صندلی شهردار به چه کسی می رسد؟/ دعوای جدید اصلاح طلبان بر سر جانشین نجفی

به هر حال شکست اصلاح طلبان در مدیریت شهری در 8 ماه گذشته کاملا مشخص شده و نمی توان زمان را به عقب بازگرداند. هرچند با توجه به عدم ظرفیت شناخت و آگاهی اعضای شورای شهر نسبت به مسائل شهر، افتادن در سهم خواهی های سیاسی و اجرای تصمیمات خارج از شورای شهر، اگر بازهم به مرداد 96 بازگردیم، اصلاح طلبان به نجفی ضعیف و بیمار تن در می دادند.

سیر اتفاقات در شهرداری تهران، استعفای نجفی را رقم زد تا او نشان دهد، مرد این میدان نبود و نخواهد بود. میدانی پر از چالش ها و مسائل سنگین در اداره شهر که مدیر خود را می خواهد. اما در صورتیکه شورای شهر تهران با استعفای نجفی موافقت کند که عاقلانه ترین تصمیم ممکن این شورا پس از 8 ماه خواهد بود، گزینه های جدیدی باید به رقابت برای نشستن بر کرسی شهرداری بپردازند. از سویی شورای شهری که دستپخت عبدالواحد موسوی لاری، حسین کمالی، محمود صادقی، ژاله فرامرزیان، اسماعیل گرامی مقدم، الهه کولایی و مرتضی مبلغ باشد، بهتر از این نمی تواند عمل کند.

هرچند با انتخاب نجفی، این گزینه را اکثر سهم حزب کارگزاران سازندگی می دانستند ولی بعدها با اعتراف خود این حزب مشخص شد که نجفی پس از محسن هاشمی و حسین مرعشی، گزینه آخر کارگزاران و تنها برای حفظ انسجام میان اعضای شورای شهر بوده است. همچنین با انتصاب نجفی، انتصابات وی از اعضای نزدیک به حزب اتحاد ملت و مشارکت نشان داد که وی مورد وثوق چپ های تندرو نیز بوده است.

چالش انتخاب شهردار جدید

سیاست حزب کارگزاران بیش از یک ماه قبل از استعفای نجفی و عدم اقبال به وی در انتقادات بی پرده نشان می دهد که این حزب در انتخاب شهردار جدید سعی می کند تا بیشترین فشار را برای جایگزینی گزینه مطلوب خود به جای نجفی وارد سازد. کارگزارانی ها متعقدند اگر محسن هاشمی در همان دور نخست به عنوان شهردار انتخاب می شد، اصلاح طلبان با ننگ یک استعفای دیگر در مدیریت شهری و آنهم پس از 15 سال دوری از بهشت، روبه رو نمی شدند. شکست نجفی به پای حزب اتحاد ملت با اعضای ناشناخته و جوان خود بیشتر نوشته شده است، اعضایی که هیچ شناختی از مدیریت شهری ندارد و حتی در بین 21 عضو شورای شهر، تنها چند نفر مانند هاشمی، مسجدجامعی و سالاری سابقه حضور در شورا یا مدیریت شهری را داشته اند.

همچون گذشته شهردار پیش از رای گیری در شورای شهر، در خارج از آن انتخاب خواهد شد. چرا که رای 21 نفره به نجفی در مردادماه بدون هیچ مخالف یا ممتنع نشان داد تصمیم گیری و هماهنگی خارج از صحن صورت گرفته بود. اما در دور جدید انتخاب شهردار نمی توان شاهد هماهنگی کامل به مانند قبل بود. گروه های و شخصیت های اصلاح طلب و دولتی در زمینه انتخاب شهردار جدید با اختلافات عدیده ای رو به رو هستند. تمرکز بر یک گزینه تقریبا محال خواهد بود. اعضای شورای شهر وابسته به هر یک از احزاب و گروه های اصلاح طلب، گزینه مورد نظر خود را سعی خواهند کرد تا به طبقه هفتم ساختمان شهرداری برسانند و شکست تجربه نجفی از یکسو و چنددستگی اصلاح طلبان از جمله کارگزاران و اتحاد ملت برای شهردار شدن و نشدن گزینه ای مانند محسن هاشمی، انفکاک آرای اعضای شورای شهر را به دنبال خواهد داشت.

به مانند دور اول گزینه هایی چون محسن هاشمی، حبیب الله بی طرف، محمدعلی افشانی، پیروز حناچی و حسین مرعشی همچنان مطرح هستند. محسن هاشمی هرچند با مخالفت هایی از سوی برخی از احزاب و شخصیت های سیاسی اصلاح طلب برای استعفا از شورای شهر و نشستن بر کرسی نجفی روبه رو است، ولی عدم وجود مدیران کارآمد و آشنا به مدیریت شهری در طیف اصلاح طلب و شکست گزینه سیاسی مانند محمدعلی نجفی، شانس وی را نسبت به 8 ماه قبل بسیار بالاتر برده تا نظر موافقان بر مخالفانش بچربد. وی برای این منظور می بایست برخی از زعمای اصلاح طلب را که دارای قدرت رسانه ای و سیاسی بالایی هستند، راضی کند. اعضای شورای عالی سیاستگذاری، مشارکتی ها و اتحاد ملتی ها و افراد وابسته به این جریان ها بیشترین تلاش خود را برای عدم خروج هاشمی از شورا به کار بسته اند.

اما در این بین نام های جالبی نیز به گوش می رسند. اسحاق جهانگیری، معاون اول دولت روحانی، کسی است که بارها نام وی برای خروج از دولت و شهردار شدن به گوش می رسد. برخی معتقدند جایگاه وی در دولت مانع از این امر خواهد شد ولی عده ای نیز بر این باورند اختلافات جدی میان وی و کابینه و عدم بازی دادن جهانگیری به مانند قبل، زمینه های خروج وی از دولت را آماده کرده است. از سوی دیگر قصد وی برای انتخابات ریاست جمهوری 1400 یکی از عمده دلایلی است که وی را ترغیب کرده تا به شهرداری تهران فکر کند. کارنامه شکست خورده دولت در سال های اخیر خواه و ناخواه به پای جهانگیری نیز نوشته خواهد شد و بر آرای وی در انتخابات ریاست جمهوری تاثیرگذار خواهد بود. از این سو توصیه هایی به وی شده تا زودتر از دولت جدا شود و به دنبال کارنامه سازی در یک جایگاه جدید باشد. اما در این بین چالش های جدی درباره حضور جهانگیری به عنوان نامزد شهرداری تهران وجود دارد. هرچند ممکن است وی بتواند به راحتی رای اعضای شورا را کسب کند ولی وی باید در سال های پیش رو با یک غول دیگری به نام «کارنامه قالیباف» در تهران رقابت کند. رکوردها و دستاوردهای قالیباف در شهر تهران به اذعان دوستان و دشمنانش تحسین برانگیز است. از  سوی دیگر میان این دو شخصیت در ایام انتخابات صحبت هایی در زمینه مدیریت اجرایی رد و بدل شد که حضور جهانگیری در پست شهرداری تهران، سنگ محک ادعاهای وی در زمینه مدیریت اجرایی خواهد بود. هر شکستی یا پسرفتی در دستیابی به دستاورد جدید یا افتتاح ابرپروژه های جدید، کارت جهانگیری را برای ریاست جمهوری خواهد سوزاند.

اما در کنار این دو گزینه، اصلاح طلبان برای خالی نبود عریضه، به دنبال معرفی نامزد زن برای شهرداری خواهند بود. شاید بار دیگر الهه کولایی، استاد دانشگاه تهران در لیست قرار گیرد. معصومه ابتکار،  مولاوردی، اشرف بروجردی و چند گزینه دیگر می توانند در این سیستم تعریف شوند. از سوی دیگر بعید به نظر می رسد افرادی چون محسن مهرعلیزاده و محمود حجتی، استاندار اصفهان و وزیر کشاورزی که در مردادماه گزینه‌های شهرداری بودند، قصد داشته باشند دولت را ترک کنند.

صندلی نجفی محلی از چالش های جدید برای اصلاح طلبان خواهد بود، چرا که هر گونه شکستی پس از نجفی کارنامه این طیف را در انتخابات آتی کاملا تهی خواهد ساخت و نمرات منفی آن بیشتر از گذشته می شود. اختلافات عمده در میان گروه های اصلاح طلب پس از رسیدن به قدرت همواره پاشنه آشیل این جریان در برجای گذاشتن کارنامه درخشان به خصوص در مدیریت شهری بوده است. هرگزینه ای حتی در ظاهر با اجماع انتخاب شود، در ادامه حفظ این اجماع مشکل است و شهردار وارد گود بازی های سیاسی از جمله در سهم خواهی ها می شود.

انتهای پیام/1404