طبل توخالی

چهار سال است که مقدرات اداره کشور در گرو روز و شب کردن‌های آمریکاست؛ امروز آمریکا موافقت کرد، فردا مخالفت کرد، پس‌فردا اجرا کرد یا نکرد و الخ. یک بازی زمان‌بندی‌شده توسط سرویس‌های امنیتی و پاس‌کاری دقیق میان دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه.

در آخرین زمان‌بندی‌ای که یک‌روزهم به تأخیر انداخته شد، طبل توخالی آمریکا به صدا در آمد و آن‌ها با حجمی از گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای که حاکی از فشار شدید بر ایران بود و بازار ارز را هم از خود متأثر کرد، توجهات را به سمت سخنرانی ترامپ در کاخ سفید سوق دادند که در آن، بیشتر از برجام درباره قدرت داخلی و منطقه‌ای ایران سخن گفته شد و دست آخر، ترامپ حتی نتوانست تصمیم قاطعی در مورد برجام بگیرد و همه‌چیز را موکول کرد به اقدام آتی کنگره و احتمالاً ادامه کار، به همراهی سعودی‌های مرتجع و رسانه‌های وطن‌فروش ضدایرانی واگذار شده است.

در این‌جا دو نکته را باید مدنظر داشت؛

اولاً باید از دولت آقای روحانی به‌طور شفاف و واضح خواست که مقتضیات کشور را تا همان‌گونه که در سخنان دیشب خویش گفتند، به حرف‌ها و سخن‌پراکنی‌های آمریکایی‌ها گره نزند و چاره‌ای بیندیشد تا از این چاله به ‌درآییم.

و ثانیاً حواسمان باشد که دقیقاً  آن‌چیزی که در پیش‌بینی‌ها بود، در حال تحقق است و دیگر محور حملات برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران نیست و فشارها بناست به موضوع حقوق‌بشر  و توان دفاعی و قدرت ملی هدایت شود.

این نیازمند واکنش سریع در محکومیت سخنان توهین‌آمیز ترامپ(مانند گفتارهای صریح آقای روحانی) و اقدامات میان‌مدت در به‌درآوردن کشتی کشور از این معادله نابرابر است.





انتهای پیام/1404