار کرد.

اسلامی در خصوص دیگر مشکلات معلولین در شهر اقبالیه گفت: عابر بانک ها، پل های هوایی، پارک ها و بوستان ها سازگار با نیاز یک معلول نیست و هیچ نوع امکانات رفاهی و ورزشی در شهر اقبالیه برای معلولان وجود ندارد.

وی عنوان کرد: اعتبارات بهزیستی اندک است و به همین دلیل کم زیادی به مرکز ما نمی تواند داشته باشد، ولی ما از مردم انتظار داریم به این مراکز نیز توجهی داشته باشند.
مردم به دلیل عدم شناخت بیشتر کمک های خود را به اماکن مذهبی و یا کمیتا امداد اختصاص می دهند و از این مراکز غافل اند.

اسلامی بیان کرد: هزینه های درمانی مددجویان در بیشتر موارد زیاد است و حتی مددجویی داریم که در ماه 2 میلیون تومان برای درمان هزینه می پردازد و این هزینه ها برای خانواده ها بسیار سنگین است و در بعضی موارد شاهد هستیم که به اجبار از درمان فرزند خود منصرف می شوند.

وی اظهار کرد: با بازرگانی هماهنگی هایی انجام داده ایم تا اقلام به صورت تعاونی در اختیار مددجویان قرار بگیرد و همچنین در نظر داریم تا یک صندوق قرض الحسنه به کمک خیرین برای مددجویان ایجاد کنیم.

زهرا اسلامی در پایان ابراز کرد: من مسائل و مشکلات معلولین را به خوبی درک می کنم و از آن ها می خواهم به وضعیت کنونی خود فکر نکنند و به آینده روشن و موفقی که می توانند حتی با وجود این معلولیت ها برای خود رقم بزنند بیاندیشند.

انتهای پیام/