زمین گیر شدن توپ ۱+۵ در ایران

به گزارش صبح قزوین، مسئله انرژی هسته ای برای ملت و نظام جمهوری اسلامی ایران یک پروژه مهم و ارزشمند است.
دغدغه ای که با زندگی تک تک ایرانیان عجین شده است.
ملت ما بعد از 35 سال زندگی با عزت و ایستادگی در مقابل فشارها و تحریم های دشمنانش نشان داده که حرف زور را قبول نمی کند و آنچه حق مسلم خود می داند به دست خواهد آورد.

شاید بتوان گفت در هیچ مسئله ای چون پرونده هسته ای ایران، دنیای غرب ما را بازیچه سیاست های کثیف خود قرار نداده است.

اما آنچه در این میان اهمیت دارد ایستادگی قاطع ایران اسلامی بر مواضع قانونی خود است.
اگر چه در دورانی ننگین به علت بی کفایتی عده ای وطن فروش این پروژه به طور مقطعی متوقف شد و دل دشمنان قسم خورده مان را شاد کرد اما غیرت ایرانی اجازه نداد این شیرینی به کام آن ها همیشگی باقی بماند.

اگر بخواهیم سیر تحولات و شکل گیری ایران هسته ای را تا به امروز مورد بررسی قرار دهیم، گام های اولیه آن به قبل از انقلاب  و حدود سال 46 برمی گردد.
در این سال ایران با امضای قرار داد هایی قدم در میدان دستیابی به انرژی هسته ای نهاد اما به دلیل بی عرضه گی مدیران پهلوی و سیاست های خاص دولل غربی که بر ایران تسلط داشتند پیشرفت خاصی حاصل نشد.

بعد از پیروزی انقلاب، ایران با عزمی راسخ این پروژه را دنبال کرد اما در مرداد 81 منافقین در سناریویی از پیش طراحی شده، شایعه ساخت سلاح هسته ای از جانب ایران را در جامعه بین المللی مطرح کردند و غرب از این فرصت به دست آمده بهترین استفاده را کرد و خواستار تعلیق فعالیت های هسته ای ایران شد.

در این میان دولتمردان زمان خاتمی با خفت و خواری مثال زدنی با مسئولین فرانسه وانگلیس دیدارداشتند وبا سرسپردگی تمام تعلیق فعالیت های هسته ای ایران را پذیرفتند.

از سال84 به بعد با روی کار آمدن دولتی جدید که با با مواضع غرب در ضدیت بود، تعلیق هسته ای ایران لغو گردید و قطار هسته ای ایران تا به امروز با لطف بیکران الهی با شتاب باورنکردنی خود در حال حرکت است.

ایران اسلامی در سال 85 به تکمیل چرخ سوخت هسته ای خود پرداخت.
سال 86 ورودمان به پروژه های هسته ای با راه اندازی 6000 سانتریفیوژ آغاز گردید و در سال 88 ما با آزمایش دو سانتریفیوژ جدید قدم در راه بسته بندی سوخت هسته ای گذاشتیم و تاکید کردیم اگر سوخت 20 درصد را به ما بدهند ما آن را تولید نمی کنیم.

کشورهای ترکیه و برزیل موافقت کردند برای مذاکره در رابطه با این مسئله به ایران بیایند اما غرب مخالفت کرد و اینچنین شد که دانشمند ایرانی خود تولید سوخت 20 درصد را به واقعیت تبدیل کرد.
با این اتفاقات و پیشرفت های چشمگیر ما، ششمین قطعنامه علیه ایران خرداد سال 89 صادر شد.

وقتی دنیای استکبار نتوانست جلوی پیشرفت جوان ایرانی را بگیرد به تهدید جنگ علیه ما و ترور4 دانشمند هسته ای کشورمان روی آورد و خصم همیشگی اش را پررنگ تر به نمایش گذاشت.

بطور کلی مذاکرات میان ایران و ائتلاف 1+5 تاکنون در قالب شش دوره مجزا و متوالی صورت گرفته است.
این دوره ها عبارتند از: 1- مذاکرات ژنو، 2- مذاکرات ژنو، 3- مذاکرات ژنو، 4- مذاکرات استانبول، 5- مذاکرات بغداد و 6-مذاکرات مسکو.
و در حال حاضر نیز دور هفتم مذاکرات هشت اسفند 1391 در آلماتی پایتخت قزاقستان برگزار شد.

نتایج مذاکرات «مسکو» با وجود تلاش غربی‌ها برای به شکست کشاندن این مذاکرات با درایت هیأت ایرانی منتهی به شکست نشد.
فلذا مذاکرات «مسکو» را باید نه شکست و بی‌نتیجه ماندن گفتگو‌ها و نه موفقیت و پیروزی تلقی کرد، تنها دستاورد مذاکرت مسکو هم باز ماندن دریچه گفتگو‌ها به منظور دادن و گرفتن امتیاز بود.

 دریچه‌ای که از استانبول به روی دو طرف باز شده بود.
بنابراین این مذاکرات، نه به شکست انجامید و نه به بن بست رهنمون شد و نه موفقیت آمیز بود.

دور جدید مذاکرات ائتلاف 1+5 با ایران در قزاقستان با محوریتی به نتیجه رسید که هم در قبال تمام کارشکنی های 1+5 بر ایران، دیپلمات هسته ای شورای امنیت ملی از مواضع قاطع خود کوتاه نیامده و تاکید بر رعایت خط قرمزهای ایران از طرف غرب داشت.

 با این وجود نظر جلیلی این بود که رفتار غربی ها نشان داد متعادل تر به پیشنهاد های ایران می اندیشند برخی نکات که در این پاسخ مطرح شده نسبت به آنچه در قبل مطرح می‌شد واقع‌بینانه‌تر بود و سعی شده بود که در برخی موارد به دیدگاه‌های ایران نزدیک شود که این را مثبت تلقی می‌کنیم.
 اما غرب رضایت خودش در از این مذاکرات پنهان کرد و نتیجه را به جلسه کارشناسان درز 28 اسفند موکول کرد.

به نظر یکی از کارشناسان سیاسی آن چه در این میان حائز اهمیت است این که فناوری هسته ای جز پیشرفته ترین فناوری ها محسوب شده و ورود به این عرصه نیز راه را برای برای پیشرفت و توسعه سایر فناوری ها هموار می سازد.
در جهان کنونی، 12 تا 13 کشور دارای فناوری غنی سازی اورانیوم می باشند و 5 تا 6 کشور نیز به تولید سوخت هسته ای می پردازند.

جمهوری اسلامی ایران نیز به جمع این کشورهای معدود اضافه شده است و این همان چیزی نیست که کشورهای انحصارطلب بتوانند آن را تحمل کنند.
تمامی مراحل دستیابی ایران به فناوری هسته ای در ابعاد سخت افزاری و نرم افزاری نیز بومی بوده است و با استفاده از توان، امکانات و دانشمندان داخلی و بدون هیچگونه وابستگی به خارج از کشور محقق شده است.
نکته مهم این است که ایران در اوج تحریم ها به این فناوری پیشرفته دست یافته است.

نکته دیگری که بایستی مورد تأکید قرار داد این است که جمهوری اسلامی هم اینک به یکی از قدرت های مؤثر در معادلات منطقه ای و مناسبات بین المللی تبدیل شده است کما اینکه به عنوان یک کشور اسلامی با سیاست های استعماری و یکجانبه گرایانه نیز مخالف است.

 در واقع جمهوری اسلامی خواهان حاکمیت عدالت در عرصه بین المللی و روابط بین کشورها می باشد.
لذا چنین فناوری ایران را تبدیل به یک الگو برای تمامی کشورهای اسلامی و در حال توسعه جهان می کند.
  در واقع این دلایلی است که برخی کشورهای معدود با فناوری هسته ای در جمهوری اسلامی مخالفت می کنند.

در این راستا طرح مباحثی چون وجود برنامه سلاح هسته ای و یا انحراف و تلاش برای کسب سلاح هسته ای در حالی که آژانس بین المللی انرژی اتمی و حتی سازمان های اطلاعاتی آمریکایی نیز به صراحت آن ها را رد می کند، بهانه و دروغ پردازی بیش نیست.

نکته نهایی اینکه جمهوری اسلامی نیز که در طول سال های گذشته مسیری کاملاً شفاف، روشن و مشخص را در جهت استفاده صلح آمیز از فن آوری هسته ای بصورت صلح آمیز و در چارچوب مقررات ان پی تی و آژانس بین المللی انرژی اتمی داشته است.

همواره در صدد پاسخی روشن و عملی از جانب غرب و آمریکا به این پرسش اساسی بوده است که چگونه آمریکا و کشورهای 1+5 که خودشان دارای بیشترین تعداد بمب هسته‌ای هستند می خواهند در زمینه فعالیت های هسته‌ای ایران که از روندی کاملاً صلح آمیز و متعارف و مقرراتی برخوردار است، کارشکنی نموده و مجوز صادر کنند.

این در حالی است که ایران کشور مستقلی است و طبق قوانین بین‌الملل حق دارد به فعالیت‌های هسته‌ای صلح‌آمیز خود ادامه دهد و در همه حوزه‌هایی که براساس مقررات NPT مجاز هست، وارد عمل شود.

بنابراین نرمش جزئی گروه 1+5 را شاید بتوان این موارد دانست.
اما دنیای غرب 35 سال است ثابت کرده با راهکاری  جز حیله وتزویر با ما روبرو نمی شود.
در حال حاضر هم توپ 1+5 در ایران زمین گیر شده است.

 پس هنوز خیلی زود است بخواهیم با رویکرد غیر ملموس آن ها در آخرین مذاکره شان با ایران، که به قول جلیلی اگرچه تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله زیادی داریم، خوشبین باشیم.

این رویکرد غرب شبیه همان پیشنهاد مذاکره مستقیم با ماست که هم تحریم ها را افزایش دادند و هم دست دوستی به طرف مان دراز کردند.

انتهای پیام/2002/خ