صبح قزوین: انتظار در لغت به معنای درنگ، چشم به راه بودن و نوعی امید داشتن به آینده است و ضد آن، یاس و ناامیدی است. هر چه انتظار بیشتر باشد، آمادگی بیشتر است: اگر انسان مسافری دشته باشد که چشم به راه آمدن اوست، هرچه زمان رسیدن او نزدیک تر شود، آمادگی برای آمدنش فزونی می یابد.
در فرهنگ شیعی، انتظار اصیل و حقیقی انتظاری است که سبب پویایی، عمل و آمادگی وسیع می شود؛ از این رو در سخنان پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) و امامان معصوم(علیه السلام)، انتظار را عمل و از برترین اعمال یا عبادت و از محبوب ترین عبادات معنا کرده اند.
انتظار دو جزء دارد: ناراحتی از وضع موجود و علاقه به وضعیت بهتر. باید گفت کسانی که در انتظار حضرت مهدی(علیه السلام) و تشکیل نیک شهر مهدوی می باشند، باید آثار این انتظار در آن ها آشکار شود: برخی از این آثار به شرح زیر است:
خودسازس فردی: منتظر همیشه باید خودساخته و آماده باشد؛ برای تحقق بخشیدن به چنین انقلاب عظیمی، مردانی بزرگ و نیرومند، خودساخته و دارای بینش عمیق لازم است.
اصلاح اجتماعی: منتظر، علاوه بر خودسازی، باید مراقب دیگران باشد و در اصلاح دیگران و جامعه نیز بکوشد.
مقابله با فساد: مسلمان، افزون بر این که در فساد محیط حل نمی شود، تسلیم حاکم ظالم و فاسد نیز نمی شود و با ستمگران مبارزه خواهد کرد.
انتظار فرج
انتظار فرج چه ثمره و تاثیری بر منتظران دارد؟
اثر انتظار فرج، دگرگونی مثبت و گسترده در زندگی بشر و زدوده شدن ناکامی ها و نابسامانی ها از چهره غمزده جامعه انسانی و پیروزی حکومت عدالت گستر و معنویت گرای مهدوی بر دولت های شرک و کفر و ستم است. ارزش چنین انتظاری چنان است که امام صادق(علیه السلام) می فرمایند که هر کس در حال انتظار بمیرد، شهید خواهد بود، اگر چه در رختخواب مُرده باشد.
" با همکاری دفتر پاسخگویی حوزه علمیه قزوین"
انتهای پیام/2002/خ
دیدگاه ها