از شعار تا عمل زیر سایه صداقت

صبح قزوین: مدتی از آغاز تبلیغات یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری با حضورهشت کاندیدای تایید صلاحیت شده، گذشته است و مردم با دقت و بصیرت تمام موارد را در این مسیر دنبال می کنند.
طبیعی است که در این تبلیغات هر نامزدی در پی جلب آرای عمومی به سوی خود باشد و از این رو سعی کند مقابله با بزرگترین مشکل امروز مردم که گرانی و تورم است را به عنوان بزرگ ترین شعار خود انتخاب کند، اما آیا این روش تبلیغ باید باعث شود که کاندیداها از سایر معضلات جامعه غافل شوند و هر کدام فقط برای جلب رضایت مردم، مدت زمانی مشخص را برای رفع معضل گرانی تعیین کنند؟ تهاجم فرهنگی، معضلی همپای گرانی در کنار مشکل تورم گسترده در عرصه اقتصاد که به همراه خود گرانی، تضاد طبقاتی و فقر و فساد را در جامعه می آورد، این سوال مطرح است که اگر این مشکل حل شود، معضل تهاجم فرهنگی نیز در پی آن حل خواهد شد، یا این مسئله را به طریق دیگری باید حل کرد؟ اگر باید به طریق دیگری حل کرد، چرا نامزدهای انتخاباتی برای رفع این مشکل که آثار تخریبی آن در جامعه کمتر از گرانی و تورم نیست؛ ضرب الاجل تعیین نمی کنند و همان طور که در شعارهای خود برای رفع تورم، مدت زمان تعیین می کنند، چرا با مقابله با تهاجم فرهنگی، زمان تعیین نمی کنند؟ هر چند کارشناسان فرهنگی معتقدند مشکلات فرهنگی طی یک ماه و دو ماه ایجاد نشده که بتوان در چند ماه حل کرد، اما در برابر این منطق این سوال پیش می آید که مگر مشکلات مربوط به تورم و گرانی طی 50 روز و 100 روز چند ماه پیش آمده، که برخی ها ادعا دارند می توانند در چنین مدتی آن را حل کنند؟ اگر قرار بر تعیین مدت زمانی دقیق برای رفع مشکلات فرهنگی نیست، آیا این هم خارج از منطق است که انتظار باشد کاندیداها در تبلیغات گسترده این ایام، برنامه های خود را مقابل شبیخون فرهنگی در مدت 4 سال ریاست جمهوری خود را نیز اعلام کنند و صادقانه بگویند که اصلا برنامه ای برای این موضوع دارند یا خیر؟ برنامه مهم تر از شعارهای رنگی اقتصاد سیاست و بین الملل فرهنگ و اجتماع مقولاتی نیستند که جدای از یکدیگر ساخته و بافته شده باشد، بنابراین انتظار ملت از نامزدهای انتخاباتی این است که با صداقت تمام و به دور از شعارهای رنگی که صرفا برای رأی آوری ساخته و پرداخته می شوند، برنامه های مدون خود را در ارتباط با یکدیگر اعلام کنند و نوعی پیوستگی میان برنامه های خود در مسائل اقتصادی، سیاسی و بین المللی فرهنگی، اجتماعی قائل باشند.
ارائه برنامه به مردم در این زمینه ها قطعا از ابراز احساسات و شعار سازی دارای ارزش بیشتری است و بر همین اساس مردم به کاندیدایی رأی می دهند که به صراحت از برنامه های خود در زمینه های مختلف دفاع کند و آن ها را به مردم ارائه دهد؛ نه آن طور که در یک بیان کلی اعلام کند:" ما برنامه های گسترده ای برای مقابله با تهاجم فرهنگی داریم" یا" مسائل بین المللی را رو به جلو خواهیم برد" یا " معضل تورم را در فلان مدت حل خواهم کرد" این روش تبلیغ و بیان کلیات که به دوران بسیار دور باز می گردد، در میان مردم و اتباع عمومی، منقضی و باطل شده است و امروز به مردم از رئیس جمهور آینده شان انتظار برنامه دارند و بنابراین از هم اکنون نگاهشان به تبلیغات از باب دریافت برنامه های کاندیداهاست نه شعارهایی که در ظرف زمان حل می شود و تجربه نشان داده رئیس جمهوری که با شعار مردم گرایی به روی کار آمده در طول زمان حاضر می شود از مردم به خاطر یک نفر دوست خود، عبور کند و همه شعارهای رنگی را در برنامه های انحرافی ذهنی خود غرق کند.
عبرت گرفتن کاندیداها از تجربیات مشابه سوء استفاده نکردن از احساسات مردم و پرهیز از موج سواری بر هیجانات ملت، نشان دهنده میزان صداقت افراد درعرصه تبلیغات است.
تجربه و علم ثابت کرده است کاندیدایی که صرفا درپی برانگیختن احساسات مردم باشد و سعی کند با هیجانی کردن افراد، سمت وسوی جامعه بچرخاند، دروغ خمیر مایه تبلیغات خود کرده است و چنین شخصی نه به دنبال خدمت به ملت که تشنه قدرت و عاشق رسیدن به پست و مقام و قدم گذاشتند در دایره ی قدرت وثروت است.
فتنه سال 88 این موضوع راثابت کرد و نشان داد برخی کاندیدها که در ایام تبلیغات خود بهترین آرزوها برا ی ملت و کشور داشتند به محض آنکه از اعلام نتایج انتخابات مطمئن شدند، کشور و ملت را محمل آشوب وطغیان اجتماعی کردند و این کار آنان یک دلیل بیش تر نداشت و آن این که به آرزوی خود، یعنی رسیدن به قدرت نرسیده بودند و بنابراین دروغ های ایام تبلیغات آنها در روز های فتنه عیان شد.
بر همین اساس است که برخی از افراد که شخص مورد نظر خود را در لیست کاندید ها ی تایید صلاحیت شده این دوره از ریاست جمهوری نمی بینید و قدرت خود را رو به اتمام می بینند، ممکن است آنها نیز طی روز های آینده چهره دیگری از خود نمایان کنند، چهره ای که دردرجه اول دروغ گو بودن آنان را اثبات می کند.
دروغ هایی که برای موج سواری روی احساسات مردم، در ایام تبلیغات بافتند و اگر خود راخارج از قدرت ببینند حاضرند کل کشور تبدیل به تخته موج سواری خود کنند.
این تجربیات حاوی عبرت های فراوانی است برای کاندیداهای امروز ریاست جمهوری، که فعالیت های خود را از "تبلیغ تا رفتار" و "شعار تا عمل" طوری طراحی کنند که عاقبت گرفتار فتنه و انحراف یا هر سیاهی سیاسی دیگری که آنان را از روشنایی دولت و ملت دور می کند، نشنوند.
نویسنده: علی رضایی انتهای پیام/2002/خ