مصرف مواد مخدر، پاسخی تأسف‌بار به نیازهای عاطفی دوران جوانی

افزایش هر ‌روزه تعداد افراد معتاد، مسئله‌ی اعتیاد را در کشور ما به یک بحران ملی تبدیل کرده و آن‌چه در این میان قابل توجه است، پایین‌آمدن سن اعتیاد و افزایش تمایل نوجوانان و جوانان به مصرف مواد اعتیادآور است.

به گزارش خبرنگار صبح قزوین ( صبح قزوین )، منطقه خراسان‌جنوبی، معتادان و کسانی که آنها را دوست دارند به سختی حاضرند به این واقعیت تن دردهند که اعتیاد نوعی بیماری است و همین امرسبب می‌شود تا فرد معتاد احساس شرمساری کرده و با انکار اعتیاد خود، بخواهد ثابت کند که اوضاع را تحت کنترل دارد.

اعتیاد یک بیماری اصلی، پیش رونده و کشنده است، این عارضه، نوعی ارتباط تسکین دهنده با یک مادۀ روان‌گردان یا تأثیرگذار بر ذهن و یا رفتاری است که ما را در برابر میل بیش از حد، ناتوان می‌کند.

اعتیاد به عنوان حالتی که در آن بدن انسان برای انجام فعالیت‌های عادی خود به یک ماده یا یک رفتار خاص وابسته می‌شود، تعریف شده است.

اعتیاد را می توان اجبار به انجام کاری تعریف کرد که فرد از پی آمدهای زیان‌بار آن آگاه است، حتی والدین، همسر و دیگر نزدیکان فرد معتاد به راحتی این واقعیت را که اعتیاد نوعی بیماری است، نمی‌پذیرند که علت این امر آن است که این افراد نیز از لحاظ احساسی در فرایند بیماری فرد معتاد درگیر هستند.

برای ترک اعتیاد لازم است که مصرف از هر نوع ماده‌ی اعتیاد آور نظیر الکل یا دخانیات به "صفر" برسد، چراکه این مواد دروازه‌ای به سوی اعتیاد به مواد قویتر است.

سیگار، علل گرایش من به مواد مخدر

علی یک جوان معتاد در بیرجند به خبرنگار صبح قزوین ، گفت: در دسترس بودن، اعتیاد والدین من به مواد مخدر و کمبود عاطفه باعث شد بعد از مصرف سیگار به مواد مخدر روی آورم.

وی ادامه داد: شرایط زندگی، برای من و برادر کوچکترم یکسان بوده است، برادرم حتی سیگار هم نمی‌کشد اعتیاد پدر و مادربیشتر باعث توجیه اعتیاد من می‌شد.

این جوان معتاد بیان کرد: اکنون که عاقلانه به گذشته نگاه می‌کنم، می‌دانم که از زمان کودکی به دنبال چیزی می‌گشتم که آرامم کند.

وی با اشاره به اینکه خانواده‌ام سعی خودشان را کردند که من بهترین باشم، تصریح کرد: بیشتر از این کاری از دستشان بر نمی‌آمد، چون خودشان هم بیمار بودند و احتیاج به آرامش داشتند من باید به کسی یا چیزی قوی‌تر از پدر و مادرم ارتباط می‌گرفتم و مواد از آنها قوی‌تر بود.

این جوان معتاد با بیان اینکه مواد از فرد معتاد قوی‌تر است، یادآور شد: من بالاخره توانستم بعد از حدود 12 سال مصرف، مواد را کنار بگذارم و برایم باور کردنی نبود که بتوانم بدون مواد زندگی کنم.

وی خاطر نشان کرد: اما اگر می‌خواهیم از بیماری اعتیاد رهایی یابیم باید راه دیگر که همان رفع نقص است، پیش بگیریم و این فقط با اعتماد به نیروی برتر، سر پیشه کردن و همگام شدن با دوستان بهبودی امکان‌پذیر است.

بیماری اعتیاد کنترل زندگی مرا به دست گرفت

محمود یک معتاد نیز به صبح قزوین گفت: علت اعتیادم را به گردن دوست می‌انداختم، در حالی که امروز با توجه به شناختی که از بیماریم به دست آوردم به این درک رسیدم که بیماری اعتیاد کنترل زندگی مرا به دست گرفته بود.

وی ادامه داد: من عاجز بودم، چون مواد، قدرت هر گونه عمل و تصمیم‌گیری را از من سلب کرده بود و به راحتی تسلیم خواسته‌هایش می‌شدم و این فقط درصد کمی از مشکلات من به شمار می‌رفت.

این معتاد بیان کرد: یک بیمار معتاد هر چیزی را که به سود خود باشد می‌بیند، افکار او منفی است، فقط خودش را می‌بیند به عبارتی خودمحور بوده، بسیار خودبزرگ بین و ترس از قضاوت دیگران دارد.

محمود با بیان اینکه خانواده می‌تواند نقش ارزنده‌ای در تغییر فضای زندگی یک معتاد داشته باشد، یادآور شد: خانواده به راحتی می‌تواند فرد را یاری دهد و دوستان و معاشرت‌های مناسبی نیز می‌تواند سبک زندگی فرد عوض کند.

تنها اراده خودم مرا از مواد دور کرد

وی با بیان اینکه تنها اراده خودم و کمک اطرافیان به ترک کردن من کمک کرد، عنوان کرد: سه سال است که سم زدایی جسمی کردم و در حال حاضر روی پاکی روحی و ذهنی خودم کار می‌کنم.

این جوان با بیان اینکه بسیاری از مواقع این وسوسه به سراغم می‌آید که دوباره به سراغ مواد بروم، ادامه داد: وقتی به این موضوع فکر می‌کنم صدای همسرم که مرا تهدید به طلاق کرده، پدر و مادرم که از من عاجزانه خواهش می‌کنند من را از سمت مواد دور می‌کند.

وی با بیان اینکه خداوند باعث شد راه بهبودیم را پیدا کنم، یادآور شد: راهنمایی یکی از دوستانم که پاکی دو سال به بالا داشت و آشنایی با بیماریم، رعایت اصول برنامه کمپین ترک و نیز رعایت یکسری اصول ساده و برنامه‌ریزی در زندگی مهمترین عامل برای نجات من از مواد بود.

این جوان با بیان اینکه خانواده مرا بسیار حمایت کردند، یادآور شد: ناراحتی بیش از اندازه، فشارهای خانوادگی یا کاری برای جبران خسارت گذشته در دوران پس از ترک می‌تواند برای فرد معتادی خطرناک باشد و باید خانواده او را حمایت کنند.

محمود با بیان اینکه داشتن باور و ایمان قلبی قوی‌تر مانع از اعتیاد دوباره من به مصرف مواد ‏مخدر شد، خاطرنشان کرد: وقتی فرد به مصرف مواد مخدر مبتلا می‌شود، باورهای دینی ‏او محکم نیست من بعد از ترک به تقویت اعتقادات ‏دینی خود پرداختم.

پیشگیری بهتر و کم هزینه‌تر از درمان است

محمد حسین جامی مسئول مرکز مشاوره پیشگیری و ترک دخانیات خراسان جنوبی نیز به صبح قزوین گفت: در اعتیاد مانند هر بیماری دیگری با دو مسئله مقابله و پیشگیری ‏روبه رو هستیم و مثل همیشه پیشگیری بهتر و کم هزینه‌تر از درمان است و برای این ‏منظور باید از ظرفیت خانواده‌ها و جامعه استفاده کرد.

وی با بیان اینکه بیماری اعتیاد سرمایه‌های اصلی جامعه را از بین ‏می‌برد، تصریح کرد: در گذشته برای مقابله با اعتیاد موضوع و برنامه خاصی در دست ‏نبود، بنابراین می‌توان با برنامه‌ریزی دقیق در این بخش و درگیر کردن جامعه، به نتایج ‏مثبتی رسید.

مسئول مرکز مشاوره پیشگیری و ترک دخانیات خراسان جنوبی بیان کرد: متاسفانه خیلی از مبتلایان به ‏مصرف موادمخدر برای رهایی از فشار رفتارهای غیرمنطقی نمی‌توانند مصرف مواد ‏را برای همیشه کنار بگذارند و خیلی زود دوباره بیمار می‌شوند.‏

جامی با بیان اینکه عوارض روانی و شخصیتی ناشی از اعتیاد به مواد مخدر یکی از مهم‌ترین عامل گرایش به سمت مواد است، بیان کرد: ضعف اراده، بی‌توجهی به مسئولیت‌های فردی، ضعف شخصیت، ضعف عاطفه، عصبی بودن، به هم خوردن تعادل روانی و ضعف اعتماد به نفس از مهم‌ترین عوارض روانی در بین جوانان است.

جامی با اشاره به زمینه‌های اجتماعی که باعث گرایش جوان به سمت اعتیاد می‌شود، تصریح کرد: بی‌توجهی به مقررات جامعه، ضعف نیروی کار جامعه، بی‌نظمی و بی‌اعتمادی در جامعه، ضعف بنیاد خانواده، افزایش انحرافاتی از جمله زمینه‌های اجتماعی برای گرایش به سمت مواد اعتیاد آور است.

وی تصریح کرد: فقدان و نبود تفریحات و سرگرمی مناسب برای ایام و ساعاتی که یک جوان اوقات خودشان را در آنجا سپری بکند و به کار مشغول شود، می‌تواند عامل سازنده اقسام ناهنجاری‌ها و انحرافات و همچنین روی آوردن به مواد مخدر به شمار آید.

مسئول مرکز مشاوره پیشگیری و ترک دخانیات خراسان جنوبی با اشاره به اینکه نبود تفریحات سالم و سرگرمی و نبود برنامه مفید و ارزنده برای جونان مهمترین عامل گرایش آنان به سمت مواد مخدر است، ادامه داد: فرزندان خانواده با مشاهده وضع نابسامان خانواده و عدم وجود مهر و محبت والدین راهی جزء فرار از خانواده و به دنبال آن پرداختن به کارهای خطرناک مثل اعتیاد نخواهند یافت.

جامی با بیان اینکه خانواده باید در سنین نوجوانی کودک خود را بیشتر حمایت کنند تا به سمت دوستان ناباب کشیده شود، عنوان کرد: دوستان ناباب و معتاد همانند بیمارانی هستند که درگیر امراض واگیرند و به هر کجا راه می یابند محیط را آلوده به بیماری اعتیاد خواهند کرد.

وی با بیان اینکه بیشتر جوانان معتاد را جوانانی تشکیل می‌دهند که والدینشان اهل دود و سیگار بوده‌اند و با تقلید از آنان به کشیدن سیگار و مواد مخدر روی آورده‌اند، یادآور شد: طلاق یکی از والدین، یکنواختی زندگی و فشارهای روانی و عصبی، برخورد ناآگاهانه و عجول والدین با جوانان و عدم درک نیازهای آنان نیز از علت‌های دیگری برای گرایش به سمت مواد است.

مسئول مرکز مشاوره پیشگیری و ترک دخانیات خراسان جنوبی با بیان اینکه کنجکاوی از اصلی‌ترین انگیزه‌های فردی گرایش به مواد مخدر است، خاطرنشان کرد: بسیاری از جوانان در ابتدا، مصرف را فقط با یک کنجکاوی ساده شروع کردند و در اندک زمانی مسیر زندگی آنها تغییر کرده است.

دوره جوانی، دوره‌ای است که جوانان مستعد و آماده نوآوری و ابتکار و پرداختن به کارهای هیجان انگیز هستند چرا که جوانان دارای روحیه و انگیزه و نیروی زیادی برای کار و کوشش دارند، که نیازمند به کارگیری نیروی درونی جوانان و هدایت آن در راه‌های صحیح و ایجاد نوآوری و ابتکار است.

اگر این مورد از طرف خانواده و جامعه و سیاستگذاران، مورد بی‌توجهی، غفلت و بی‌اعتنایی قرار گیرد، جوانان نیروی درونی و تفکرات و اندیشه خودشان را در راه‌های منحرف و خلاف به کار خواهند گرفت.

جوانان برای نیرو گرفتن و مثبت اندیشی و راحتی و آسایش روحیات خودشان، به خانواده و جامعه‌ای پذیرنده و صمیمی نیازمندند که اگر آنان با خانواده و جامعه‌ای دارای مشکلات و نابسامانی‌های زیاد مواجه شوند و این نهادها را مکانی ناامن برای خودشان تلقی کنند برای آسایش و راحتی خودشان به مکان و راه‌های انحراف و خلاف گرایش خواهند یافت.

گزارش از طیبه خسروی‌نیا

انتهای پیام

منبع: علمی و فناوری ایسنا