به گزارش صبح قزوین، حجت الاسلام علی کریمی راوی سیره ی شهدا در استان قزوین، در مورد سیره شهید چمران در دوران زندگیش، اذعان داشت: شهید چمران تقریبا برای عموم مردم از این جهات شناخته شده که از لحاظ علمی خیلی بالا بود و کشورهای غربی آرزوی به دست آوردنش را به هر قیمتی داشتند. این مرد می توانست آرامش دنیوی خوبی برای خودش داشته باشد. اما آرامش دنیوی خود را کنار گذاشت و سختی دنیا را پذیرفت.
وی در ادامه افزود: او خود را وقف یتیمان لبنان کرد و برای نجات آن ها تلاش می کرد؛ بعد که به ایران آمد، گرمای خوزستان را به جان خرید و به رزم دشمن رفت، در واقع عموم مردم ما چمران را در این بعد می شناسند. اما این بعد کوچکی از شخصیت وی است. شهید و شهدا را باید از افکار و اندیشه هایی که دارند شناخت.
این روای سیره شهدا اظهار داشت: وقتی به نوشته های این شهید بزرگوار نگاه می کنیم، می بینیم که در تمام ابعاد دین حرف هایی زیبا، وسیع و قابل تاملی دارد. مثلا در بعد خداشناسی می گوید هدف اول، آخر، باطن، ظاهر، مطلق، کامل، جمال و جلال و کمال را همه خدا است. این خیلی عظیم و بزرگ است که کسی آمده و در یک خط خدا را این گونه تعریف می کند. این بعد خداشناسی عمیق شهید چمران را نشان می دهد. در بعد انسان سازی که همه ما دنبال آن هستیم و برایش تلاش می کنیم، می گوید: هدف انسان سازی است، انسانی که خدا را بپرستد و بر اسای ارزش های خدایی کار کرده و با هوی نفس و طاغوت ها و ابر قدرت ها مبارزه کند و برابر هیچ قدرتی جز خدا تعظیم نکند.
حجت الاسلام کریمی به بعد عرفانی زندگی شهید چمران اشاره کرد و ادامه داد: این شهید بزرگوار می گوید عرفان یعنی دین، یعنی عرفان توحیدی را باید به شهود درآورد؛ نه این که مثل برخی دانشگاه ها و حوزه ها که فلسفه عرفان را از بعد علمی و لغتی می شناسند و در این باب تدریس می شود. در بعد عشق بازی، شهید چمران می گوید: خدایا می خواهم با تو تنها باشم و کسی دیگر نباشد فقط خودت؛ در صحنه عالم که همه مورد آزمایش عشق و عاشقی قرار می گیریم، می گوید فقط آرزو دارم تو شاهد من باشی و در این قربانگاه تو مرا به مسلخ گاه عشق ببری. این بعد عشق بازی شهید بزرگوار است.
وی در ادامه به جایگاه این شهید از دیدگاه مقام معظم رهبری اشاره کرد و گفت: رهبری می گوید: وقتی برای اولین بار او را ملاقات کردم، وی را انسانی عبد، با معنویت و علاقمند به هنر و هنرمند که همه حرکات و سکناتش به یاد خدا است، یافتم و در مجموع او را فردی ممتاز دیدم. همچنین همسرش می گفت، هدیه جشن عقد ما به جای یک انگشتر که در بین همه معمول است، یک شمع کادو کرده بود. در بعد وزارت که باید پشت میز ریاست می نشست، او میز ریاست را رها و به مناطق جنگی رفت. همیشه سعی داشت کمتر از دیگران داشته باشد، یکی از دوستانش می گوید بعد از چند روز که به منزل شان رفتم و حال بدی داشت، در خانه اش چیزی پیدا نکردم حتی دانه ای خرما. همسرش نان های خشک کپک زده را جمع می کرد و می آورد. یعنی خیلی زاهدانه زندگی کرد.
کریمی ادامه داد: از بعد مهرورزی وقتی اشک کودکی در می آمد، وی طاقت و توان دیدن آن را نداشت. در باب عشق به عبادت همین را بگویم که وقتی به نماز می ایستاد، آن چنان استوار می ایستاد که گویی سربازی در برابر فرمانده اش ایستاده است. سینه را جلو می داد و شانه هایش را استوار و راست نگه می داشت و می گفت باید در برابر معبود مردانه و محکم قامت بست. بسیار اهل گریه بود و اشک برای امام حسین(علیه السلام) را می پسندید و عاشق امام زمان(عج) بود.
وی در باره این که چرا مسئولین از این گونه شخصیت ها الگو نمی گیرند، خاطر نشان کرد: خیلی از شخصیت های بزرگ ما در طول تاریخ داریم که از آن ها الگو نگرفته ایم. ببینید الگوگیری یک پیش زمینه ای می خواهد که در خیلی از ما وجود ندارد. یعنی باید آن درد دین را داشته باشیم، وقتی در من درد محبت، درد عبادت، درد مناجات، وجود داشته باشد، دنبال کسی می رویم که در این زمینه ها شاخص باشد و بتواند نقش الگو را برای ما ایفا کند. پس همه چیز بر می گرددد به درد داشتن. اگر ما درد نداشته باشیم نمی توانیم سلوک خوبی داشته باشیم. شهید مطهری می گفت: انسانی که درد نداشته باشد ، انسان نیست.
حجت الاسلام علی کریمی در پایان تاکید کرد: ما اگر کتاب های شهید چمران را مطالعه کنیم، متوجه می شویم در 90 درصدش از درد و سوختن از وضع اطرافش حرف می زند. ما باید این درد دین داشتن و سوختن در راه آن را در جامعه پیاده کنیم. حالا این درد چگونه به وجود می آید؟ این مسئله بر می گردد به این که ما تا چه حدودی توجه و تأمل داشته و اهل تفکر باشیم. به آینده هم نگاهی عمیق و گذرا هر چند وقت یک بار داشته باشیم و اگر از این معقوله، اهل تفکر نباشیم و خارج شویم، مطمئنا هیچ دردی در ما ایجاد نخواهد شد.
انتهای پیام/2002/خ
دیدگاه ها