،در روزهایی که دست اندرکاران فوتبال و سیاست فکر و ذکرشان موضع گیری در خصوص بازی احسان حاج صفی و مسعود شجاعی مقابل تیم مکابی تل آویو از رژیم صهیونیستی بود، کتابی از یک نویسنده اسراییلی در آرامش کامل (!) چند ماهی بود که توزیع و فروش خود در کشور را آغاز کرده بود.
کتاب "انسان خردمند: تاریخ مختصر بشر" نوشته "یووال نوح هراری"، نویسنده اسراییلی اوایل همین امسال به بازار آمد. هراری تاریخ دان صهیونیست و دانش آموخته دانشگاه عبری بیت المقدس و آکسفورد است و اکنون نیز ساکن سرزمین های اشغالی و مشغول تدریس در همان دانشگاه در بیت المقدس است.
مجوز انتشار این کتاب در دولت تدبیر و امید و در زمانی که عباس صالحی، وزیر فعلی فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاون فرهنگی این وزارتخانه بود، صادر شده است.
تردیدی نیست که مبارزه ورزشکاران ایرانی با همتایان اسراییلی خود به نوعی رسمیت دادن به آن رژیم نامشروع تلقی شده و مذموم است و واکنش ها به اقدام حاج صفی و شجاعی نیز طبیعی بود.
اما سوال اینجاست که چگونه است که انتشار کتابی از یک نویسنده اسراییلی در کشور، نه تنها واکنشی به اندازه مسابقه رودرروی نمایندگان این رژیم به دنبال ندارد بلکه اساسا دیده نمی شود.
اگر رسمیت دادن به این رژیم با یک مسابقه فوتبال مذموم است، قطعا وارد کردن اندیشه های متفکران صهیونیست به کشور صدها برابر اشکال و ایراد دارد اما دریغ از یک واکنش.
ممکن است استدلال موافقان چاپ این کتاب ها، این باشد که نمی توان یک دستاورد علمی را نادیده گرفت. در پاسخ باید به تفاوت میان علوم پایه و تجربی با علوم انسانی اشاره کرد. در دسته اول، شاید تفکرات و اعتقادات و باورهای دانشمندان تاثیر چندانی بر یافته های علمی آنان نداشته باشد اما اوضاع در علوم انسانی کاملا متفاوت است؛ در واقع محصولات علوم انسانی، با باورهای دیرین و ریشه ای تولیدکنندگان آن ارتباط مستقیم دارد.
حتی اگر قرار است کتابی اینچنین از نویسندگان صهیونیست یا منحرف در کشور توزیع شود آیا نقادی و توضیح درباره باورهای نویسنده آن ضروری نیست؟
حال چگونه می توان پذیرفت کتابی از یک نویسنده همجنسگرای اسراییلی، بدون هیچ گونه ممانعتی به راحتی از دولت تدبیر و امید مجوز انتشار بگیرد؟
انتهای پیام/1404
دیدگاه ها