لزوم تمرکز اهداف دفاع مقدس در برابر هجمه‌های فرهنگی

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر صبح قزوین ؛ امروزه غرق شدن در روزمرگی و توجه بیش از حد به اصل ارتقای کیفیت زندگی مادی، موجب شده تا بسیاری از واقعیت‌های مهم و تأثیرگذار زندگی در جوامع بشری فراموش شود.

توجه به ارزش‌های والای اخلاقی نظیر شهادت، ایثار، دفاع و شناخت و واکاوی آنها در جهت قرار گرفتن در مسیر تعالی و استفاده از فرصت کوتاه زندگی به منظور رشد و بالندگی، از جمله مسائلی است که در عین اهمیت در هیاهوی زندگی شهری رنگ باخته اند و در صورتی که تدبیری در جهت پررنگ تر کردن آنها اندیشیده نشود، آینده نگران کننده ای در انتظار این نسل خواهد بود.

در طول دو دهه اخیر، بعد از پایان جنگ تحمیلی و قرار گرفتن کشور در مسیر سازندگی و جبران خسارات مالی و انسانی ناشی از جنگ، نهاد ها و ارگان‌های مختلف درصدد حل و رفع مشکلات بر آمدند و گام‌هایی را در بخش‌های مختلف اعم از عمران، اقتصاد، فرهنگ و غیره برداشتند؛ اما در این میان غافل شدن از بزرگ مردانی که آرامش و امنیت امروز این سرزمین مرهون گذشت و ایثار آن هاست، بزرگ ترین خدشه ای است که فرهنگ دفاع مقدس به خود دیده است.

به نظر می رسد عمده ترین دلیلی که موجب فاصله گرفتن نسل امروز از فرهنگ دفاع مقدس و پاسداشت شهدا و ایثارگران می‌شود، غافل شدن از ضرورت نهادینه سازی چنین فرهنگی در جامعه است.

این در حالی است که هیچ کشور و ملتی نمی‌تواند تضمین کند که جنگی در آن رخ نخواهد داد کما این که حضور در جبهه جنگ نرم نیز نوعی مجاهدت محسوب شده و تا زمانی که فرهنگ مبارزه و بزرگداشت مبارزان مورد توجه قرار نگیرد، این کمبود همچنان احساس می‌شود.

از سوی دیگر بسترسازی برای تبیین اهداف و آرمان‌های شهدا و ایثارگران، ضمن آنکه می‌تواند گام کوچکی در جهت جبران از خودگذشتگی و جان فشانی آنها باشد، می‌تواند به عنوان عنصر مکمل در تربیت نسل جدید مورد استفاده قرار گیرد و جوانان امروز را از دام ظاهرطلبی و پوچ گرایی برهاند.

گرچه در نگاه اول بتوان با سرشماری اقدامات انجام شده در راستای ارج نهادن به شهدا و ایثارگران و ترویج فرهنگ دفاع مقدس در جامعه، اقدامات صورت گرفته را مطلوب ارزیابی کرد، اما توجه به نتیجه این اقدامات و برآیند شناخت نسل امروز از حقیقت این دفاع مقدس نشان می‌دهد که اقدامات صورت گرفته نه تنها کافی نبوده است، بلکه گاهی به نتیجه معکوس داشته است.

گرچه توسعه فناوری توانسته است به ارتقا سطح آگاهی نسل جوان منجر شود و وی را نسبت به جوان دهه شصت بیدارتر و هشیارتر کند، اما نداشتن درک صحیح از هنجارها، ارزش های اخلاقی و ناتوانی در تمایز بایدها و نباید بزرگترین آسیبی است که جوان امروز از آن رنج می‌برد و به جرأت می‌توان حل این آسیب را در گرو شناساندن ارزش های اصیل انقلابی و معرفی راه درست زندگی دانست.

حضور فعال در فضای جنگ نرم به منظور معرفی آرمان‌ها
در این میان بهره وری از راه راستین شهدا و ایثارگران و کنکاش در زندگی آنها به منظور دستیابی به حقیقت انسانیت راهکار موثری است که می‌تواند ضمن آن که شیوه تربیتی فرزتدان امروز را به تربیت مبتنی بر دین و ارزش‌های والای انسانیت نزدیک کند و آن ها را از خطرات جامعه امروزی مصون بدارد، در رسیدن جامعه به جایگاه ایده آل موثر خواهد بود و بسیاری از ناهنجار های اخلاقی و دینی را درهم می‌شکند.

نکته قابل تأمل بعد از تببین ضرورت توجه به فرهنگ دفاع مقدس و آرمان‌های شهدا و جامعه ایثارگران، نحوه عملکرد صاحب نظران و فعالان این عرصه به منظور بهبود وضعیت موجود و احیاء یاد شهدا است.

متاسفانه در طی سال‌های اخیر، فعالیت‌های مربوط به این حوزه، ضمن آن که مقطعی بوده و در مناسبت‌های خاص بروز یافته است، همچنین به صورت نمادین بوده و تاثیرگذاری عمیق و کاربردی نداشته است.

برگزیدن نام شهدا، برای نامگذاری کوچه‌ها و محلات، برگزاری همایش‌ها و بزرگداشت‌های مختلف و ساخت فیلم‌ها و مستندهایی در این راستا، گرچه به نفس خود قابل تحسین بوده و می‌توان از آن به عنوان اقدامی موثر در توسعه این فرهنگ ارزیابی کرد، اما به طور قطع کافی نیست.

نیاز امروز جامعه به فرهنگ غنی و مبنی بر اصول حقیقی زندگی، با اقدامات صورت گرفته همخوانی ندارد کما این که جامعه کنونی در معرض هجمه فرهنگی و از پیش حساب شده ای از سوی جوامع مختلف دارد و این مهم لزوم تمرکز بر معرفی و ترویج راه، اندیشه و هدف شهدا و جانبازان را مهم تر از پیش جلوه می‌دهد.

در شرایط فعلی نیز استفاده از دستاوردهای نوین، حضور فعال در فضای جنگ نرم به منظور معرفی آرمان‌ها و اهداف دفاع مقدس، شهدا، ایثارگران و رزمندان و همچنین به روز کردن روش‌های فرهنگسازی می‌تواند در افزایش بازدهی این اقدامات موثر باشد.

آمار بیش از 3هزار شهید و 6 هزار ایثارگر در استان نشان می‌دهد که قزوینی‌ها در گذشته، تا چه حد بر اصولی چون دین داری، ولایت مداری، پاسداری از ناموس و وطن پایبند بوده و در مسیر حفظ و حراست از آن تا پای جان جهاد کرده اند.

لذا به نظر می‌رسد تحکیم مجدد چنین فرهنگی در خانواده‌های قزوینی منوط به شناخت درست مبانی دینی، مذهبی و ملی و به کار گیری ابزارهای مادی و معنوی در دسترس تا مرز موفقیت است، باشد که به این واسطه بتوان جای خالی معنویت را در بین نسل امروز استان پر کرد.
"صبا محمدخانی"
انتهای پیام/2002