صبح قزوین ؛_____ حنانه امیری.
یکی از علمای دوره رضاخان در خاطرات خود می‌نویسد زمانی که رضا پهلوی تحت تاثیر تفکرات آتاتورک نخست وزیر ترکیه قرار گرفت و به کشف حجاب و مخالفت با حضور روحانیت در جامعه روی آورد فضای خفقان آوری در جامعه ایجاد شده بود؛ به گونه‌ای که کمتر طلبه ملبسی در بین مردم دیده می‌شد و شاهد بودم که گویی مردم در حال فراموش کردن روحانیت هستند.
به همین دلیل هر روز لباس طلبگی خود را بر تن می‌کردم و در بازار بدون هیچ مقصد خاصی قدم می‌زدم تا مردم روحانیت را به فراموشی نسپارند.
دشمن هنوز هست
همیشه تاریخ در حال تکرار است و امروز رضاخانی در کار نیست که به اجبار چادری از سر بانوان محجبه ایرانی بکشد بلکه دست‌های پنهان دشمن در الوان گوناگون در حال ایجاد بی بندو باری در فضای جامعه است و این تاکید «رابرت مرداک» مسئول شبکه من و تو است که می‌گوید هدف ما این است که تا 20 سال آینده اسمی از مادر و خانواده در ایران دیده نشود.
امروز حجم برنامه‌های کارآمد و موفق در حوزه عفاف و حجاب بسیار پایین است، یعنی نسبت هزینهای که به نسبت درگیری مخاطب با فرهنگ عفاف و از هر رسانه و کانالی که دائم با پیام‌هایی که منافی با سطح عفاف و حجاب مواجه می‌شود، از نظر حجمی کم است و از سوی دیگر ارتباط بین فرستنده پیام‌ها و گیرنده آن به دلایل مختلف برقرار نمی‌شود.
امروز بسیاری از برنامه‌های حوزه عفاف و حجاب خیلی کلیشه‌ای، شعاری و بدون شناخت ریشه‌ها صورت می‌گیرد و از جمله دلایلی که افراد را به بدحجابی سوق می‌دهد این است که پیام صادره اصلا در گفتمان طرف مقابل قرار نمی‌گیرد.
یعنی کسانی که پیام را می‌فرستند گیرنده خود را به خوبی نمی‌شناسند که در چه فضایی زندگی می‌کند، در چه فضایی تنفس رسانه‌ای دارد، رفت وآمد، خورد و خوراک، یا اینکه خیلی کلی پیام را ارسال می‌کنیم بدون در نظر گرفتن گیرنده آن؛ در صورتی که رسانه‌های مخالف به خوبی مخاطب خود را شناخته و متناسب گروه‌های مختلف برنامه طبقه بندی شده پخش می‌کنند.
البته افرادی هستند که به دلایل و انگیزه‌های مختلف بدحجاب‌اند، یا مشکل عاطفی یا خانوادگی و فرهنگی دارند یا کسی که الگوی خود در جامعه تغییر داده است پس پیامی که ما برای این فرد ارسال می‌کنیم نباید با مخاطبان دیگرمان یکسان باشد. مشکل کار ما در حوزه حجاب و عفاف این است که یک نسخه عملی را برای آگاهی همه قشرهای بدپوشش درنظر می‌گرفتیم.
امروز فضای جامعه ما به نحوی است که طبع انسان را به سمت فضاهای برون‌گری، خودنمایی و تفرج می‌کشاند، سبک زندگی، موسیقی و معماری ساختمان‌ها با فضاهای کوچک نیز به همین روال است.
امروز جامعه شبیه بدن مریضی شده که پر از خال و جوش است و به جای درمان ریشه‌ای آن، شروع می‌کنیم روی این خال و جوش‌ها پماد زدن!
وضعیت بد نیست
البته هنوز میانگین وضعیت اعتقادی فرهنگی جامعه ما خیلی خوب است و در پژوهش‌های صورت گرفته از خانم‌های بدحجاب نشان می‌دهد 70درصد آنها فرهنگ حجاب را فرهنگ خوبی می‌دانند و اذعان کرده اند که پوشش موضوع خوبی است.
برای هر طیفی و هر انگیزه‌ای که مشکل بدحجابی دارند باید متناسب با همان طیف برنامه ریزی کرد، قشری از جامعه هستند که مشکل پوششی آنها ازدواج یا عاطفی است و یا فردی که انگیزه آن این است که می‌خواهد با جمهوری اسلامی مخالفت کند؛ بعد باید با هر کدام از اینها راه حل و پیشنهادات متناسب با مشکل پوششی آنها را سمت عفاف و حجاب سوق داد.
برای اکثر بانوانی که که آرایش می‌کنند و ساپورت می‌پوشند باید مباحث دینی آنها را تقویت کنیم؛ زیرا زمینه آن وجود دارد و اکثرا به علت ناآگاهی به بدپوششی روی آورده اند و تجربه نشان داده است که این بانوان ایرانی عفیف هستند.
نکته دیگر نوع پوشش زننده بازیگران مشهور است که نباید هر نوع آزادی در پوشش و رفتار داشته باشند، زیرا آنها قشر مرجع جامعه هستند و اکثر نوجوانان و جوانان ما در حال الگوگیری از آنها هستند.
یکی از نکات دیگر که در اکثر خانواده‌ها رعایت نمی‌شود عدم انتقال آگاهی‌های لازم به افراد درباره بحث عفاف و حجاب از دوران کودکی است.
مهمترین مسئله ای که در بحث حجاب از آن غفلت شده است، تبدیل کردن بحث عفاف و حجاب به یک امر مذهبی است و بیان جملات نادرستی مثل اینکه در صورت عدم رعایت حجاب مورد خشم الهی قرار می‌گیریم و به جهنم خواهیم رفت!
این نگاه زمینه ساز دل سردی و دلزدگی جوانان می‌شود در صورتی که ما باید بحث سلامت مسئله جنسی را مطرح کنیم.
سلامت جنسی یعنی سلامت اجتماعی و خانواده و اخلاق؛ اگر این سلامت جنسی برقرار نشود و شما در بحث حجاب ولنگاری داشته باشید، خروجی آن شکل گیری و افزایش ناامنی، تجاوز، بزه و اعتیاد، خودکشی و افسردگی در جامعه است.
پس نکته اصلی در بحث حجاب و عفاف، شناخت مخاطب و برنامه ریزی متناسب با شرایط روحی و فکری اوست؛ در غیر این صورت برنامه‌های عفاف و حجاب با نگاهی که امروز در حال جریان است خروجی مفیدی نخواهد داشت.
انتهای پیام/2002
دیدگاه ها