۱۹/رمضان/۱۴۴۵

-

۱۴۰۳/۰۱/۱۰ جمعه

صبح قزوین مهرورزی و دورهمی‌های خانوادگی نباید به فراموشی سپرده شود
کد خبر: ۲۲۱۲۵۹ تاریخ انتشار: ۱۳۹۵/۹/۳۰ ساعت: ۸:۲۲ ↗ لینک کوتاه

سفره‌های اشرافی طولانی‌تر از شب یلدا؛

مهرورزی و دورهمی‌های خانوادگی نباید به فراموشی سپرده شود

از زمانی که تجملات و چشم و هم‌چشمی چاشنی سفره‌های شب یلدا شده است این سنت دیرینه رنگ دیگری به خود گرفته به طوری که گاهی طول سفره‌های اشرافی بیش از طول آخرین شب پاییزی می‌شود.

مهرورزی و دورهمی‌های خانوادگی نباید به فراموشی سپرده شود
به گزارش سرویس اجتماعی صبح قزوین ، بازارگرمی هندوانه فروش‌های سر چهارراه‌ها و تنور داغ آجیل فروش‌ها در روزهای منتهی به فصل زمستان خبر از فرا رسیدن طولانی‌ترین شب سال یعنی «شب یلدا» یا «شب چله» را می‌دهد.

شبی که خانواده‌های ایرانی طبق آداب و رسوم دیرینه دور هم جمع می‌شوند تا از روزهای برگ ‌ریزان پاییزی خداحافظی کنند و به استقبال روزهای سرد و برفی زمستان بروند.

حضور پدربزرگ‌ها، مادربزرگ‌ها و بزرگان فامیل در این شب گرما بخش محفل خانواده‌هاست تا دور هم جمع شوند و با تازه کردن دیدارها سنت حسنه صله رحم را به جا آورند و شبی پر از خاطره‌های زیبا را رقم بزنند.

این محفل آئینی خالی از تنقلات نبوده و انارهای ترک خورده با دانه‌های خوش نقش، هندوانه ذخیره شده از تابستان، انواع آجیل و شیرینی‌های سنتی در میان سفره شب یلدا روی کرسی‌ها خود نمایی می‌کردند.

جشن از زمانی آغاز می‌شود که اعضای خانواده همراه با صرف تنقلات به گفت‌وگو با هم می‌پردازند و پای نقل و قول‌های شیرین و ماندگار پدربزرگ و مادربزرگ‌ها می‌نشینند و بعد نوبت به فال حافظ می‌رسد که یکی از مرسوم‌ترین آیین‌های شب یلدا است .

مردم دیوان اشعار لسان الغیب را با نیت بهروزی و شادکامی می‌گشایند و فال دل خویش را از او طلب می‌کنند و برخی دیگر هم نیز به شاهنامه خوانی و شعرخوانی می‌پردازند اما همه این‌ها ترفندهایی است تا خانواده‌ها گرد یکدیگر آیند و بلندترین شب سال را با شادی و خرسندی به سپیده برسانند.

مادران و پدران ما از دیرباز سعی کرده‌اند تا این آداب و رسوم را سینه به سینه حفظ و به نسل‌های آینده منتقل کنند اما گذر زمان و چرخ روزگار تغییراتی را در آن ایجاد کرده و موجب شده تا سادگی و بی آلایشی از آن رنگ ببازد.

از زمانی که تجملات و چشم و هم‌چشمی چاشنی سفره‌های شب یلدا شده است این سنت دیرینه رنگ دیگری به خود گرفته به طوری که گاهی طول سفره‌های اشرافی بیش از طول آخرین شب پاییزی می‌شود.

چند سالی است که شب یلدا هم برای قشر خاصی از جامعه به مراسمی لوکس تبدیل شده و این قشر برای خودنمایی و فخرفروشی حاضرند حتی هزینه‌های میلیونی نیز برای این شب پرداخت کنند و به جای جشن گرفتن این سنت باستانی شاهد اسراف بیش از حد اقشار غنی جامعه هستیم.

به طوری که از چند روز مانده به طولانی‌ترین شب سال ارائه دهندگان خدمات مخصوص این شب لیست کالاهای خود را در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی به نمایش می‌گذارند و برای نمونه کارهای خود مشتری جذب می‌کنند.

از یک سو افرادی هستند که برای یک شب نیز هزینه‌های میلیونی می‌پردازند اما از طرف دیگر افرادی هستند که طولانی‌ترین شب سال خاطره طولانی‌ترین شب گرسنگی را برای آن‌ها تداعی می‌کند.

شاید امروز اجاره عقب مانده، شهریه پرداخت نشده مدارس و دانشگاه فرزندان، جهیزیه تکمیل نشده عروس و داماد و هزاران هزینه دیگر گوشه‌های خالی سفره شب یلدای بسیاری از خانواده‌ها را پر کند.

همه مردم دوست دارند به بهترین شکل و بدون دغدغه به استقبال این ایام بروند اما وقتی به کوچه و بازار قدم می‌گذارند و با هزینه‌های کمرشکن اجناس مواجه می‌شوند که درآمد آن‌ها کفاف پرداخت آن را ندارد، شیرینی لحظه‌های کنار هم بودن به تلخی سپری می‌شود.

با توجه به بیکاری و وضعیت اقتصادی نامناسب حاکم بر کشور، با فرا رسیدن برخی سنت‌های باستانی از جمله شب یلدا و عید نوروز خانواده‌ها به جای شادی و دلخوشی برای این روزها از دلهره و استرس هزینه‌های سنگینی که باید متحمل شوند رنج می‌برند.

حال اینکه فلسفه شب یلدا چیزی جز نماد نیکی‌ها و مهرورزی به یکدیگر و جنگیدن با ظلمت و رسیدن به سپیده و روشنایی نبوده است فلسفه‌ای که امروز به آرامی در مردابی از تجملات در حال غرق شدن است و کسانی هم که توان هم‌پا شدن با این تجملات را ندارند از خیر برگزاری چنین آئین‌هایی می‌گذرند.

شاید این زنگ خطری باشد برای به فراموشی سپرده شدن سنت‌های خوبی که با فرهنگ و دین ایران اسلامی گره خورده و بخشی از هویت ما را شکل می‌دهد؛ حال این سوال پیش می‌آید آیا کسانی که هزینه هنگفتی برای یک شب می‌پردازند نمی‌توانند این شادی را با همنوعان خود تقسیم کنند؟ و یا نمی‌شود تدبیری اندیشید که معیشت مردم شرایط مطلوب‌تری داشته باشد و فاصله طبقاتی موجود در جامعه به درازای طولانی‌ترین شب سال نباشد؟

امید است که مردم فرهیخته ایران اسلامی کمی بیشتر در سبک زندگی و منش خود درنگ کنند و سنت‌های دیرینه و پسندیده این سرزمین را به گونه‌ای شایسته‌تر پاس بدارند و فرهنگ دست‌گیری و نوع دوستی را از یاد نبرند تا برای همیشه به نیکی در تاریخ یاد شوند و از طرفی مسئولین هم برای هر چه بهتر شدن وضعیت اقتصادی مردم تلاش کنند تا «دست‌های خالی یک پدر» موضوع انشاء فرزندش نباشد.
انتهای پیام/2002
منبع: شاخص نیوز

دیدگاه ها

اخبار استان قزوین
اخبار ایران و جهان