راه‌اندازی بدلِ شبکه‌های معاند در داخل کشور/ ترویج فمینیسم و لجن‌پراکنی علیه نظام در برنامه جدید آزاده نامداری

برنامه گفت و گو محور "آبان" بستری را فراهم کرده تا بسیاری از زنانی که در مورد فعالیت آنها شائبه های زیادی وجود دارد، آزادانه به اظهارنظر علیه نهادهای قانونی کشور بپردازند.

در قسمت اخیر برنامه مذکور مونا برزویی ترانه سرایی که سابقه همکاری با خواننده های لس آنجلسی را دارد، دعوت شده بود. این ترانه سرای کمترشناخته شده، چندی پیش به عنوان استاد دوره ای در دانشگاه علامه طباطبایی انتخاب شد که با پخش گزارشی از این موضوع در 20:30، نام او بیش از پیش در میان مردم پیچید.

در این میان، برنامه "آبان" فرصتی استثنایی برای او فراهم کرد تا هر آنچه دل تنگش علیه ساختار کنونی کشور می خواهد بگوید. بارها و بارها از آنچه "سقف کوتاه" مملکت می نامید گلایه کرد؛ ممنوع الفعالیت و ممنوع الخروج شدنش را - آن طور که خودش می گوید - به باد انتقاد گرفت و جالب اینکه اعتراف کرد حتی یک بار هم پیگیر رفع مشکل خود نشده! او حتی در پاسخ به اینکه آیا حاضر است به خاطر هماهنگی با قوانین و عرف، در وضعیت حجاب خود اندکی تغییر ایجاد کند، گفت که لزومی نمی بینم برای گرفتن مجوز نقاب بزنم. او آشکارا علیه قانون حجاب حرف زد و گفت ظاهرِ هر کس یک انتخاب شخصی است.

این ترانه سرا که نام خواننده های لس آنجلسی را به راحتی در برنامه مذکور به زبان می آورد، برای دفاع از ترانه های خود به نوحه های عزاداری هم حمله کرد. برزویی با اشاره به یک نوحه، آن را "وقیحانه" خواند و تصویر ایجادشده توسط آن را "اروتیک" دانست و سرآخر مدعی شد که چنین نوحه ای باید ممنوع اعلام می‌شد نه ترانه من!

مهم تر از اظهارات مهمانان برنامه که عمدتا علیه یکی از نهادها و یا قوانین بیان می شوند، بستری است که برنامه آبان برای آنها فراهم می کند؛ این بسترسازی حتی در کلام مجری برنامه هم به وضوح قابل مشاهده است. به طور مثال، کافی است نگاهی به لحن و نیز پاس گل هایی که آزاده نامداری به مهمان برنامه اخیر داده بود بیندازیم. او در مورد گزارشگر ناشناخته 20:30 که گزارشی درباره مونا برزویی پخش کرده بود، با لحنی آکنده از تنفر نسبت به صداوسیما صحبت می کند و حتی با همراهی مهمان، مامور و معذور بودن وی را تایید می کند! این تنفر در لحن نامداری زمانی مشخص تر شد که او با تمسخر، در بخشی از گفت و گوی خود درباره یک همکار سابق خود در تلویزیون گفت که شاید تا حالا ابی – خواننده لس آنجلسی - گوش نکرده!

از طرفی، یک بار وقتی مهمان برنامه مدعی می شود که "نمی خواهند کسی از یک حدی بیشتر محبوب شود" با سوال چندباره درباره اینکه "کی نمی خواهد؟"، تلاش می کند تا نه فقط برنامه ریزان ارشد فرهنگی کشور را بلکه حتی سیاست های ثابت نظام را به چالش بکشد و سرانجام با نوع تدوین خاص برنامه، بر فضای ابهام آلود ایجاد شده دامن بزند.

آزاده نامداری در همین برنامه حتی یک بار - سهوا یا عمدا -  به جای بخش خبری 20:30، از "بی بی سی" استفاده کرد که حتی اگر عمدی نبوده باشد ظاهرا در راستای برنامه ریزی سازندگان برنامه بوده است.

برنامه "آبان" هر هفته به صورت اینترنتی و با همکاری سایت آپارات پخش می شود. ورود برنامه به فضاهای زنانه و دخترانه و پخش گعده‌های بی پرده شخصی تر تحت نام هایی مانند "ورود آقایان ممنوع" و "زن برتر" که در آنها از هر دری سخن می گویند، اگرچه موضوع جدید نیست اما محتوای مسائل بیان شده آن کاملا غیرعرفی است. از آن مهم تر، تیتراژ برنامه با صدای یک زن – غزل شاکری – تکلیف این برنامه را کاملا مشخص کرده به طوری که به نظر می رسد علاوه بر عرف، حتی توجه به قوانین کشور نیز چندان جدی گرفته نمی شود.

ظاهرا قرار است مهمانان برنامه مذکور، شخصیت های مختلف و چهره های معروف از میان زنان کشور باشند اما نگاهی به فهرست مهمانان در همین چند برنامه اول، نشان می دهد که رویکرد سازندگان، با رویکرد کلی عرف جامعه و نیز آنچه در دستگاه های فرهنگی از جمله صداوسیما در جریان است همسو نیست؛ به جز مونا برزویی، حضور مهمانانی چون نیلوفر اردلان و منیژه حکمت که اولی به دلیل ماجرای اختلاف نظر با همسرش برای حضور در مسابقات خارجی، مدت ها سوژه رسانه های بیگانه شده بود و دومی سال هاست به عنوان یک سینماگر معترض و دگراندیش شناخته شده، به خوبی موید این ادعاست.

از طرف دیگر، بوی فمینیسم به شدت از "آبان" استشمام می شود و حتی رک گویی مجری برنامه و سوال او درباره فمینیست بودن یا نبودن مهمان هم نه تنها نمی تواند این اتهام را از برنامه بزداید بلکه به آن دامن می زند. همه این ها در کنار القای این موضوع که زنان در کشور مورد ظلم قرار می گیرند و وجود تبعیض علیه آنان قطعی است، با مقصر جلوه دادن نظام، برنامه مذکور را به سمتی برده که سال هاست شبکه های معاند خارج نشین همان راه را در پیش گرفته اند.

اکنون سوالی که وجود دارد این است که چه نظارتی روی برنامه های اینچنینی وجود دارد که هرکس با کمترین هزینه و صرفا با همکاری یک اسپانسر و یک سایت پربیننده می تواند به بهانه های غیرسیاسی چنین تبلیغاتی علیه کشور انجام دهد؟




انتهای پیام/1404