معلول توانمندی که عصای دست دیگران شد

به گزارش خبرنگار اجتماعی صبح قزوین ؛ در جامعه ما افراد بسیاری به معلولیت دچار هستند برخی از این افراد به طور مادرزادی و عده‌ای نیز بر اثر بیماری و یا حادثه‌‌ دچار این عارضه شده‌اند، اما آن‌ها دارای توانمندی‌های شایسته‌ای هستند.
معلولان شاید با محدودیت‌های جسمی و حرکتی روبرو باشند اما نباید فراموش کرد که معلولیت محدودیت است، نه ناتوانی.
هرگاه صحبت از معلولان و معلولیت می‌شود، شعار "معلولیت محدودیت نیست" به ذهن‌ها تداعی می‌شود اما تا زمانی که نمونه‌های موفقی از این قشر خاص را در جامعه از نزدیک شاهد نباشیم به حقیقت این شعار پی نخواهیم برد.

مجید شالی پور یکی از معلولان موفق استان قزوین است که علی‌رغم معلولیت در یکی از پاهایش اما با اراده‌ای قوی خود توانسته به جایگاه خوبی در کارهای هنری دست پیدا کند.

در ادامه مصاحبه خبرنگار اجتماعی صبح قزوین را با شالی پور می‌خوانید:

صبح قزوین : خودتان را معرفی کنید؟
شالی پور: مجید شالی پور متولد 1343 هستم، از 6 سالگی با دست فروشی وارد بازار کار شدم.

صبح قزوین : چرا از کودکی شروع به کار کردید؟
شالی پور: به خواسته پدرم در کنار تحصیل از سن 6 سالگی شروع به کار کردم، زیرا هدف پدرم این بود که از دوران کودکی با سختی‌های کار آشنا شوم.

صبح قزوین : علت معلولیت شما چه بود؟
شالی پور: معلولیت‌ام مادرزادی است و از همان دورن کودکی که متوجه معلولیت خود شدم با آن کنار آمدم.

صبح قزوین : شغل شما چیست؟
شالی پور: در هنرستان قصد ادامه تحصیل در رشته فنی را داشتم اما به علت ضعف درسی ترک تحصیل کردم و وارد حوزه صنعت شدم و به علت اینکه اجدادم کار خراطی انجام می‌دادند به این رشته علاقه‌مند بودم و اکنون تولید کننده عصا هستم.

صبح قزوین : با توجه به معلولیتان ساخت عصا برای شما سخت نیست؟
شالی پور: به علت معلولیت برایم سخت بود با دست و بدون تجهیزات عصا بسازم؛ بنابراین با خرید چند تن آهن در گوشه‌ای از گاراژی که اجاره کرده بودم بدون داشتن طرح و نقشه قبلی شروع به ساخت دستگاه برش چوب کردم.
با تلاش و زحمت فروان پس از 8 سال توانستم دستگاه برش چوب را طراحی و بسازم، خوشبختانه این دستگاه نمونه داخلی و خارجی ندارد و برای اولین بار است که در کشو ساخته می‌شود.

این دستگاه کاملا برقی است و در هر ساعت به طور همزمان 15 چوب را تراش می‌دهد و بعد از آن با دستانم ادامه مراحل ساخت عصا را انجام می‌دهم.

صبح قزوین : شما در چه سالی دستگاه برش را اختراع کردید؟
شالی پور: این دستگاه در سال 84 در تهران ثبت اختراع شد و این اختراع من بیش از 100 مدل تراش مارپیچ روی چوب ایجاد می‌کند که هیچ یک از دستگاها قادر به انجام دادن این کار نیستند.

صبح قزوین : چقدر برای تولیدتان هزینه صرف کردید؟
شالی پور: بالغ بر 10 میلیون تومان برای ساخت دستگاه هزینه کرده‌ام.

صبح قزوین : روزی چند عصا تولید می‌کنید؟
شالی پور: تقریبا دستگاه قادر به تولید ساعتی 15 عصا است، همچنین این عصاها را به تمام شهرهای کشور صادر می‌کنم.

صبح قزوین : چه زمانی را صرف این کار می‌کنید؟
شالی پور: تقریبا از صبح تا عصردر کارگاهم مشغول هستم، البته به خاطر وضعیت جسمانی‌ام خسته می‌شوم، اما به علت علاقه‌ای که به کارم دارم، خستگی برایم معنا ندارد.

صبح قزوین : آیا تا به حال در طول کار ناامیدی سراغتان آمده؟
شالی پور: خیر، چندین بار شکست خوردم اما ناامید نشدم و با تکیه به توانایی خود به خدا توکل کردم و دوباره از ابتدا شروع به کار کردم.

صبح قزوین : آیا مسئولین برای رونق کار از شما کردند؟
شالی پور: هیچ مسئولی در استان از من و اختراعم حمایت نکرد فقط خانواده ام پشتیبانم بودند.

صبح قزوین : وجود معلولیت چه تاثیری در زندگی‌ شما داشته است؟
شالی پور: تاثیر مثبتی بر زندگی‌ام گذاشته و اصلا در زندگی مرا با سختی زیادی مواجه نکرده است، چون همیشه سعی کردم با برنامه‌ریزی پیش بروم، معلولیت هیچ خللی به زندگی‌ام وارد نکرده و شکر خدا به قدری در جهت مثبت تاثیر داشت که هزینه زندگی‌ام را بدون وابستگی به کسی تامین می‌کنم.

صبح قزوین : هم اکنون برای چند نفر شغل ایجاد کردید؟
شالی پور: برای 5 نفر زمینه اشتغال در این گاراژ ایجاد شده است.

صبح قزوین : آیا قصد ادامه‌ این مسیر را دارید؟
شالی پور: بله، هدف من ایجاد یک کارگاه بزرگ و فراهم کردن زمینه‌ اشتغالزایی برای جوانان است و این مسیر را ادامه می‌دهم.

صبح قزوین : فضای کارافرینی را چطور می‌بنید؟
شالی پور: جوانان در این سال‌ها به علت داشتن مدرک تحصیلی دانشگاهی دنبال شغل‌های مدیریتی و اداری هستند این موضوع یکی از عوامل افزایش نرخ بیکاری در کشور است.
اما همین فارغ التحصیلان دانشگاهی با حضو در حوزه کارآفرینی می‌توانند موفقیت‌های زیادی را کسب کنند.

صبح قزوین : بزرگترین مشکل معلولان در جامعه را چه می‌دانید؟
شالی پور: احساس ضعف و نگاه مردم کامل‌ ترین جمله‌ای است که می‌توان بیان کرد.

صبح قزوین : صحبت پایانی شما؟
شالی پور: همیشه شنیده‌ایم که معلولیت محدودیت نیست، این یک شعار محض نیست بلکه واقعیتی است که بسیاری از معلولان با همت، آن را به اثبات رسانده‌اند، معلولانی که بجای حسرت کاستی‌های خود به آنجا می‌رسند که دیگران را به حسرت موفقیت‌های خود وامی‌دارند زیرا هیچ مسئله‌ای نمی‌تواند اراده و همت والای انسان را محدود کند.
انتهای پیام/2002