نبایدهای فرمان «آتش به اختیار» چیست؟

نبایدهای فرمان آتش به اختیار چیست؟ نخست و مهم‌ترین نباید این میدان، عمل کردن خارج از چارچوب و دستورالعمل است. قرار نیست یک تشکل فرهنگی و دانشجویی به هر روش و طریقی به هدفش دست یابد. حرکت‌ها باید در چارچوب قانون و با استفاده از ابزارهای مشروع باشد؛ روش‌های غیرعقلایی و غیر منطقی نسبتی با گفتمان انقلاب ندارند.

در واقع قرار نیست هدف وسیله را توجیه  کند  بلکه به تعبیر شهید مطهری: «برای حق باید از حق استفاده کرد. یکی از راه‌هایی که از آن راه بر دین از جنبه‌های مختلف ضربه وارد شده است، رعایت نکردن این اصل است که ما  همان طور که هدفمان باید مقدس باشد، وسایلی هم که برای این هدف مقدس استخدام می‌کنیم باید مقدس باشند؛ مثلاً ما نباید دروغ بگوییم، نباید غیبت کنیم، نباید تهمت بزنیم؛ نه فقط برای خودمان نباید دروغ بگوییم، به نفع دین هم نباید دروغ بگوییم، یعنی به نفع دین هم نباید بی دینی کنیم، چون دروغ گفتن بی‏دینی است».

نباید دیگری که در این فرمان مورد توجه است، خروج از چارچوب کار فکری و گفتمانی و افتادن به ورطه سیاسی کاری و سیاست زدگی است. در اینجا قرار نیست از چارچوب‌های قانونی و مصالح ملی و دینی، عبوری صورت بگیرد و طبق چنین منطقی حمله به سفارت انگلیس یا عربستان حتماً خلاف قوانین و مصالح کشور است و رفتارهای دور از شأنی که به ایجاد شکاف و تفرقه در جامعه دامن می زند، مجاز نخواهد بود .

بی عملی یا بلاتکلیفی و دست روی دست گذاشتن و معطل تصمیم کانون‌های تصمیم گیری ماندن، نبایدِ روشن و قطعی دیگری است که هرگونه بهانه‌ای را از افسران جنگ نرم سلب می‌کند و آنها را موظف می‌سازد تا با ابتکار عمل و با انگیزه و نشاط لازم، از مرزهای اندیشه و گفتمان انقلاب حراست کنند.


انتهای پیام/1404