به گزارش سرویس سیاسی
صبح قزوین ، انتخابات ایالات متحده نشان داد که آمریکا، آن چیزی که در برخی رسانهها میبینیم و میشنویم، نیست و آن زرق و برقهای هالیوودی و آن توصیفهای سریعالقلمی یک مشت حرف رایگاناند.
در عرصه سیاست و اجتماع عمدهی چهرههای تجددگرا علاوه بر اعلام گرایش ظاهری و باطنی خود به مدل سیاسی و سبک زندگی آمریکایی، از کشور ترکیه به عنوان الگوی سیاست داخلی و خارجی یک کشور مسلمان یاد کرده و آن را مدلی موفق از دموکراسی و حکومتداری توصیف میکردند.
محمود سریعالقلم، نائب رئیس مرکز پژوهشهای علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه، عضو هیئت علمی و استاد تمام گروه علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی که ارتباط بسیار نزدیکی نیز با حسن روحانی رئیس دولت تدبیر و امید دارد نیز از این دسته افراد است که علاقه وافری به ترکیه دارد.
سریعالقلم در گفتوگو با روزنامه شرق (خرداد ۹۱) با تمجید از سیاستهای آنکارا میگوید:
«در حال حاضر ترکیه کشور مدل منطقه است و طبیعی است این کشور به نسبت کشورهایی که نتوانستند مدلی ارائه دهند، اعتبار بیشتری دارد. من فکر میکنم در نهایت قدرت سیاسی منطقه به عربستان و قدرت اقتصادی و دیپلماتیک به ترکیه منتقل میشود.»
اما کودتای پانزدهم و شانزدهم ژوئیه ۲۰۱۶ ترکیه، همهی پیشگوییها و تحلیلهای روشنفکرمأبانهی سریعالقلم و سایر اصلاحطلبان را به دیوار کوبید تا جایی که دیگر در نوشتههایشان هیچ خبری از ترکیه به عنوان کشوری که مدل منطقه است، نبود.
حالا نوبت به آمریکا رسیده است. انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده نشان داد که آن دسته از اساتید، نخبگان، پژوهشگران و تحلیلگرانی که تکتک سلولهای بدنشان لیبرالاند و چکمههای سربازان آمریکایی را بوسه میزنند و آمریکا را اتوپیای دستنیافتنی خود توصیف میکردند، سخت در اشتباه بودهاند.
برای آنها فرقی ندارد که هیلاری کلینتون مادر داعش و الهه جنگ آمریکایی است؛ چرا که علاقهی شدید به چیزی یا کسی، آدمی را کور و کر و لال میکند و اصلاحطلبان نماد چنین بنیبشری در داخل ایراناند. اصلاحطلبانی که تا مدتها به خاطر آمدن ترامپ خواهند سوخت!
مردم آمریکا پس از ۴۵ دوره مشق دموکراسی، به کسی رأی دادهاند که رفورمیستها او را دیوانه، نفهم، عوضی، بیشعور، جنگجو، مفسد، پوپولیست و عیاش توصیف میکنند.
این بود حاصل دو قرن انتخابات آزاد در بهشت گمشده اصلاحات!
انتهای پیام/2002
منبع:
شهر مینو
دیدگاه ها