منطق زور چپان!

راز توهین هایی که کم کم رنگ و بوی فحاشی محض پیدا می کند، چیست؟ اگر واقعا باور دارند رشد اقتصادی را به هفت درصد و نرخ تورم را به زیر 9 درصد رسانده اند، و سالی 950 هزار شغل ایجاد کرده و به اقتصاد رونق داده اند، پس چرا با کوچک ترین نقد و پرسش از جزئیات و اسناد این دعاوی، از کوره در می روند؟! اگر مردم این ادعاها را قبول داشته باشند که  دولتمردان نباید از انتقاد در گوشه و کنار برآشوبند و فحاشی پیشه کنند؟

واقعیت این است که این مدیران، خودشان هم به برخی از آمارسازی ها باور ندارند. می دانند که اگر 4-5 سال پیش می گفتند "معیار تورم جیب مردم است"، الان نمی توانند معیار دیگری بتراشند و به مردمی که با سوء تدبیرهای دولت دست به گریبانند، زور چپان کنند که وضعشان توپ است و اگر شیر فهم نمی شوند، کم عقلند!

عباس عبدی که مدتها جزو توجیه گران عملکرد دولت بود، این بار می نویسد "زمانی که فردی از اعتماد به نفس مطلوبی برخوردار باشد، بدین شکلی که در سخنان رئیس‌جمهور شاهدیم، با مخالفان خود برخورد نمی‌کند. صاحب قدرتی که قصد نشان دادن واکنش به مخالف را دارد، با توجه به میزان اعتماد به نفس خود در برابر آن موضوع متانت به خرج می‌دهد و منتقد یا مخالف را بی‌عقل خطاب نمی‌کند".

اعتماد به نفس ندارند، چون می دانند که در پس همه تبختر و تکبر ها، کارنامه ای قابل مشاهده و تحسین فراهم نکرده اند. به قول سعدی؛ مُشک آن است که خود ببوید، نه آن که عطار بگوید. دانا چو طبله عطار است، خاموش و هنر نمای. و نادان، خود طبل غازی (جنگی)، بلند آواز و میان تهی.



انتهای پیام/1404