۱۴/شوّال/۱۴۴۵
-
۱۴۰۳/۰۲/۰۴ سه شنبه
۱۴/شوّال/۱۴۴۵
-
۱۴۰۳/۰۲/۰۴ سه شنبه
بنده ام با نماز نافله به من نزدیک شود، تا آن جا که او را دوست بدارم و چون دوستش بدارم، گوش او شوم که با آن بشنود و چشم او شوم که با آن ببیند و زبان او شوم که با آن سخن گوید.
خداوند عز و جل فرمود : هیچ بندهای با وسیلهای که نزد من محبوبتر باشد از آنچه بر او واجب کردهام ، به من نزدیک نشد.
همانا او با نماز نافله به من نزدیک شود، تا آن جا که او را دوست بدارم و چون دوستش بدارم، گوش او شوم که با آن بشنود و چشم او شوم که با آن ببیند و زبان او شوم که با آن سخن گوید و دست او شوم که با آن ضربه زند.
اگر مرا بخواند ، جوابش دهم و اگر از من خواهشی کند، به او بدهم.
متن حدیث:
رسولُ اللّه صلی الله علیه و آله و سلّم:
قالَ اللّهُ عز و جل : ... ماتَقَرَّبَ إلَیَّ عَبدٌ بشیءٍ أحَبَّ إلَیَّ ممّا افتَرَضتُ علَیهِ ، وإنّهُ لَیَتَقَرَّبُ إلَیَّ بالنافِلَةِ حتّی اُحِبَّهُ ، فإذا أحبَبتُهُ کُنتُ سَمعَهُ الذی یَسمَعُ بهِ ، وبَصَرَهُ الذی یُبصِرُ بهِ ، ولِسانَهُ الذی یَنطِقُ بهِ ، ویَدَهُ التی یَبطِشُ بها، إن دَعانی أجَبتُهُ ، وإن سَألَنی أعطَیتُهُ.
«اصول کافی، جلد 2، صفحه 352»
انتهای پیام/1404
منبع: مشرق
دیدگاه ها