فرهنگ حسینی تنها راه نجات جامعه از ناهنجاری های فرهنگی/ امام حسین(ع) نیاز همیشگی مردم

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر صبح قزوین ، هنگامی نام اباعبدالله الحسین(ع) به وسط می آید، دل شیفته نامش می شود، حسین(ع) به سان طبیبی است که دوای درد همه بشریت در دستان اوست. نه تنها دردهای روحی بلکه نام با برکتش شفابخش دردهای جسمی و دنیایی هم است.

جدای از تاثیر امام حسین(ع) بر زندگی فرد فرد محبانش، راه مبارک آن حضرت بر تمام شئون زندگی بشریت راهگشاست و هرجایی که سبک زندگی حسینی به میان می آید مشکلات و موانع تاب و تحمل در برابر راه وی را ندارند.در زیر به چند نمونه از آثار و برکات توسل به آن حضرت در اجتماع می پردازیم.

تاثیر قیام اباعبدالله در زنده ماندن اسلام در دوران خفقان
بعد از غیبت حضرت ولی عصر(عج) مهمترین عاملی که باعث گرویدن مردم به فقها و زنده ماندن فرهنگ شیعه بود محبت اهل بیت(ع) بود و مهمترین عامل آن یاد حضرت اباعبدالله الحسین(ع) بود.نام حضرت اباعبدالله لرزه به اندام ستمگران و ظالمان می انداخت و از هراس آن بسیاری از ظالمان این عزاداری را ممنوع می کردند.

متوکل عباسی، رضاپهلوی و صدام های تاریخ تحمل نمی آوردند مردم به عزاداری بپردازند و از روشن گری اباعبدالله بعد از سال ها از شهادت ایشان به شدت می ترسیدند.

نقش محرم و صفر در پیروزی انقلاب
حرکت فقهای شیعه در نهادینه کردن نهضت حسینی بعد از 1400 سال به ثمر نشست و مردی از نسل آن حضرت با احیای شعار عاشورا نظامی حسینی را برپا کرد. حضرت امام خمینی(ره) در این باره گفته بود: «ما ملت گریه سیاسی هستیم، ما ملتی هستیم که با همین اشک ها سیل جریان می‌دهیم و خرد می‌کنیم سدهایی را که در مقابل اسلام ایستاده است.»

امام خمینی(ره) با معنا کردن حدیث شریف «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» به ملت نگاهی جدیدی آموخت و تاکید کرد : «حضرت سید الشهدا به همه آموخت که در مقابل ظلم، در مقابل ستم، در مقابل حکومت جائر چه باید کرد»

فرهنگ عاشورایی مردم ایران باعث شد تا هشت سال جنگ تحمیلی که تمام دنیا پشتیبان طرف مقابل(صدام) بود را به شایستگی به پیروزی رساند.

بعد از دوران جنگ همین فرهنگ به یاری کشور آمد و کسانی که پیروان عاشورا بودند با حرکات جهادی به سازندگی کشور و حرکت در علم و فناوری رفتند. ولی قصه پر غصه از زمانی آغاز شد که با فاصله گرفتن برخی مسئولین از فرهنگ انقلابی و عاشورایی و گرویدن به دنیا مسیر جامعه ایران سیر جدیدی را آغاز کرد.

عده ای از مسئولان با فاصله گرفتن از زندگی مردم عادی جامعه به زراندوزی و ثروت روی ثروت گذاشتن عادت کردند و برای تصرف جاه و مقام «له له» زدند و نه تنها خود اشرافی زندگی کردند بلکه تلاش کردند این فرهنگ مصرف گرایی و تجمل پرستی در میان مردم هم رواج پیدا کند.

از طرف دیگر دشمنان فهمیده بودند که راز ملت ایران در روحیه حسینی است تمام همت خود را به کار بستند با کمرنگ کردن این روحیه بزرگترین سلاح مردم ایران را بگیرند، شاهد این ماجرا ماهواره ها و تبلیغات گسترده علیه عزاداری ها و حتی نفوذ در برخی هیئت ها و تلاش برای ایجاد شیعه بی خاصیت و تفرقه افکن به نام شیعه انگلیسی شد.

امروز دشمن با تمام لشگر داخلی و خارجی به میدان آمده است و کانال های ماهواره ای و کانال های تلگرامی هنوز هم حریف این نور الهی نمی شوند و وقتی اول محرم می آید دشمن باز ناامید می شود و با هجوم مردم در هیئت های مذهبی یاد زخم خوردن های خود از اباعبدالله می افتد.

حتی داعش سازی استکبار برای از بین بردن شیعه هم به احیای دوباره فرهنگ مقاومت حسینی منجرشد و دشمنان را بار دیگر مستاصل و درمانده کرد.

امام حسین نیاز همیشگی جامعه
عده ای از جوانان به دلیل فاصله گرفتن از فرهنگ عاشورایی به افسردگی رسیده اند دختران و پسران جوان آرزوی خود را در شبکه های اجتماعی و شبکه هایی مثل اینستاگرام و تلگرام جستجو می کنند و برای رسیدن به آرامشی که از آنان فراری است تن به روزمرگی و زندگی فانتزی و مصنوعی مجازی داده اند و ایده آل خود را سبک زندگی غربی می دانند ولی جز سرخوردگی به چیزی نمی‌رسند.

عده ای از مسئولین دل به دنیا بسته اند و عده ای دیگر از مردم در فقر دست و پا می زنند حال اگر فرهنگ حسینی در جامعه جاری شود قهرمانان بیشتری از جنس سردار سلیمانی و سردار همدانی در جامعه ظهور می کند و مسئولین به جای سبقت از هم در دستیابی به دنیا ، در عمل صالح و حسینی از هم سبقت خواهند گرفت.

جامعه به افسردگی مزمنی مبتلا شده که از اثرات دنیازدگی و ترویج گناه در بین مردم است و اگر فرهنگ حسینی در جامعه جاری شود جامعه به شور و نشاطی رویایی خواهد رسید.

وقتی صحبت از دهه شصت در بین مردم می شود همه با حسرت از آن دوران یاد می کنند و می گویند صفا و صمیمیت آن دوران تکرار نشدنی است ولی فراموش می کنند بگویند اصلی ترین عامل صفای دهه شصت ، موج زدن فرهنگ حسینی در میان مردم بود.

حاج منصور ارضی یکی از مداحان اهل بیت (ع) در این باره معتقد است:«باید با اباعبدالله علیه السلام زندگی نماییم؛ چون عده ای فقط همین دهه را با ابا عبدالله زندگی می‌کنند و دوباره برمی‌گردند به زندگی و معیشت خود، همان زندگی که داشتند یعنی گرفتار دنیایی داشتند یا زندگی تجملاتی قبل، یادگاری هم می‌ماند برایشان منظورم این نیست که آدم بدی باشند. چون از این دوران یاد می‌کنند و می‌گویند یادش بخیر مثلاً ما ده روز با امام حسین عشق کردیم و از مجالس ایشان لذت بردیم و توانستیم برای امام حسین علیه السلام خرج کنیم. ولی این زندگی ده روز بیشتر ادامه ندارد اما یک عده ای کاملاً با ابا عبدالله زندگی می‌کنند گویی خانه زاد حضرت هستند و والدین او را برای ابا عبدالله تربیت کرده اند.»

در این میان نقش مبلغان مذهبی، مداحان اهل بیت(ع) ، رسانه ها و تمام محبین حضرت حسین ابن علی(ع) این است که تا می توانند به نشر معارف اهل بیت(ع) بپردازند و تا می توانند فضای جامعه را به سوی حسینی شدن ببرند شایسته است مسئولین محترم نیز با اقدامات جهادی و عاشورایی و با برنامه های حساب شده مشکلات معیشتی و بیکاری جوانان و رکود در اقتصاد را از بین ببرند تا تمام جامعه به این یقین برسد که راه حسین(ع) راه سعادت ابدی بشر است.

فراموش نکنیم جامعه امروز ما به انواع ناهنجاری ها و آسیب های فرهنگی و تهدیدات خارجی مواجه شده است که تنها با فرهنگ حسینی می توان آنان را معالجه کرد.
انتهای پیام/3008