در سوگ دُردانه‌ای که دست‌های کوچکش، آمدن بابا را از خدا طلب کرد

به گزارش صبح قزوین به نقل از خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) حضرت رقیه فرزند امام حسین علیه‌السلام است.
بر اساس نوشته‏‌های بعضی کتاب‏‌های تاریخی، نام مادر حضرت رقیه(ع)، امّ اسحاق است که پیش‏تر همسر امام حسن مجتبی (ع) بوده و پس از شهادت ایشان، به وصیت امام حسن (علیه‏‌السلام) به عقد امام حسین (ع) درآمده است.
در مورد تاریخ تولد حضرت رقیه چیزی معلوم نیست.
شناسنامه حضرت رقیه (س) در تعداد دختران امام حسین و نام‌های آنها اختلاف وجود دارد.
آنچه از منابع بدست می‌آید امام حسین علیه‌السلام دارای چهار دختر بنام‌های فاطمه کبری، فاطمه صغری، سکینه و رقیه بوده است.
اصل وجود دختری چهار ساله برای امام حسین علیه‌السلام در منابع شیعی آمده است در کتاب کامل بهائی نوشته علاء الدین طبری (قرن ششم هجری) قصه دختری چهار ساله که در ماجرای اسارت در خرابه شام در کنار سر بریده پدر به شهادت رسیده، آمده است.
اما در مورد نام او، آیا رقیه بوده یا فاطمه صغری و.
.
.
اختلاف است.
حضرت رقیه (س) در منابع تاریخی یکی از کتاب‏‌های کهن که در زمینه حضرت رقیه مطالبی نقل نموده، کتاب اللهوف از سیدبن طاووس است.
وی می‏‌نویسد: «شب عاشورا که حضرت سیدالشهداء (ع) اشعاری در بی وفایی دنیا می‏‌خواند، حضرت زینب (س) سخنان ایشان را شنید و گریست.
امام (ع) او را به صبر دعوت کرد و فرمود: «خواهرم، ام کلثوم و تو ای زینب! تو ای رقیه و فاطمه و رباب! سخنم را در نظر دارید (و به یاد داشته باشید) هنگامی که من کشته شدم، برای من گریبان چاک نزنید و صورت نخراشید و سخنی ناروا مگویید و خویشتن دار باشید.
همچنین یکی از قدیمی‌ترین کتابهایی که از حضرت رقیه (س) به عنوان دختر امام حسین (ع) یاد کرده است و شهادت او را در خرابه شام می‌داند، کتاب کامل بهایی از علاءالدین طبری است.
علامه سید حسن لواسانی (وفات: 1400 ه .
ق) در کتاب الدروس البهیة فی مجمل احوال الرسول و العتره النبویة نیز می‌نویسد: "یکی از دختران امام حسین (علیه‌السلام) به نام رقیه (ع)، از اندوه بسیار و گرما و سرمای شدید و گرسنگی، در خرابه شام از دنیا رفت و در همان جا به خاک سپرده شد.
قبرش در آن جا معروف و زیارت گاه است".

سن حضرت رقیه (س) و تاریخ شهادت ایشان مشهور این است که ایشان سه یا چهار بهار بیشتر به خود ندیده و در روزهای آغازین صفر سال 61 ه.
ق، پرپر شده است.
چگونگی شهادت و مرقد مطهر حضرت رقیه (س) بعد از واقعه عاشورا دشمن تمام کسانی را که زنده مانده بودند، اسیر کرد.
میان این اسرا، یک دختر کوچک هم دیده می‌شد.
این دختر کوچک رقیه بود.
رقیه دختر امام حسین علیه‌السلام که حالا بعد از شهادت پدرش به همراه عمه‌اش زینب و اسرای دیگر به طرف شام می‌رفت.
از داخل خرابه‌های شام، صدای یک کودک به گوش می‌رسید.
تمام کسانی که در میان اسرا بودند، می‌دانستند که این صدای رقیه دختر کوچک امام حسین است.
رقیه از خواب بیدار شده بود و سراغ پدرش را می‌گرفت.
گویا خواب پدرش را دیده بود.
در این حال یزید، دستور داد سر امام حسین علیه‏‌السلام را به رقیه نشان بدهند.
وقتی حضرت رقیه علیهاالسلام سر بریده پدرش امام حسین علیه‏‌السلام را دید، با فریاد و ناله هنگامی که سر پدر در آغوشش بود، جان سپرد.

منابع: بهایی، علاءالدین طبری منتهی‌‏الآمال، شیخ عباس قمی لهوف، سید بن طاووس چهل روز عاشقانه، محمدرضا سنگری شام سرزمین خاطره‏‌ها، مهدی پیشوایی انتهای پیام/2004