دلنوشته های راهیان نور

به گزارش صبح قزوین: در کوی نیک نامان ما را گذر ندادند گر تونمی پسندی تغییر ده قضا را - حیف شد که دوباره برگشتیم به دنیای مادیات، شش روز بود که توی یه دنیای دیگه ای بودیم ولی چه کنیم که یه روز باید برگردیم خداکند این اردو نقطه بازگشت ما باشه.
"حمید کاظم خانلو"- دانشگاه آزاد قزوین - امروز27/12/91 ساعت7:52 دقیقه صبح در حال بازگشت از شلمچه به سمت قزوین هستیم.
در این سفرهیچ کس برای دلش نیومده بود.
بلکه همه برای خوش گذرانی اومده بودند اما دیشب در شلمچه همه چی عوض شد ومن اشک کسانی را دیدم که باورم نمی شد گریه کنند.
من در این سفر خیلی چیزها بدست آوردم اما یه چیزی رو تو شلمچه جا گذاشتم اونم دلمه.
.
.
چه می شه کرد این رسم شهداست دیگه.
.
.
"سید مجتبی حسینی"- دانشگاه آزاد قزوین - اینجا خرم آباده وما ایستاده ایم تا صبحانه بخوریم ساعت حدود 7:30 دقیقه صبح است.
دیشب آخرین جایی که رفتیم شلمچه بود که همه بچه ها اشک ریختند نه به خاطر خودشان بلکه بخاطر شهدایی که باز در شلمچه ماندند.
ما آن ها را تنها گذاشتیم.
.
.
.
"محسن بیگدلو"- دانشگاه آزاد قزوین - بادلی شکسته وقلبی اندوهگین و مایوس به امید خوب شدن .
- دوست دارم مثل شهدا پاک باشم واخلاص داشته باشم.
- عاشق بودم.
.
.
.
.
.
عاشق تر شدم.
- التماس دعای فرج که حضرت فرموده:فرج من فرج خود شماست.
- آمده ام ببینم شهدا چگونه سختی کشیده اند.
- لبیک یا حسین (علیه السلام) یعنی کالا که هیچ .
.
.
اگر آب هم تحریم کنند.
.
.
ما ایستاده ایم.
- ابر آمد بر سریبزه گریست بی باده گلرنگ نمی باید زیست این سبزه که امروزه تماشا گر ماست تا سبزه خاک ما تماشا گر کیست؟ "به امید اینکه تماشا گر شهدا باشند.
" انتهای پیام/2002/خ