سیره امام حسن در صلح با معاویه چون سیره پیامبر(ص) در صلح حدیبیه بود

صبح قزوین؛ بسیاری از علمای اهل سنت و دانشگاه بزرگ الازهر معتقدند که رسانه‌های عربی باید به سیره اهل بیت(ع) از جمله امام حسن مجتبی(ع) بیشتر توجه داشته باشند.
دکتر محمد الدسوقی استاد شریعت دانشگاه الازهر می‌گوید: بسیاری از جوانان در جوامع عربی چیزی از امام حسن(ع) سبط رسول(ص) نمی‌دانند، در حالی که امام حسن(ع) در برابر میراثی شدن خلافت ایستادگی کرد و در این راه نیز به شهادت رسید.
الدسوقی: وی با بیان اینکه امام حسن(ع) یکی از دو ریحانه نبی(ص) است با اشاره به حدیثی درباره میلاد امام حسن(ع) در نیمه رمضان سال سوم هجری، تا کید می‌کند: متاسفانه بسیاری از مورخان در طول تاریخ این تصور را شایع کرده‌اند که امام حسن(ع) در ضعف و عقب‌نشینی تمام بوده است و از حق خود برای جلوگیری از فتنه کوتاه آمده است یا به انقلاب خیانت کرده و در نهایت سادگی بدون جنگ آن را به معاویه تسلیم کرده است و این به دلیل آن بوده است که مورخان نقش اهل بیت(ع) را منفی می‌دانستند که این مساله اشتباه محض است.
الدسوقی می‌افزاید: مورخان در جهل تمام قرار داشته‌اند چرا که اهل بیت علی رغم دور بودن از حکومت مسئولیت خود در حفظ رسالت نبوی و جلوگیری از انحراف آن را انجام می‌دادند و امام حسن(ع) نیز هنگامی که با معاویه صلح کرد بر حفاظت امت اسلامی از خطرهایی که آن را تهدید می‌کرد اقدام نمود.
وی با اشاره به نظارت امام حسن(ع) و مراقبت او از جامعه اسلامی تصریح می‌کند: داستان تلاش‌های بسیار برای ترور امام حسن(ع) نشان از نقش مثبت ایشان و نگرانی حکومت وقت داشت و شهادت امام(ع) با سم، نشانه کاملی از حضور عملی آن حضرت در بیدار کردن مجدد امت اسلامی است.
شیخ محمد عاشور وکیل سابق الازهر و رئیس دارالتقریب مذاهب اسلامی قاهره نیز می‌گوید: امام حسن(ع) میراث علمی و فرهنگی بیشماری از خود بر جای گذاشته است که از آن تنوع دغدغه‌های ایشان درباره امت اسلامی و وسعت علم شان را می‌توان درک کرد.
وی می‌افزاید: صلح امام حسن(ع) هر چند که به گفته برخی شروط غیرمنصفانه‌ای داشت، اما سیره او در صلح با معاویه چون سیره پیامبر(ص) در صلح حدیبیه برای جلوگیری از ریختن خون مسلمانان بود.
العزمی: همچنین عبدالحلیم العزمی نویسنده و اندیشمند اهل سنت با بیان این که تاریخ هرچه جلوتر می‌رود به افتخار و عزت امام حسن(ع) را یاد خواهد کرد، می‌گوید: امام حسن(ع) در حالی حکومت را گرفت که مردم به انقلاب علوی که میراث‌دار آن بودند ایمان کامل نداشتند و گو اینکه معرکه بین هاشمیون و امویون است.
وی با اشاره به دو گزینه پیش روی امام(ع) در فریفتن یاران و یا صلح در ابتدای مسیر می‌افزاید: امام حسن(ع) هیچکدام از این دو گزینه را انتخاب نکرد و به جنگ رفت تا شاید به شهادت برسد و یا در مدتی طولانی صلح کند.
العزمی تاکید می‌کند: آنان که به امام حسن(ع) بهتان می‌بندند که او از سر ضعف صلح کرد بدانند که موضع او ایجابی بوده است و در برابر انحراف قرار گرفته است.
منبع: پایگاه خبری التوافق انتهای پیام/2002/خ