ماجرای گریه خاتمی هنگام ثبت نام برای دور دوم انتخابات ریاست جمهوری‌اش/ روحانی همان راه را می رود؟

حسن روحانی خود شخصا تا کنون هیچ صحبتی مستقیم یا غیرمستقیم در این باره بر زبان نیاورده با این وجود، تعدادی از نزدیکان دولت و شخصیت های نزدیک به طیف هاشمی رفسنجانی به صورت جسته و گریخته این موضوع را مطرح کرده اند.

به عنوان یکی از آخرین نمونه ها، مسیح مهاجری مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی، درباره اینکه روحانی تمایلی به کاندیداتوری در سال 96 دارد یا نه گفته است که "ایشان مقداری دچار تردید بودند؛ ولی به این نتیجه رسیده‌اند که حضور داشته باشند." او مدعی شده است: "اگر آقای روحانی کاندیدا نشوند و با توجه به اینکه شخص خاصی را هم برای کاندیداتوری مد نظر نداریم که قدرت مقابله با رقبا را داشته باشد؛ بنابراین هر آنچه در چهار سال به دست آمده است از بین می‌رود و مفاسد اقتصادی بیشتر از گذشته ایجاد خواهد شد که خطر بزرگی برای کشور محسوب می‌شود."

در این میان البته برخی اصلاح طلبان با پیشگامی صادق زیباکلام هم در ظهر از کنار کشیدن روحانی و باز کردن فضا برای کاندیداتوری ظریف یا عارف حمایت کرده اند.

مجموع این فضاسازی ها، که به طور خلاصه، گزاره "از دلسوزان کشور(!) اصرا و از روحانی انکار" را القا می کند، یادآور فضایی است که پیش از انتخابات ریاست جمهوری سال 810 - دوره دوم خاتمی – به وجود آمده بود. در آن زمان نیز تردیدهایی درباره حضور دوباره خاتمی در انتخابات مطرح شد که در نهایت با یک اتفاق قابل تامل به پایان رسید.

ماجرا از این قرار بود که خاتمی، در روز ثبت نام برای انتخابات سال 80، در برابر خبرنگاران، با "چشمانی گریان" ظاهر شد و صحبت هایش چند بار به‌خاطر بغض در گلویش و اشک در چشمانش قطع شد. او در پایان بیت شعری خواند که "در عاشقی گریز نباشد زسوز و ساز/ استاده‌ام چوشمع، مترسان زآتشم" .

بعدها از این بخش از ثبت نامش در تبلیغاتش بسیار استفاده شد تا جایی که برخی معتقدند نحوهٔ حضور وی در روز ثبت نام تاثیر زیادی بر جلب رای مردم به وی داشت و در نهایت آرای 20 میلیونی او در سال 76 را به 21.6 میلیون رساند. آیا فضاسازی امروز حامیان دولت تدبیر و امید، برای ایجاد فرصتی مشابه برای حسن روحانی است تا از این طریق، آرای لحظه ای و احساسی بیشتری برای او جمع آوری شود؟

انتهای پیام/1404