۱۹/رمضان/۱۴۴۵

-

۱۴۰۳/۰۱/۱۰ جمعه

صبح قزوین سفره‌های افطاری برای گرسنگانی که هرگز سیر نمی‌شوند
کد خبر: ۲۰۰۰۱۰ نویسنده: فاطمه رضایی تاریخ انتشار: ۱۳۹۵/۴/۱ ساعت: ۹:۵۰ ↗ لینک کوتاه

چقدر از کرامت امام حسن مجتبی (ع) درس گرفتیم؟

سفره‌های افطاری برای گرسنگانی که هرگز سیر نمی‌شوند

در جای جای ایران اسلامی، هزاران سفره افطار پهن می شود نه برای خدا، بلکه برای کدخداها یعنی دوستان و رفیقان گرمابه و گلستانی، برای گرسنگانی که هرگز سیر نمی‌شوند سفره‌های ما شبیه سفره کدام امام معصوم است؟

سفره‌های افطاری برای گرسنگانی که هرگز سیر نمی‌شوند
به گزارش سرویس اجتماعی صبح قزوین ،-----فاطمه رضایی.

برای اولین بار در ماه مبارک رمضان مادر ماموریت گرفتن چند بربری برای افطار را به من محول کرده بود، در صف شلوغ نانوایی حدود 10 دقیقه در صف انتظار بودم که نوجوانی 10 ساله دو قرص نان گرفت و بدون اینکه مبلغی بپردازد راه افتاد. شاطر با صدای بلند داد زد پس پولش کو؟
نوجوان با صدای گرفته گفت مگر صلواتی نیست؟ مادرم گفته است برو اگر صلواتی بود بگیر!
شاطر گفت: صلواتی کجا بود دیروز یک بنده خدای نذر داشت یک تنور صلواتی داد، امروز صلواتی نیست!
نوجوان می‌خواست نانها را جلوی پیشخوان نانوایی بگذارد که مردی در صف گفت برو من حساب می کنم.
من که شاهد این صحنه حقارت آمیز بودم، گرسنگی و تشنگی روزه بطور کلی از سرم پرید. حقارت یک نوجوان 10ساله برای گرفتن دو قرص نان بربری در بین مردم از یک سو و احتیاج یک خانواده برای نان صلواتی از سویی دیگر، این پرسش را برایم بوجود آورد که ما چرا باید روزه بگیریم؟ گرسنگی ما چه سودی به حال محرومان و فقیران جامعه دارد و دهها سئوال که ذهنم را مشغول کرد تا در موقع افطار با پدر و مادر خودم مطرح کنم و...
مگر ما چقدر از زمان دور شده ایم؟ انگار فاصله بین ما آدم ها و پیامبر رحمت العالمین حضرت محمد مصطفی( ص) به فاصله میلیونها سال نوری بوده است.
هنوز کوچه های کاه و گلی کوفه برجاست و کوس رسوایی حاکمان زرو زور را فریاد می زند، مگر در همین شهر کوفه عراق کاخ ظلم معاویه و یزید تبدیل به تلی از ویرانی و زباله نشده است.
مگر حضرت علی (ع) راد مرد عدالت جهان، مشک آب مادر یتیمان بدون پدر را بر دوش خود نکشید، مگر با ایجاد فضای نشاط برای کودکان، مادر آنها را در پخت نان یاری نداد؟ مگر کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع) چندین مرتبه تمام زندگی خود را وقف فقیران کوفه نکرد؟
آیا این اتفاقات داستانهای معنوی نویسندگان زبردست برای پر کردن اوقات فراقت ما مسلمانان بوده یا به الگویی برای عمل به دستور امام معصوم؟
آیا وقت آن نرسیده است که این سئوال را از خودمان بپرسیم در کجای تاریخ قرار گرفته ایم و اصلا چه نسبتی با امامان معصوم داریم؟ اگر لسان و لقلقه کلام را از ما بگیرند دیگر چیزی برای عرضه پیش خدای خود داریم؟
افطاری جوانان اصلاح طلب با ....!
افطاری نمایندگان ادوار مجلس با آیت الله هاشمی..
ضیافت افطاری وزرای دولت یازدهم با رئیس جمهور..
نمایندگان مجلس میهمان دکتر لاریجانی بودند...
ضیافت افطاری نمایندگان مجلس با منتخبین...
دیدار هنرمندان با رئیس دولت اصلاحات و....
اگر همه افطار خوری‌های مسئولین و وزرا و استانداران و افراد مشهور که در فضای مجازی اطلاع رسانی می شود را لیست کنم از حوصله همه خارج می شود.
این سفره ها برای چه کسانی پهن می شود؟ مگر نماینده ادوارمجلس، وزیر محترم دولت، استاندار و نماینده مجلس یا مدیرعاملی که فیش حقوقش یا مزایای دریافتی او بین 50 تا 76 میلیون تومان است درک می کنند بربری صلواتی یعنی چی؟ مگر فلسفه روزه را میدانند؟ مگر این گرسنگان هرگز سیر می شوند ؟!  
مقام معظم رهبری در سنوات گذشته دهها مرتبه تاکید داشتند تا ضیافت های افطاری ساده و کم هزینه برگزار شود و در یک مورد از افطاری دادن شهرداری تهران در معابر این شهر نیز تشکر کردند.
اما برخی سیاست مداران برخلاف دستورات و تاکیدات ایشان ماه رمضان را فرصت پرغنیمتی میدانند تا احزاب و گروهها را بر سر سفره افطاری بنشانند و علاوه بر گرفتن عکس های یادگاری، سخنان خود را به خورد آنها و مردم بدهند.
در امسال که تاکیدات رهبری بر اقتصاد مقاومتی بود چقدر دولتمردان و متمولین ایران اسلامی توانستند در هزینه های افطاری فقراء و نیازمندان مشارکت کنند؟ چقدر توانستند نان بر سر سفره روزه داران ببرند؟ چند کسیه آذوقه پشت درب خانواده های یتیم و خانم های بدون شوهر گذاشتند؟
اگر بگویم هیچ! حرفی به گزاف نگفته ایم
زیرا سبد کالای محرومان و سرپرستان کمیته امداد و بهزیستی همه ساله تهیه می شود و بخش عمده هزینه هایش هم از جیب مردم از طریق مساعدت و صدقات است.
اما نکته حایز اهمیت این است که در کشور ما علاوه بر کارمندان دولت و افراد شاغل و یا افراد تحت پوشش بهزیستی و کمیته امداد جمعیتی بالغ بر 5 تا 6 میلیون نفر بیکارند، اگر افراد بیکار دارای خانواده باشند جمعیت 15ملیونی کشور هیچ امید و پناهگاهی ندارند و یقینا بسیاری از این افراد بر سر سفره خالی افطار نشسته اند زیرا تحت حمایت هیچ نهادی نیستند.
دولت محترم می توانست با اهداء یک سبد 100 هزار تومانی همان محصولات وارداتی مانند برنج و کالای اساسی این قشر را خشنود کند یقینا سود این کار برایش از افطاری دادن به وزراء و نمایندگان و استانداران کمتر نبود.
اما مسئولان بیایند تا دیر نشده در ایام باقی مانده رمضان نگاهی به سفره های مردم فقیر بیندازند، برای رضای خدا در افطاری دادن ها زیاده روی نکنند از سرو چند غذا در یک سفره افطاری دوری کنند تا مشمول رحمت الهی قرار بگیرند.
در ماه رمضان هم می شود اقتصاد مقاومتی را عملا به نمایش گذاشت و با صرفه جویی و هدفمند کردن هزینه ها باری ناچیز از دوش مردم فقیر و بیکار کشورمان برداشت.
زیبا ترین سفره افطاری سفره ای است که اگر پهن شود به گستره صورت، لبخند بر لبان نیازمندان بنشاند، نه قهقهه ای بر خنده‌های مستانه صاحبان فیش‌های حقوقی ده‌ها و صدها میلیون تومانی!
اگر پیرو پیامبر رحمت حضرت محمد مصطفی( ص) و حضرت علی (ع) هستیم بیایید تا فرصت باقی است با نیازمندان واقعی استان، شهر خود و محله خود آشنا شوید تا مورد شفاعت آنها قرار بگیرید.
قرآن ها در لیالی قدر بر بالای سرمان شهادت خواهند داد که امسال سفره های افطار ی ما چقدر برای خدا پهن شد یا برای رضای کدخداها.
هی بگوییم الهی العفو ... الهی .... اما رشته عفو شما در دست همسایه نیازمند خود شماست...
انتهای پیام/

دیدگاه ها

اخبار استان قزوین
اخبار ایران و جهان