سوم شعبان سالروز ورود امام حسین(ع) به مکه/چرایی حرکت امام به مکه

فلسفه قیام اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) را در سخنان آن حضرت در آغاز حرکت از مدینه و موضع‌گیری‌های ایشان در برابر حوادثی که در منزلگاه‌های میان راه روی داده است، می‌توان یافت.

حادثه‌ای‌ مانند رویداد خونین‌ نینوا که‌ رهبر قهرمانش‌ حسین‌ بن‌ علی‌ (ع) است‌، بزرگ‌ترین‌ ذخیره انسانیت‌ در گذرگاه‌ قرن‌هاست‌. رویداد عاشورا تنها یک‌ جنگ‌ نابرابر، یک‌ داستان‌ غم‌انگیز و یا فاجعه‌ نبود، بلکه‌ جلوه‌ای‌ از کمال‌ و جمال‌ الهی‌ بود که‌ در چهره‌ انسان‌هایی‌ تجسم‌ یافت‌ و در منظر اهل‌ نظر به‌ نمایش‌ گذارده‌ شد.

به گزارش خبرنگار دین و اندیشه صبح قزوین ( صبح قزوین )، واقعه کربلا به مجموعه رخدادهایی اشاره دارد که با حرکت امام حسین(ع) از مدینه به سمت مکه و از آنجا به سمت کربلا آغاز شد و در نهایت به صف‌آرایی سپاه عبیدالله بن زیاد به فرماندهی عمر بن سعد در برابر کاروان امام حسین(ع) و شهادت آن حضرت و یارانش در کربلا و اسارت اهل بیت انجامید. واقعه کربلا دلخراش‌ترین فجایع تاریخ اسلام نزد مسلمانان به ویژه شیعیان محسوب می‌شود.

چرایی آغاز حرکت امام از مدینه به مکه

پس از مرگ معاویه (۱۵ رجب ۶۰ق)از مردم برای یزید بیعت گرفته شد. یزید تصمیم گرفت از چند تن از بزرگان مسلمانان که دعوت معاویه را برای بیعت با یزید نپذیرفته بودند، بیعت بگیرد. به حاکم وقت مدینه -ولید بن عتبه- نامه‌ای نوشت و او را از مرگ معاویه مطلع ساخت و در نامه بسیار کوتاه دیگری خطاب به ولید نوشت: «از حسین بن علی(ع) و عبدالله بن عمر و عبدالرحمن بن ابی بکر و عبدالله بن زبیر به زور بیعت بگیر و هر کس نپذیرفت گردنش را بزن.»

پس از آن، نامه دیگری نیز از طرف یزید آمد که در آن تأکید کرده بود: «نام موافقان و مخالفان را برای من بنویس و سر حسین بن علی(ع) را نیز با جواب نامه به سوی من بفرست». ولید با مروان بن حکم مشورت کرد و سپس عبدالله بن‌عمرو را به دنبال امام حسین(ع)، ابن زبیر، عبداللّه بن عمر و عبدالرحمن بن ابی بکر فرستاد.

امام(ع) به همراه 30 نفر از نزدیکان خود به دارالاماره مدینه رفت. ولید خبر مرگ معاویه را به امام حسین(ع) داد و سپس نامه یزید را برای او قرائت کرد که در آن از ولید خواسته شده بود از حسین بن علی(ع) برایش بیعت بگیرد. امام(ع) به ولید فرمود: «آیا تو راضی می‌شوی که من در پنهانی با یزید بیعت کنم؛ به گمانم هدف تو این است که بیعت من در حضور مردم باشد.» ولید جواب داد: «نظر من نیز همین است.» حضرت(ع) فرمود: «پس تا فردا به من فرصت بده تا نظر خود را اعلام کنم.»

حاکم مدینه عصر روز بعد از ملاقات امام(ع)، مأموران خود را به خانه حضرت(ع) فرستاد تا جواب ایشان را دریافت کند. امام(ع) آن شب را هم مهلت خواست که با موافقت ولید همراه بود. در این هنگام حضرت چون نمی‌خواست با یزید بیعت کند و به نوعی جان امام در خطر بود ایشان تصمیم گرفت مدینه را ترک کند.

با توجه به شرایط پیش‌آمده حرکت امام حسین(ع) در 28 رجب سال ۶۰ق، پس از مرگ معاویه، از مدینه به طرف مکه آغاز شد. در این سفر، خانواده امام و شماری از بنی هاشم و برخی از شیعیان همراه امام(ع) بودند.

وداع امام حسین(ع) از مدینةالنبی

امام حسین(ع) دو شب مانده از ماه رجب به همراه ۸۲ نفر از اهل بیت و یارانش، مدینه را به قصد مکه ترک کردند. بنابر برخی منابع، ایشان شب‌هنگام نزد قبر مادر و برادر رفت و نماز خواند و وداع کرد و صبح به خانه برگشت. در برخی دیگر از منابع آمده است حضرت(ع) دو شب متوالی را در کنار قبر رسول خدا(ص) بیتوته کرد.

در این سفر به جز محمد بن حنفیه بیشتر خویشاوندان امام حسین(ع) از جمله فرزندان، برادران، خواهران و برادرزاده‌های آن حضرت(ع)، ایشان را همراهی می‌کردند. علاوه بر بنی هاشم، 21 نفر از یاران امام حسین(ع) نیز با ایشان در این سفر همراه شده بودند.

محمد بن حنفیه برادر امام حسین(ع) پس از اطلاع از سفر قریب‌الوقوع امام، برای خداحافظی نزد ایشان آمد. امام(ع) وصیتنامه‌ای برای او نوشت که در آن آمده است: "إنّی لَم اَخْرج أشِراً و لا بَطِراً و لا مُفْسداً و لا ظالماً وَ إنّما خرجْتُ لِطلب الإصلاح فی اُمّة جدّی اُریدُ أنْ آمُرَ بالمعروف و أنْهی عن المنکر و اسیرَ بِسیرة جدّی و سیرةِ أبی علی بن أبی طالب"

من از روی ناسپاسی و زیاده خواهی و برای فساد و ستمگری، قیام نکردم؛ بلکه اصلاح امّت جدّم را می‌جویم. می‌خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم و به سیره جدّم و پدرم علی بن ابی طالب(ع) رفتار کنم....”

مسیر حرکت امام(ع) از مدینه به مکه شامل این منازل است: ذوالحلیفه، ملل، سیاله، عرق ظنیه، زوحاء، انایه، عرج، لحر جمل، سقیا، ابواء، گردنه هرشا، رابغ، جحفه، قدید، خلیص، عسفان و مر الظهران. امام حسین(ع) پس از پنج روز، در سوم شعبان سال ۶۰ق به مکه رسید و با استقبال گرم مردم مکه و حاجیان بیت الله الحرام روبرو شد.

منبع:

کامل ابن اثیر،ج 4 صفحه 14. تاریخ یعقوبی جلد 2 صفحه 215

الفتوح، جلد 5 صفحه 24

مقتل خوارزمی، جلد 1 صفحه 185، الفتوح، ج 5 صفحه 24

برگرفته از خلاصه تاریخ اسلام جلد سوم خلاصه‌ای از زندگینامه امام حسین (ع) تالیف سید هاشم رسولی محلاتی.

انتهای پیام

منبع: علمی و فناوری ایسنا