صبح قزوین: اون قدیم ندیما که اسم کاسب به میان می آمد همه می گفتند: " کاسب حبیب خداست."
اما در دوره زمانه آخرالزمانی اگر جرأت و اعتماد به نفس فول داری بگو کاسب، تا ببینی چه نارنجک هائی که به طرفت پرتاب نمی شود!
دراین ایام کسی از کاسب جماعت دل خوشی ندارد!
می بینی؟! این محبوبیت کاسب های این زمانه ست. این دنیای شان است، خدا به داد شان برسد در غوغای محشر که هر ایستگاهش هزار سال توقف دارد!
ایستگاه حق الناس این آقایان غفلت زده و دنیا دوست، دیدن دارد!
البته بیائیم ما هم مثل همین کاسب های دوره ی آخرالزمان بی انصاف نباشیم، می گوئیم انشاء الله در یک انبار کاه به اندازه یک سوزن پیدا می شن کسانی که جزء کاسب های مردم دارن.
کسانی هستند که اجناس انباشته از قبل در مغازه، را جدا کرده و حتی با افزایش چند برابری قیمت ها، آن ها را با همان قیمت قبلی نمی فروشن.
چرا؟ چون معتقدند خدا روزی رسانه و لازم نیست با این ناجوانمردی ها پولی به جیب بزنن!
از این افراد تک و توکن. اما هنوز هم می شود پیدایشان کرد.
گذشت زمانی که انصاف و مروت امثال مرشد چلوئی ها زبان زد خاص و عام بود!
گذشت زمانی که سود حلال یکی از نقل و نبات های هفت سین های سفره دل ها مان بود!
گذشت دوره ای که قرض و نسیه بورس کسب و کار آقایان کاسب بود!
گذشت دوره ای که یتیم نوازی، ب بسم الله کاسب های اهل هر محل بود!
الان می گن: دیدی هر کس که داره در آب غرق می شه یک لگد هم شما بزن تا زیر تر بره!!!
آن موقع که مادر بزرگامون از ایام به صفحه تاریخ سپرده شده روزگارشون حکایت ها می گن، ایهام ورمون می داره و با پارادوکسی از احوالات جور واجور هرچی کاسب خداشناس اون ایام روبرو می شیم که به قصه ها پیوستند و ما مردم قرن تکنولوژی را که ادعای خیلی چیزا رو داریم، غصه دار می کنه!
اون قدیم ندیما، کاسب اهل دل اول صبح که کرکره مغازشو با یه "بسم الله" و یه "یا مولا علی مدد" می زد بالا، با این نیت پا تو کسب و کارش می ذاشت که رو پیشونیش شعار معرفت، انصاف، جوانمردی، خداترسی موج می زد.
احتکار و کم فروشی و گران فروشی در مرام شان جائی نداشت.
و....
اما الان تا دلت بخواد می توانی از بی معرفتی اکثر کاسب های این ایام گلایه کنی و هر چه دل تنگت می خواهد بگوئی.
مطمئن باش گوش شنوائی پیدا نخواهد شد!
کاسب های آخرالزمانی ما تا دل تان بخواهد و خدا عمرشان دهد، بی انصاف تشریف دارن!
خوب این طرح تحول اقتصادی و یارانه بندی اجناس اجرا شد تا بهانه ای برای گران فروشی های این قشر از زحمت کشان جامعه اسلامی داشته باشیم!
بحث گران فروشی که میاد وسط، همه میگن: کی بود؟ کی بود؟ من نبودم!
برای ما ها که زیاد سرمون تو دخل و خرجا نیست و هر وقتی از طریق باد صبا متوجه اوضاع آشفته بازار می شویم، خیلی ملال آور شده که هر چند مدت یک بار مادر ها مان آمده و می گن فلان چیز در بازار و مغازه ها نایاب شده!
کاشف به عمل می آد، می بینی دولت می گوید: ما که چند تن چند تن از این محصول وارد بازار کردیم، کاسبی خداترس می گوید مطمئنم در بازار پره از این محصولات نایاب! اما اگر دل شان به رحم آمده و بفروشن.
نزدیک عید که می شه، یک جنس را باید چند برابر همیشه بخری و علتش را که می پرسی می گویند: ببم جان عید است. مگر خوابی؟؟؟
حالا خدا می داند ما تو خواب خرگوشی این آقایان کاسب هستیم یا آن ها در خواب خرگوشی دنیا؟
حال که خرید عید را با هر سیلی سرخ کردنی می گذرانیم و به اصل ماجرا می رسیم که چند روز اول عید است و تعطیلات!
"" تا می تونیم قیمت کالاها را تا سه تا چهار برابر بالا می بریم. العجل العجل به سوی گران فروشی های چند روز اول سال!!!
مگر چه اشکالی دارد نگارنده غر غرو!
البته این را کاسب ها به بنده بینوا می گویندها! شما گوش های تان را درویش کنین.
مگر چه اشکالی دارد انبار کنیم و به هر کسی دوست داشتیم با هر قیمت من درآوردی خودمان بفروشیم؟ کسب و کار نان تو روغن ما هم همین ایام است دیگر!
زن و بچه داریم. چند سر عائله داریم. خرج شان را از کجا بیاوریم؟ با این گرانی های بازار، باید گرگ باشیم تا بتونیم زندگی کنیم!""
عرائض کاسب های از خدا بی خبر را شنیدید؟ ما که مستفیض شدیم شما خوانندگان لای منگنه را نمی دانم!
الان هم که به قولی گدا بهار آمده و بازار ها کساد.
شاید هم حق با این بندگان نترس از آتش جهنم باشه و ما داریم زیاده از حقش ناحقی می کنیم. نظر شما خریداران محترم چیه؟
حالا که با برخی سوء مدیریتا وضع بازار آشفته شده، شما کاسبان محترم با این گران فروشی های تان هیزمی برای این آتش شده اید؟
می دونین خدا وکیلی چی حقه؟
امام حسن(علیه السلام) میگه: "هر چی برای خودت می پسندی برای بقیه هم همون رو بپسند."
اگر کاسب های ما یه کم انصاف به خرج بدن و فقط به همین یه حدیث، تا پنجاه درصدشم عمل کنن. ایران گلستان میشه.
اما یه چیز رو می دونین؟ همه این ها امتحان خداست. چه برای من مصرف کننده و چه برای تو کاسب.
خدا به همه مون رحم کنه!
انتهای پیام/2002/خ
دیدگاه ها