عید به چه معناست؟

صبح قزوین: سید محمد میر باقری از اساتید دانشگاه و کارشناس دینی، ورود به سال جدید و عید را مقدمه ای برای یک خودسازی دیگر دانسته و می گوید: در سال جدید با تحول طبیعت بیائیم ما هم متحول شویم.
از اشتباهات خودمان توبه کنیم.
ازصفاتی که پسندیده نیست، برگردیم.
از کینه به صلح برگردیم.
از حس انتقام به گذشت و بزرگی و رافت.
توبه در کنار این ها معنا می دهد.
این بازگشت انسان را زنده می کند.
چون انسان یک راه اشتباهی برود در ظلمت همچنان باقی می ماند.
توبه نوری است که بر قلب انسان می بارد.
در مناجات تائبین از امام سجاد(علیه السلام) نقل شده که خدایا باب رحمت به سوی بندگانت گشوده ای واسم آن را توبه گذاشته ای .
این ایام را که عید تلقی می کنند.
آن را عید تقوا و فضیلت قرار دهند.
در واقع وظایف حلال به جای خود، اما نگاه ما به عید، نگاه الهی باشد.
همچنان که عید فطر در مفاهیم دینی ماعید تلقی می شود.
عید قربان-غدیر، این ها همه یک تعالی وعظمتی است برای مردم.
بحث توبه و تقوا در این ایام باید جدی گرفته شود.
آیا توبه بازگشت به یک حیات قلبی است؟ قطعا همین است.
خلاصه سخن اینکه فصل عوض می شود و سال جدید می شود و طبیعت نو می شود ما هم باید دل های خود را نو کنیم.
باید آنچه که نباید در قلب مان باشه و هست از قلب مان بیرون کنیم.
اگر بتوانیم کینه ها را ازدل بیرون کنیم یعنی از کسی ناراحت نباشیم.
آیت الله مجتهدی می گفتند:" نرنج و نرنجان.
" در توضیح اینکه نرنجانم معلوم است.
اما چطوراز دیگران نرنجم؟ یعنی خودتو بزرگ نبین، نمی رنجی.
خیلی به خودت و نفست توجه نکن.
باید دل را صفا داد و پاک کرد.
عید واقعی در این صورت است.
در این موارد، باید شروع کنیم.
نباید انتظار داشته باشیم شروع با موفقیت همراه باشد، طبیعی است که انسان در مسیر تمرین شکست می خورد.
نباید مأیوس شود.
نگران توبه های مجدد نباشیم.
امام باقر(علیه السلام) می فرمایند:" هر وقت برگردی پاک می شوی.
مگر می شود بنده ای برگردد و خدا لطفش را به او بر نگرداند؟ در کافی سفارش شده است امام به محمد بن مسلم فرمودند: برحذر باش از این که مومنین را از رحمت خدا نا امید کنی.
" صد بار اگر توبه شکستی باز آی.
ما باید اگر صد بار هم توبه شکستیم، برگردیم.
نباید با این تفکر وارد شویم که اگر هر چه قدر من تلاش کنم شکست می خورم.
چون یاس آدم را زمین می زند.
شکست زمینه پیروزی را فراهم می کند.
ما در سال جدید بیائیم همراه با نو شدن طبیعت، اخلاق مان را نو کنیم.
در دید و بازدید ها با مراقبت، خوش دلی و سعی بر این که دیگران را شاد کنیم، دیدار واقعی داشته باشیم.
نخواهیم خودمان را نشان بدهیم یا تسویه حساب بکنیم.
در ایام سال با خود متعهد شویم.
نماز اول وقت را مقید شویم.
بلکه انشاء الله خدا عنایت کند و این فضیلت وارد زندگی ما شود.
پاکی، تقوا، حسن ارتباط، صله رحم کار بسیار خوبی است.
هدیه دادن به دیگران، دستگیری از مستمندان، این کارها را به این نیت انجام دهیم که شروعی باشد برای یک تحولی در زندگی ما.
بیائیم شروع کنیم و از خدا بخواهیم به ما یک حیات مجدد عنایت کند.
چطور طبیعت را زنده می کند، دل ما را هم می تواند و این کار را خدا با دل های ممکن زیادی انجام می دهد.
متحول می کند.
انتهای پیام/2002/خ