۱۹/رمضان/۱۴۴۵

-

۱۴۰۳/۰۱/۱۰ جمعه

صبح قزوین صبح تان بخیر مردم!
کد خبر: ۲۷۸۸ تاریخ انتشار: // ساعت: : ↗ لینک کوتاه

معرفی کتاب؛

صبح تان بخیر مردم!

علیرضا قزوه که یکی از پیشگامان شعر دوران انقلاب اسلامی به شمار می آید و در سی سال گذشته مثل خیلی از ما و والدین مان در فضای فکری و عاطفی انقلاب اسلامی نفس کسیده است.

صبح تان بخیر مردم!

صبح تان بخیر مردم!

نویسنده: علیرضا قزوه

علیرضا قزوه که یکی از پیشگامان شعر دوران انقلاب اسلامی به شمار می آید و در سی سال گذشته مثل خیلی از ما و والدین مان در فضای فکری و عاطفی انقلاب اسلامی نفس کسیده است.

شاعری "دین دار" و " معترض " است.
وقتی که این کتاب را ورق بزنید خواهید دید که دلبستگی ها و باورهای دینی، پا را از محدوده ی شخصی دل و کردار روزمره او فراتر گذاشته اند و در زبان و محتوای غزل های او نیز نمود بارزی یافته اند.

او با عینک " آرمان خواهی شیعی" به پیرامونش نگاه می کند و با گلایه و خروش و طنز به بیان نابسامانی های جامعه می پردازد.

  در هر جامعه‌ای شعر، دستاویزی برای بیان عواطف و احساسات آن جامعه است.
شعرا زبان مردم و اوضاع و شرایط زمانه خویش هستند.
آنها به وسیله شعر از دغدغه‌های خویش سخن می‌گویند.
علیرضا قزوه نیز یکی که از پیشگامان شعر دوران انقلاب اسلامی به شمار می‌آید و در سی سال گذشته در فضای فکری و عاطفی انقلاب اسلامی نفس کشیده است،  او شاعری دین دار و معترض است.
نهاد کتابخانه های عمومی در ایستگاه مطالعه یکی از کتاب‌های او را به نام صبحتان به خیر مردم در اختیار علاقه مندان  به شعر قرار داده است.
وقتی که این کتاب را ورق بزنید، خواهید دید که دلبستگی ها و باورهای دینی، پا را از محدوده شخصی دل و کردار روزمره ی او فراتر گذاشته‌اند و در زبان و محتوای غزل های او نیز نمود بارزی یافته‌اند.

او با عینک آرمان خواهی شیعی به پیرامونش نگاه می‌کند و با گلایه و خروش و طنز به بیان نابسامانی‌های جامعه می‌پردازد.

قطعه‌ای از کتاب صبحتان به خیر مردم:

در کوله بار غربتم یک دل، از روزهای واپسین مانده ست

عبّاسهای تشنه لب رفتند، مشک صداقت بر زمین مانده ست

من بودم و او بود و گمنامی، نامش چه بود؟ انگار یادم نیست!

بر شانه های سنگی دیوار، نام تو ای عاشق ترین، مانده ست

مثل نسیم صبح نخلستان، سرشار از زخم و سکوت و صبر

رفتید، امّا در دل هر چاه، یک سینه آواز حزین مانده ست:

«رفتیم اگر نامهربان بودیم » رفتند امّا مهربان بودند

«رفتیم اگر بار گران .
.
.
»، آری، بار گرانی بر زمین مانده ست!

انتهای پیام/2002/خ

دیدگاه ها

اخبار استان قزوین
اخبار ایران و جهان