هاشمی دیروز فراموش شد، هاشمی امروز کجا ایستاد ه است؟

صبح قزوین: این قلم خود را در حدی نمی داند که زبان به انتقاد گشاید و از مردی بگوید که روزی یار و یاور امام ،ولایت و رهبری زمانش بوده و مردانه ایستاده و عمرش را در راه آن داده است و مطمئنا نمی تواند حق مطلب را در این زمینه ادا کند.
اما از وجهی دیگر هم این قلم خود را مدیون می داند، در حدی که در توانش است، باید به زبان آید و درد زمانه اش را بگوید.
اگر روزی شهدای ما قلم های شان را تفنگ کردند و پا به میدان جنگ و نبرد سخت با دشمن متجاوز گذاشتند، الان زمانی است که ما باید با قلم های مان ادامه دهنده راه شهید آیت ها و دیالمه ها باشیم و حق قلمی که به امانت دست ما سپرده شده ادا کنیم.
در این نوشتار نگارنده قصد ندارد به نبش قبر نوع مدیریت دولت سازندگی که با تجمل گرائی و اشرافی گری در بدنه ی دولت و جامعه، فراموشی و زدودن یاد و نام شهدای دفاع مقدس، حزب گرائی و گروه گرائی های خانوادگی، رانت خواری ها و گسترش فساد در جامعه و.
.
.
همراه بود، بپردازد.
آن چه مد نظر ما است، مواضع و عملکرد چند سال اخیر رئیس دولت سازندگی است که از سال 87 تا به امروز موضع خود را خیلی شفاف تر نشان داده است و چه خوب مدیران در موقعیت هائی قرار می گیرند که باید سره از ناسره ی وجودی شان را به خوبی نمایان کنند.
و اما تاسف بار است، وقتی مدیری با آن چنان سابقه ی انقلابی جزء خواص بی بصیرت و مردود محسوب شود!!! آقای هاشمی رفسنجانی! شما را به عنوان مردی برای تمام فصول می شناسند، یعنی از هر حزب و جریان که به شما روی بیاورند، جواب نه نخواهند شنید.
اما ما بالاخره متوجه نشدیم، شما اصولگرائید یا اصلاح طلب یا مستقل؟ شاید به قول برخی ها، اصلاح طلب اصولگرا و یا شاید هم معتدل از همه نوعش؟! مطلبی که به تازگی در سایت شخصی تان منشر شده و جالب می نماید معرفی شما به عنوان فردی معتدل در تمام زمینه ها است.
با تیتر " سبقتی برای نمایش اعتدال" گفته شده:" آیت الله سال ها است بر خویش هم تراش اعتدال می زند.
در جای جای خاطراتشان می توان سراغی از تشر یا توبیخ روزنه ای بر خود از تند روی ها یافت.
اعتدال هاشمی پویاست.
مثل نگاهش به فقاهت، مثل نگاهش به سیاست، مثل نگاهش به دنیا، شاید از همین رو است که افراطی ها آقای هاشمی را بر نمی تابند.
" با این نوع انشاء معلوم نیست نویسنده قصد دارد کدام رفتار آقای هاشمی را توجیه می کند؟ دیدار دو هفته پیشش با اعضای شورای هماهنگی جبهه اصلاحات را؟ پیشنهاد نوروزی اش به خاتمی برای تشکیل ائتلاف چند نفره با اصلاح طلبان برای ورود به انتخابات را؟ پشت گوش افتادن های محاکمه ی فرزندان دلبندش را یا حمایت کردن هایش از فتنه گران سال 88 را؟ شاید هم اظهارات اخیرش درباره ی اسرائیل که در دیدار با جمعی از حامیانش گفت:" ما با اسرائیل سر جنگ نداریم!" هاشمی امروز چه می کند؟ کجای انقلابی که برایش تا بن دندان رنج کشیده، ایستاده است؟ اگر هاشمی سال 87 تلاش خود را کرد تا احمدی نژاد برای بار دوم رای نیاورد و به صراحت بیان داشت، که هر کس رئیس جمهور شود؛ جز احمدی نژاد! نمی توانیم بگوئیم که با تفکر و عملکرد احمدی نژاد 92 مشکل داشت، که رئیس جمهور 88 را همه به خاطر وجه انقلابی و زنده کننده آرمان های امام و شهدائی که در کارنامه اش داشت، برگزیدند.
پس چه برداشتی باید از عملکرد شما داشته باشیم؟ اگر آرمان های نظام و رهبری برایتان مثل روز اول موجه بود.
چرا هیچ وقت، حتی تا به امروز مرز مشخصی با فتنه گران بر ای خودتان تعیین نکرده اید؟ چرا از خاتمی که صحنه گردان و پشت قافله ی فتنه گران بوده، خواستید وارد میدان انتخابات شود؟ یعنی قرار است شما حامی اش شوید؟! این دیدار های تان با شورای جبهه اصلاحات به چه معنا است؟ می گویند شما بازیگردان انتخابات 92 هستید! یعنی اصلاح طلبان از شما خط می گیرند؟ مگر شما سالیان سال خطیب روز قدسی نبودید که اما راحل(ره) در موردش می فرمود:" اسرائیل باید از صفحه ی روزگار محو شود.
"، این تغییر مواضع شما که روز به روز عیان تر می شود، علتش چیست؟ فقط چون می خواهید سمبل اعتدال باشید؟ اصلا اعتدال داشتن در منظر شما به چه معنا است؟ پائین آمدن از اعتقاداتی که یک عمر به خاطرش جنگیدید و انقلاب کردید! مثل خوبی است که می گویند هر کس را باید از همنشینانش شناخت! آقای هاشمی، مرد دوران سازندگی! همنشینان امروز شما چه کسانی هستند؟ حواستان هست که زیر بیرق چه کسی در حال سینه زدن هستید؟ شاید هم بیرق دار معرکه خودتان هستید؟! در گزارش سایت شما آمده که، در مورد حضور در انتخابات امسال گفته اید:" من اهل ناز کردن نیستم.
اگر احساس کنم که می توانم کشور را از این شرایط دشوار نجات دهم، می آیم.
این تکلیف همه است.
هر کس آبروئی دارد و توانائی، باید بیاید.
خاتمی و هاشمی هم ندارد.
" باز جای شکرش باقی است که در این وهله زمانی، موضع خود را مشخص کردید و خود را همقطار خاتمی می دانید.
واقعا احساس می کنید امثال شما و خاتمی در بین مردم آبروئی دارید؟ آبی که ریخته شده قابل جمع کردن است؟ جالب است، امسال این احساس تکلیف کردن ها چه قدر فراگیر شده! در ادامه ی گزارش آن چنانی سایت شما آمده: آیت الله بر می گردد و قبل از رفتن می گوید:" من هیچ وقت قاطع نگفتم نمی آیم، چرا که نمی دانم در آن صورت جواب خدا، امام و مردم را چه می توانم بدهم؟ تا ببینیم تقدیر چه خواهد شد!" آقای هاشمی! فقط الان احساس می کنید که اگر حضور پیدا نکنید مدیون امام و مردم و نظام می شوید؟ آن موقع که 8 ماه متوالی فتنه گران خائن رنگ آرامش و امنیت را از این کشور زدودند و پرچم و هویت ما را به آتش کشیدند، عکس امام راحل مان را پاره کردند و آتش زدند، به مقام عظمای ولایت توهین کردند، قصد براندازی نظام و اسلام را داشتند، مردم بی گناه را شهید کردند و قصد داشتند کشور را آماده، تحویل اپوزیسیون های خارج نشین بدهند، شما احساسی تکلیفی نکردید و با سکوت معنادارتان، هیزمی برای این آتش شدید؟ چرا آن موقع خودتان را مدیون خدا و امام ندانستید؟ شما با اشخاص مشکل داشتید، چرا در قبال بی حرمتی روز عاشورا موضع گیری نکردید و نگفتید در قیامت چطور جواب امام حسین(علیه السلام) را بدهم؟ چه برداشتی باید کرد؟ الان چون بحث صندلی قدرت به میان است، نمی دانید چطور باید پاسخگوی امام شوید؟ مطمئنا در میدان قدرت اگر پا روی منیت ها و خودخواهی ها نگذاری، زمین خوردن ها، حتمی است.
ای کاش در این میدان آزمون الهی، خدابین بودیم نه دنیا بین! آقای هاشمی مراقب باشید! عاقبت بخیری در این دوره و زمانه کالای کمیابی است، که نصیب هر کس نمی شود! انتهای پیام/2002/خ